Το μεταμεσονύχτιο σημειωματάριο του μ/μ (20/6)

Θα το προσέξατε, είμαι βέβαιος, ότι για την πρώτη θέση του Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ (τη λεγόμενη και ατιμωτική, αφού η τελευταία υποτίθεται ότι είναι η τιμητική…) αναμετρήθηκαν δύο επαγγελματίες «διανοούμενοι της Αριστεράς». Αμφότεροι –ευτυχής σύμπτωση– με καπέλο και πίπα: ο Γιώργος Γραμματικάκης και ο Βασίλης Βασιλικός.

• Στο τέλος, κέρδισε ο Βασιλικός, ίσως επειδή αυτός ποτέ δεν βγάζει το καπέλο του, ούτε σε κλειστούς χώρους (λέγεται ότι κοιμάται με αυτό…), γεγονός που τον καθιστά, υποστηρίζουν οι ειδικοί, περισσότερο «διανοούμενο» από τον Γραμματικάκη, ο οποίος τουλάχιστον θυμάται να το βγάζει όταν πρέπει.
• Επίσης, ο Βασιλικός μπορεί να κρατάει περισσότερη ώρα την πίπα στο στόμα (δεν είναι καθόλου απλό, ξέρετε), χωρίς να κλέβει βοηθώντας με το χέρι, όπως ακόμη μπορεί να μιλάει καθαρότερα ενώ μασουλάει το στόμιο της πίπας.
• Αλλά ας μείνει εδώ η ανάλυση των πλεονεκτημάτων του Βασιλικού, διότι το θέμα μου είναι το παράπονο του Γραμματικάκη.

Αυτός εθίγη από την απώλεια και φρόντισε να το πληροφορηθούν οι πάντες με δηλώσεις και συνεντεύξεις. Οι διαμαρτυρίες του, όμως, είναι επί της ουσίας αβάσιμες και μάλλον δείχνουν πόσο έχει κακομάθει από μια κοινωνία που αποθεώνει ακρίτως τους «διανοούμενους», ιδίως εφόσον ανήκουν στο άτυπο ιερατείο της Αριστεράς.

• Αν διαβάσετε το κείμενο του απερχόμενου ευρωβουλευτή του Ποταμιού στο Facebook, θα διαπιστώσετε ότι η ενόχλησή του δεν οφείλεται τόσο στο ότι χρησιμοποιήθηκε από τον Τσίπρα, αλλά στο ότι δεν επελέγη αυτός. Αυτό τον έτσουξε και μάλιστα τόσο, ώστε να αρχίσει να κελαηδάει το παράπονό του και να εκτίθεται χειρότερα.

Στη συγκεκριμένη ανάρτηση, ο απερχόμενος ευρωβουλευτής του Ποταμιού μας πληροφορεί ότι επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τον Τσίπρα και διατύπωσε την άρνησή του (μαζί με τις θερμές ευχαριστίες του, εννοείται…) επειδή, όπως το θέτει, «η παράταση αυτής της εκκρεμότητας (σ.σ. εννοεί την υποψηφιότητά του) φρονώ ότι υπονομεύει τις δικές μου προθέσεις και το ήθος, ενώ παράλληλα δυσκολεύει τις κινήσεις μου»

• Και συνεχίζει, εξηγώντας πόσο θέλει να είναι φίλος με όλους, ότι δεν απειλεί κανέναν, πόσο μόνο αγάπη και τα τοιαύτα, καταλαβαίνετε.
• Με απλά λόγια, η μεθόδευση ήταν το πρόβλημα του Γραμματικάκη και όχι η ίδια η υποψηφιότητα, την οποία ευχαρίστως θα αποδεχόταν και θα ανταπέδιδε με ουρανομήκεις κολακείες, μην αμφιβάλλετε.

Αν πραγματικά τον ενδιέφερε να ολοκληρώσει το έργο του στην Ευρωβουλή, όπως υποστηρίζει, γιατί άφησε το θέμα να σέρνεται επί μέρες, χωρίς να παρέμβει; Μια δήλωσή του, όχι μεγαλύτερη των δέκα λέξεων, θα είχε τακτοποιήσει το ζήτημα οριστικά και από την πρώτη στιγμή – απλά πράγματα. Γιατί δεν το έκανε; Διότι προφανώς του καλοάρεσε η ιδέα!

• Εξίσου προφανές, όμως, είναι ότι τον έκοψαν οι αντιδράσεις των κομματικών, που διεκδικούν για λογαριασμό τους τις εκλόγιμες θέσεις και ενοχλούνται με την ιδέα ενός επαγγελματία θεσιθήρα που τους φράσσει τον δρόμο, επειδή υποτίθεται ότι συμβολίζει κάτι το οποίο χρειάζεται ο πρωθυπουργός στο ψηφοδέλτιο της Επικρατείας.

Ετσι, ο κομμωτής της Βερενίκης βρέθηκε εκτός και εκτεθειμένος. «Ο σωστός τρόπος», παραπονέθηκε σε συνέντευξή του, «θα ήταν να με καλέσει ο πρωθυπουργός, να του πω τις αντιρρήσεις και τις προθέσεις μου, που ήταν να μην ανακατευτώ αυτή τη στιγμή».

Δεν συμφωνώ. Δεν είναι υποχρέωση οποιουδήποτε πρωθυπουργού –πολύ περισσότερο του σημερινού, που είναι και ανάγωγος– να προστατεύει την αξιοπρέπεια του κάθε επίδοξου υποψηφίου. Την αξιοπρέπειά του και το όνομά του ο καθένας μας τα προστατεύει ο ίδιος από τις φιλοδοξίες του, αλλά και από τους άλλους που είναι έτοιμοι να εκμεταλλευθούν αυτές τις φιλοδοξίες για δικούς τους σκοπούς. Αλλά ένα από τα πλεονεκτήματα του επαγγέλματος του αριστερού στα χρόνια από το 1981 μέχρι σήμερα ήταν η απαλλαγή από την ατομική ευθύνη.

Κατά τα λοιπά, ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού, που φαίνεται ότι ήθελε να μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ως παράκλητος, παρατήρησε σχετικά με την τύχη του κόμματος που τον έκανε ευρωβουλευτή ότι «όπως τα ποντίκια φεύγουν από το σκάφος, πολλοί βουλευτές έφυγαν προς τα εδώ και εκεί». Εχει δίκιο. Κάποιοι όμως δεν πρόλαβαν, γιατί περίμεναν να τους φωνάξουν με ιδιαίτερες τιμές. Ας πρόσεχαν.

Σύμπτωση: Συνελήφθη και κρατείται ο Μισέλ Πλατινί, σχετικά με το σκάνδαλο της ανάθεσης του Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ, στην οργανωτική επιτροπή του οποίου είπε ότι του έχει προταθεί να συμμετάσχει ο Πάνος Καμμένος…

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣΈντυπη ΚΑΘΗ

Πολύς θόρυβος γίνεται γύρω από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Σε ένα βαθμό είναι δικαιολογημένος. Είναι όμως και –σε κάποιο βαθμό– προϊόν κιτρινισμού και άγνοιας για την ουσία των προβλημάτων. Δυστυχώς, και τα δύο περισσεύουν και καθιστούν τον χειρισμό του συγκεκριμένου φακέλου εξαιρετικά δύσκολο, για οιαδήποτε κυβέρνηση.

Υπάρχει, όμως, ένας παράγων που χρειάζεται τεράστια προσοχή. Εχει να κάνει με την ικανότητα να προβλέψει κάποιος με ακρίβεια, ή μάλλον να μαντέψει, τι θα κάνει η Ουάσιγκτον από εδώ και πέρα. Και όταν λέμε η Ουάσιγκτον, εννοούμε τον ίδιο τον πρόεδρο Τραμπ. Γιατί μπορεί να διαβάζουμε για ηχηρά μηνύματα του Χ ή Ψ αξιωματούχου, αλλά στο τέλος της ημέρας ένας λαμβάνει τις αποφάσεις που μετρούν στην αμερικανική πρωτεύουσα.

Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις έχουν μπει σε περίοδο έντασης. Η εμμονή του Ερντογάν με τους S-400 συγκρούεται με τη διακομματική αποφασιστικότητα του Κογκρέσου, που αρνείται να δώσει το πράσινο φως για τα F-35 εάν προχωρήσει η παράδοση των πυραύλων. Οταν, για μία μοναδική φορά, οι ΗΠΑ έδωσαν αυστηρό μήνυμα στην Αγκυρα ζητώντας να μην παρενοχλήσει τις έρευνες της Exxon, o Ερντογάν το διάβασε σωστά.

Το ερώτημα είναι αν ο Λευκός Οίκος θα συνεχίσει να εκπέμπει το ίδιο μήνυμα τώρα που το θερμόμετρο ανεβαίνει. Θα συνεχίσουν οι ΗΠΑ να καλύπτουν την Κύπρο; Θα προειδοποιήσουν τον Ερντογάν να μην προχωρήσει σε έρευνες μεταξύ Καστελλόριζου και Κύπρου;

• Στην Ουάσιγκτον έχουν καθαρή εικόνα για το διακύβευμα. Ο υπουργός Αμυνας εξήγησε με πολύ σαφή τρόπο τι θα έπραττε κάθε ελληνική κυβέρνηση αν ο Ερντογάν προχωρούσε σε τέτοια κίνηση.

Οι ΗΠΑ είναι η μοναδική χώρα που θα μπορούσε να αντιδράσει αποτελεσματικά. Ο Τραμπ έχει τη δυνατότητα να πιέσει οικονομικά τον Ερντογάν, σε σημείο που θα προκληθεί οικονομική και πολιτική ασφυξία στην Τουρκία. Η πυκνή παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή επίσης θα μπορούσε να λειτουργήσει καταλυτικά.

• Κανείς, όμως, δεν ξέρει πώς θα αντιδράσει ο ίδιος ο Τραμπ και ποια… οικογενειακά κανάλια θα λειτουργήσουν παρασκηνιακά.
• Οπως άλλωστε έδειξε η αιφνιδιαστική αποχώρηση του υπουργού Αμυνας Πάτρικ Σάναχαν, καθώς και άλλων αξιωματούχων πιο πριν, δεν υπάρχουν απόλυτα σταθεροί παίκτες επί Τραμπ.
• Γι’ αυτό, λοιπόν, είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Γιατί, πέρα από έναν απρόβλεπτο γείτονα, έχουμε στην εξίσωση και έναν επίσης απρόβλεπτο ηγέτη πέραν του Ατλαντικού.