Οδηγώ και σε σκέφτομαι.
Σκέφτομαι εσένα που με διαβάζεις, που περιέρχεσαι όλα τα θέματα του μικρομέτοχου προκειμένου να βρεις πληροφορίες που θα σε κάνουν να επενδύσεις σε μετοχές που θα σου φέρουν κέρδος, που έχεις γυναίκα, άντρα, παιδιά, γονείς, που κάθε φορά που μια μετοχή σου ανεβαίνει χαίρεσαι, και που αύριο θα πάρεις την οικογένεια θα μπεις στο καινούργιο αυτοκίνητο, και θα φύγεις για διακοπές, για Πάσχα στο χωριό, για εκδρομή, για βόλτα.
Οδηγώ και σε σκέφτομαι.
Σε σκέφτομαι να οδηγείς, με θυμό, με εκνευρισμό, προσπαθώντας να κάνεις tuch στην οθόνη για να δεις σε πόσα το καίει χωρίς να βλέπεις τον δρόμο, να ψάχνεις να βρεις τι είναι αυτό το μπιπ-μπιπ που ακούγεται, αφού δεν έκανες τον κόπο να διαβάσεις το τεράστιο βιβλίο οδηγιών χρήσης του αυτοκινήτου, να αγνοείς το ανάποδο τρίγωνο στην ταμπέλα, αφού ποτέ δεν έμαθες τι σημαίνει, να τσακώνεσαι με τη γυναίκα δίπλα σου, γιατί τρέχεις ή γιατί πας αργά, ή γιατί δεν προσέχεις, και έτσι να μην προσέχεις το στοπ μπροστά σου, να γυρνάς πίσω για να μαλώσεις τα παιδιά με το αυτοκίνητο να τρέχει με 130 χιλιόμετρα..
Οδηγώ και σκέφτομαι.
Σκέφτομαι ότι όσα κέρδη και αν αποκόμισες από την επιτυχημένη σου κίνηση στις μετοχές, θα παραμείνουν άχρηστα νούμερα στο λογαριασμό μιας χρηματιστηριακής, αν εξ αιτίας της παραπάνω συμπεριφοράς σου, γίνεις μία ακόμα είδηση στα πρωϊνάδικα.
Οδηγώ και σκέφτομαι ότι κανένας μας, ούτε κι εσύ, βάζoουμε με το νου σου ότι μπορεί να είμαστε ο επόμενος που θα ακούσει το όνομα του στα συμβάντα του αστυνομικού δελτίου ότι «ανασύρθηκε χωρίς τις αισθήσεις του από το διαλυμένο όχημα», όμως κάποιος δυστυχώς από εμάς θα το ακούσει.
Τρομάζεις;
Κι εγώ.
Γιατί λοιπόν να μην αφήνουμε το θυμό μας, σπίτι και να μην το παίρνουμε μαζί μας στο τιμόνι;
Γιατί να μην προσέχουμε τα σήματα;
Γιατί να βιαζόμαστε και να χάνουμε τις ζωές μας στην προσπάθεια μας να φτάσουμε λίγα λεπτά νωρίτερα, τα οποία έτσι κι αλλιώς τα σπαταλάμε κάνοντας …τίποτα;
Δεν στα γράφω αυτά για να σε φοβίσω, ούτε για να μην χάσω έναν αναγνώστη στην άσφαλτο.
Στα γράφω γιατί τρέμω στην ιδέα, να ξυπνήσει ο εγγονός μου το πρωί, να ρωτήσει «που είναι ο παππούς;», κι εγώ να βρίσκομαι αιμοφυρτος στην άσφαλτο, γιατί δεν πρόσεχα, γιατί αφαιρέθηκα, γιατί κάποιος άλλος δεν πρόσεχε, ή γιατί απλά, έκανα λάθος.
Φίλε αναγνώστη
Σε παρακαλώ πρόσεχε,
Όχι τόσο για σένα.
Πρόσεχε, γι αυτούς που σ αγαπάνε και τους αγαπάς.
Οι άνθρωποι που σ αγαπάνε ή εξαρτώνται από σένα,
είναι κρίμα να πονέσουν τόσο πολύ από μία δική σου οδηγική απερισκεψία.
Η δική μας υγεία είναι πολύτιμο αγαθό για τους αγαπημένους μας.
Μην τους το στερήσεις χωρίς λόγο.
Ας οδηγήσουμε χωρίς θυμό, και νεύρα, για να γυρίσουμε όλοι.
Καλό Πάσχα.