Υπάρχει ”καλή” και κακή Μαγεία;- ο Αποκρυφισμός (ΒΙΝΤΕΟ) του Κων/νου Αθ. Οικονόμου δασκάλου, συγγραφέα

Υπάρχει ”καλή” και κακή Μαγεία;- ο Αποκρυφισμός [ΒΙΝΤΕΟ]

του Κων/νου Αθ. Οικονόμου δασκάλου, συγγραφέα

ΓΕΝΙΚΑ: Μαγεία είναι οι τελετουργικές διανοητικές προσπάθειες για την πραγματοποίηση ενέργειας με επίκληση πνευμάτων και χρήση υπερφυσικών δυνάμεων. Οι ασχολούμενοι μαζί της αποκαλούνται αποκρυφιστές ή μάγοι. Αποκρυφισμός είναι η πίστη σε απόκρυφες (=δαιμονικές) δυνάμεις και κάθε προσπάθεια για επαφή με αυτές, με σκοπό τη χειραγώγηση της πραγματικότητας. Εκφράστηκε με τον σαμανισμό, το μυστικισμό, τη μαντεία, τον ερμητισμό, την αστρολογία και την αλχημεία.

ΣΑΜΑΝΙΣΜΟΣ: Μαγεία και θρησκεία στις πρωτόγονες φυλές ταυτίζονται. Στο σαμανισμό αντιλαμβάνονταν ότι ο κόσμος συντίθεται από το ορατό υλικό στοιχείο και το αόρατο πνευματικό (θάνατος, νόηση, ασθένειες), ενώ ο πρωτόγονος νους, κατακλυζόταν από πνευματικά πλάσματα, που κάποτε “καταλάμβαναν” υλικά σώματα δίνοντάς τα ζωή (ανιμισμός). Οι σαμάνοι “δελεάζανν” πνεύματα προγόνων για να τους βοηθήσουν σε τελετουργίες. Ο σαμανισμός ήταν τρόπος ερμηνείας, πρόβλεψης και χειραγώγησης του φυσικού κόσμου, για ικανοποίηση επιθυμιών. Η μαγεία βασίζεται στην «αρχή της συμπάθειας»: το αποτέλεσμα μίας πράξης μοιάζει με την αιτία του. Η αρχή της συμπάθειας επιτρέπει την άσκηση μιμητικών τελετών, με σύμβολα, για την πρόκληση αλλαγών στα αναπαριστώμενα αντικείμενα. Ταυτόχρονα εμφανίστηκε και η μαντεία (αστρολογία, νεκρομαντεία).

ΙΣΤΟΡΙΑΣτην αρχαία Ελλάδα η θέση του μάγου (μάντη) ήταν τιμητική (Τειρεσίας, Φιννέας), το ίδιο και σε άλλους λαούς. Η Καινή Διαθήκη αναφέρεται σε μάγους, [Σίμων, Ελύμας, κ.α.]. Στον Μεσαίωνα η μαγεία είχε προσλάβει τεράστιες διαστάσεις. Και σήμερα σε αφρικανικές κοινωνίες ο μάγος συγκεντρώνει εξουσίες ιερέα, γιατρού, δικαστή. Στην εποχή μας οι διαστάσεις της μαγείας πιστοποιούνται από πληθώρα αναφορών για μάγους, μέντιουμ, αστρολόγους, στα Μ.Μ.Ε, το διαδίκτυο και από την πληθώρα αποκρυφιστικών βιβλίων. Πρόκειται για κύκλωμα, που διακινεί τεράστια ποσά από εκμετάλλευση συνανθρώπων μας.

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Ο Θεός απαγόρευε στους πνευματικά νηπιώδεις Εβραίους, να ασχολούνται με τα μαγικά. Διαβάζουμε: «Να μη βρεθεί κανένας, που να καθαρίζει (τα παιδιά του) με τη φωτιά, που να μαντεύει μαντείες, που να προβλέπει τα μέλλοντα, (…) να καλεί τους νεκρούς». (Δευτ. ιη΄ 10), και: «μαντείες, οιωνισμοί και όνειρα είναι μάταια» (Σειράχ λδ΄ 5). Γι’ αυτό το λόγο οι άγιοι Απόστολοι δίνουν εντολή στους πνευματικά ώριμους πιστούς της Νέας Διαθήκης (Διαταγές7, 3): «φεύγετε…επαοιδάς, κλήδονας, μαντείας, οιωνισμούς, νεκρομαντείας». Στην Ορθοδοξία η μαγεία συνδέεται με την οντότητα του διαβόλου. Η Πτώση των πρωτοπλάστων είναι αποτέλεσμα «απάτης του όφεως», με συνέπεια κυριαρχία του διαβόλου στον κόσμο (Ρωμ. η΄20-22), και επικράτηση δαιμονικών έργων: αμαρτίας, μαγείας, μαντείας, σατανολατρείας, μέσω των οποίων ο διάβολος καταδυναστεύει. Η δύναμη του διαβόλου υπερβαίνει την ανθρώπινη, όμως δεν είναι ανεξέλεγκτη, διότι δρα, όσο της επιτρέπει ο απόλυτα κυρίαρχος Θεός (Ιώβ, α΄12, β΄6). Ο διάβολος, μέσω μαγείας, μπορεί να επηρεάσει όσους του παραχωρούν δικαιώματα με προσωπικές αστοχίες και δεν είναι κατοχυρωμένοι με τη Χάρη του Θεού. Απαιτείται, όμως, διάκριση, διότι δεν αποκλείονται και περιπτώσεις απάτης, με σκοπό εκμετάλλευση αφελών.

ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΤΑΦΥΓΗΣ: Στη μαγεία ο άνθρωπος καταφεύγει από περιέργεια, για “επικοινωνία” με νεκρούς, (πονηρά πνεύματα), για να “γνωρίσει” το μέλλον, (αλήθεια γιατί δε βρίσκουν οι μάγοι χαμένους θησαυρούς, για λογαριασμό τους;). Άλλοι για θεραπεία ασθενειών. Ο πατήρ Παϊσιος έλεγε για μια μάγισσα: “Βγάζει το δαιμόνιο και το στέλνει σε γνωστό του που έχει δώσει δικαιώματα στον διάβολο. Λέει αυτός που είχε το δαιμόνιο: «υπέφερα, αλλά ο τάδε με γιάτρεεψε», και έτσι γίνεται διαφήμιση.” Άλλοι που φώλιασε ο διάβολος στην ψυχή καταφεύγουν για εκδίκηση εχθρών.΄Άλλοι από αφέλεια, αφού πάνε «για καλό»! Μερίδα ανεύθυνων λένε: «Μου έκαναν μάγια», ξεχνώντας προσωπικές ευθύνες, και τρέχουν σε αγύρτες.

ΕΙΔΗ ΜΑΓΕΙΑΣ: Κάποιοι πιστεύουν ότι κακή είναι η μαύρη, ενώ η λευκή είναι καλή μαγεία, νομίζοντας ότι η πρώτη «δένει», ενώ η άλλη «λύνει» τα μάγια. Όμως, η μαγεία γίνεται πάντα για κακό. Η διαφορά τους είναι ότι στη μαύρη το κακό φαίνεται, ενώ στη λευκή κρύβεται, με “αγγελικό” προσωπείο. Όπως, «ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός», έτσι, τα όργανά του, «μετασχηματίζονται διάκονοι δικαιοσύνης» (Β’ Κορ. ια΄14-15), λέγοντας ότι «λύνουν» μάγια και ότι κάνουν «το καλό». Η απάτη, ενισχύεται διότι πολλοί μάγοι χρησιμοποιούν ιερές εικόνες και χριστιανικά σύμβολα, δίνοντας και «πνευματικές συμβουλές»!

  •  Τα είδη της μαγείας, κατά τον Άγιο Νικόδημο, είναι:

Η “καθαυτό μαγεία», (επικοινωνία με δαίμονες). Η μαντείαΗ γοητεία. (επικαλούνται δαίμονες για να κάνουν κακό ή βλέπουν πνεύματα “νεκρών”). Η γητεία,, όπου στην επίκληση δαιμόνων αναμιγνύουν «ονόματα αγίων, του Χριστού, της Θεοτόκου». Η επαοιδία στην οποία συνεργεία δαιμονική «δένουσι τα ανδρόγυνα». Η φαρμακεία, («κατασκευάζουσι φαρμακερά ποτά, δια να θανατώσουν, να σκοτίσουν, ή να ελκύσουν εις σαρκική αγάπη»). Άλλο είδος είναι η οιωνοσκοπία. (παρατήρηση πουλιών, ατμόσφαιρας, ήλιου, σελήνης, κάνοντας προβλέψεις). Εδώ υπάγονται και αυτοί που πιστεύουν μοίρα, ριζικό, στοιχιά, ποδαρικά, όνειρα. Η νεφοδιωκτική: «παρατηρούντες τα σχήματα των νεφελών, όταν βασιλεύει ο ήλιος, προλέγουν τα μέλλοντα». Η αστρολογία. Τα φυλακτήρια: εκείνοι που κάνουν φυλακτά γράφοντας δαιμονικά ονόματα, και οι πιστεύοντες σ’αυτά, που τα φορούν για να “απαλλαγούν” από βασκανίες. Άλλο είδος είναι οι κλήδονες: “παρατηρούν” ανάβοντας φωτιές ή παίρνουν σπλάχνα ζώων και “προβλέπουν” έτσι το μέλλον. Δωδέκατο είδος μαγείας είναι ο πνευματισμός, «διαβάζουν την Σολομωνικήν και ούτω να κάμνουν να αποθαίνουν οι εχθροί των η να ψοφούν τα ζώα των». Ο πατήρ Παίσιος εντάσει εδώ και τη μαγεία “βουντού”. “Φτιάχνουν μια κέρινη κούκλα και, όταν κάποιος τους ζητάει να βλαφθεί ο εχθρός του, π.χ. στα μάτια, καρφώνουν βελόνες στα μάτια της κούκλας, αναφέροντας το όνομα αυτού που θέλουν να βλάψουν, κάνοντας μαγικά. Και το άτομο εκείνο, αν ζει μακριά του Χριστού, προσβάλλεται από δαιμονική ενέργεια στα μάτια.” Τελευταίο είδος μαγείας είναι «το να βαστάζουν Χριστιανοί, εικόνας αγίων εις τους ώμους, (σε πανηγύρεις), και να τρέχουν δαιμονισμένα εις βουνά και λαγκάδια, κτυπώντας πότε εις ένα μέρος και πότε εις άλλο με τας αγίας εικόνας, περιρρεόμενοι από τον ιδρώτα και προμαντεύοντες», (σαν τα σύγχρονα “αναστενάρια”).

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣΗ Εκκλησία τονίζει ότι ο διάβολος είναι «εχθρός» και «ανθρωποκτόνος». Προσποιείται τον φίλο, για να μας εξοντώσει. Όμως, βασική προϋπόθεση για να γίνει κανείς χριστιανός, είναι να αρνηθεί το διάβολο, δηλώνοντας ότι «συντασσεται» το Χριστό, κατά το Βάπτσμα. Αθετώντας υποσχέσεις και Βάπτισμα, αρνούμαστε το Χριστό, επιστρέφοντας στα δαιμονικά «έργα». Οι Πατέρες θεωρούν τους «μάντεσιν εαυτούς εκδιδόντες», όμοιους με τους «πεπτωκότες», αρνητές του Χριστού των διωγμών! Όσοι καταφεύγουν σε μάγους,“πιεζόμενοι από ανυπόφορον ανάγκην, πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιείκεια, όπως όσοι αρνήθηκαν τον Χριστό μετά από βασανιστήρια” (Γρηγόριος Νύσσης). Όσοι, όμως, καταφεύγουν σε μάγους, αμφιβάλλοντας ότι ο Χριστός είναι Θεός, αλλά και οι μάγοι, αντιμετωπίζονται όπως όσοι αρνήθηκαν τον Χριστό εκουσίως, και αν μετανοήσουν, κοινωνούν μόνο, όταν πλησιάζει ο θάνατος, ενώ προσεύχονται εκτός Εκκλησίας, “κατά μόνας”.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ: Ο Θεός μη θέλοντας να βλέπει «τυραννούμενον υπό του διαβόλου” τον άνθρωπο, ήλθε ο Ίδιος στον κόσμο: «ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» (Α’ Ιω. γ΄8), ενώ με την Ανάστασή Του «κατήργησε τον διάβολον» (Εβρ. β΄14). Σ΄ όσους είναι με τον Χριστό, δεν έχει εξουσία ο διάβολος και η μαγεία. Αντίθετα, για όσους δεν είναι μαζί Του, ισχύει ό,τι ίσχυε πριν έλθει Εκείνος στον κόσμο. Η ένωση με τον Χριστό γίνεται με τα Μυστήρια της Εκκλησίας, ιδιαίτερα με το Βάπτισμα και τη Θεία Ευχαριστία. Η τακτική Θεία Κοινωνία είναι το ισχυρότερο όπλο εναντίον της μαγείας. Απόλυτα απαραίτητη είναι η ειλικρινής Εξομολόγηση, το Μυστήριο που λευκαίνει τον χιτώνα της Βάπτισης. Χωρίς αυτήν, η Θ. Κοινωνία είναι ανώφελη ή βλαπτική! Όπου διαπιστώνονται επιδράσεις (μαγικά αντικείμενα κ.λ.π), πρέπει να καλείται ο Ιερέας και να διαβάζει ειδικές Ευχές. Απαραίτητος είναι ο εκκλησιασμός, αφού εκεί «καθαιρούνται αι δυνάμεις του σατανά» (Ιγνάτιος Θεοφόρος). Όποιος χρησιμοποιεί τέτοια όπλα, θα λέει: «Κύριος υπερασπιστής της ζωής μου, από τίνος δειλιάσω;» (Ψαλμ. 26,1). Ο άγιος Νικόδημος συνιστά ακόμη να φορούμε όλοι το Σταυρό, δίοτι «Οι δαίμονες τον φοβούνται».

ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ: Εκείνος με το θάνατό Του νίκησε τις εξουσίες των δαιμόνων, ενώ οι χριστιανοί, αποστρεφόμενοι τον Κύριο, με τη μαγεία, τούς αναδεικνύουν πάλι νικητές.

TO ΒΙΝΤΕΟ:     youtube.com/watch?v=ukwy0-MgHks

www.scribd.com/oikonomoukon