Στη σύγχρονη δημόσια σφαίρα, όπου η ουσία συχνά χάνεται πίσω από επικοινωνιακά τεχνάσματα και ρηχές δηλώσεις, οι παρεμβάσεις που ξεχωρίζουν είναι αυτές που συνδυάζουν ανθρωπισμό, πολιτική ευθύνη και ρεαλισμό. Η πρόσφατη τοποθέτηση του Βαγγέλη Μαρινάκη στο πάνελ του Economist, δίπλα στον πρώην Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον και τον δημοσιογράφο Alasdair Ross, υπήρξε μια τέτοια στιγμή. Όχι γιατί ήταν αναμενόμενη. Αλλά γιατί ήταν ξεκάθαρη, ειλικρινής και κυρίως – με ανθρώπινη καρδιά.
«Για να σταματήσουν να σκοτώνονται παιδιά»
Η φράση αυτή, απλή αλλά σπαρακτική, αποτέλεσε το κεντρικό νόημα της παρέμβασης του Βαγγέλη Μαρινάκη αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Δεν μίλησε ως διπλωμάτης. Δεν μίλησε με όρους πολιτικού τακτικισμού. Μίλησε ως πατέρας, ως επιχειρηματίας που γνωρίζει καλά τις επιπτώσεις των συγκρούσεων στην καθημερινότητα, ως άνθρωπος με συνείδηση. Κι αυτή ακριβώς η τοποθέτηση καθιστά την παρέμβασή του σημαντική και πολύτιμη.
Στη γεμάτη ένταση και ασάφεια εποχή μας, όπου τρεις παράλληλες συγκρούσεις αναδιαμορφώνουν τον παγκόσμιο χάρτη – Ουκρανία, Μέση Ανατολή, και ο πόλεμος δια αντιπροσώπων στην Ερυθρά Θάλασσα – η ανάγκη για ψύχραιμες, νηφάλιες και ουσιαστικές φωνές είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Ο Μαρινάκης το κατάλαβε. Και το είπε ξεκάθαρα, «Πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά».
Μια φωνή έξω από το συρμό
Ο κ. Μαρινάκης δεν επέλεξε να αναπαράγει εύκολες αφηγήσεις. Αντίθετα, τόλμησε να εκφράσει μια πιο δύσκολη αλήθεια. Ότι η μακροοικονομική σταθερότητα της Ελλάδας, όπως αυτή αποτυπώνεται στους διεθνείς δείκτες, δεν αρκεί. Και κυρίως, δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα των πολιτών. «Όταν ξεκινάς από τον πάτο, ο μόνος δρόμος είναι προς τα πάνω», είπε – επισημαίνοντας πως η όποια πρόοδος πρέπει να αξιολογείται σε πραγματικούς όρους και όχι σε σχέση με το πόσο χαμηλά είχαμε φτάσει.
Αυτό δεν ήταν απλώς ένα σχόλιο για την οικονομία. Ήταν υπενθύμιση ότι καμία ανάπτυξη δεν έχει αξία αν δεν μεταφράζεται σε καλύτερη ζωή για τον πολίτη. Και όταν ένας από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες της χώρας τοποθετείται δημόσια με αυτό τον τρόπο, δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Πολιτικός ρεαλισμός με κοινωνική επίγνωση
Η παρέμβαση του Βαγγέλη Μαρινάκη είχε και πολιτικό βάθος. Στοχοποιώντας το πρόβλημα της διαφθοράς και της αδιαφάνειας, έθεσε επί τάπητος ένα ζήτημα που, αν και γνωστό, σπάνια συζητείται με ειλικρίνεια από ανθρώπους που βρίσκονται στο επίκεντρο της επιχειρηματικής και μιντιακής ζωής.
Αναφερόμενος στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, κατήγγειλε προσπάθειες συγκάλυψης και απροθυμία για ουσιαστική κάθαρση. Ήταν μια τοποθέτηση που, αν και πολιτικά ευαίσθητη, υπηρετεί ένα ευρύτερο συμφέρον, την ανάγκη για περισσότερη διαφάνεια και λιγότερη ανοχή σε πρακτικές που υπονομεύουν το δημόσιο συμφέρον.
Σε ένα τοπίο όπου η πολιτική ζωή συχνά διαμορφώνεται από σιωπές και συμβιβασμούς, μια τέτοια δημόσια καταγγελία αποκτά ξεχωριστή σημασία. Και δείχνει έναν άνθρωπο που δεν διστάζει να εκτεθεί – όταν πρόκειται για την ουσία.
Ανθρωπισμός με επιχειρησιακή οξυδέρκεια
Η παρέμβαση Μαρινάκη δεν ήταν μόνο πολιτική. Ήταν και βαθιά στρατηγική. Ως επικεφαλής της Capital Group, με στόλο 154 πλοίων και ηγετικό ρόλο στη μεταφορά ενέργειας παγκοσμίως, γνωρίζει όσο λίγοι τις επιπτώσεις των γεωπολιτικών αναταράξεων στο παγκόσμιο εμπόριο και στις εφοδιαστικές αλυσίδες.
Και παρότι θα μπορούσε να περιοριστεί σε μια τεχνοκρατική ανάλυση, επέλεξε να μιλήσει για την ευθύνη των κρατών και των επιχειρήσεων. Για την ανάγκη σταθερότητας και ειρήνης ως απαραίτητης προϋπόθεσης για την ενεργειακή ασφάλεια. Εξήγησε πώς ο ρόλος εταιρειών όπως η Capital γίνεται στρατηγικός, όχι μόνο εμπορικά, αλλά πολιτικά – ως κρίσιμος κρίκος για τη διατήρηση των ενεργειακών ροών στη Δύση.
Είναι σπάνιο να ακούς έναν επιχειρηματία να μιλά με τέτοια καθαρότητα για την πολυπλοκότητα της εποχής. Κι ακόμη πιο σπάνιο να το κάνει με την επίγνωση ότι πίσω από τους αριθμούς, τις ροές και τα συμβόλαια, υπάρχουν ζωές που επηρεάζονται, αγορές που διακυβεύονται και κοινωνίες που πιέζονται.
Η κριτική στην Ευρώπη και ο ρεαλισμός για τις ΗΠΑ
Εξαιρετικό ενδιαφέρον είχε και η κριτική που άσκησε στην Ευρώπη για τον ρόλο της στα διεθνή τεκταινόμενα. Χωρίς υπεκφυγές, δήλωσε ότι η Ευρώπη απέτυχε να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην επίλυση των συγκρούσεων και, αντιθέτως, πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα από τις γεωπολιτικές εντάσεις.
Συγχρόνως, η αποτύπωση του ρόλου του Τραμπ στην παγκόσμια πολιτική σκηνή ήταν προσεκτικά διατυπωμένη, με ρεαλισμό και χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις. Ο Μαρινάκης αναγνώρισε τόσο την πιθανή ωφέλεια της επαναδιαπραγμάτευσης συγκρούσεων όσο και τον κίνδυνο νέων εμπορικών πολέμων. Και το έκανε χωρίς φόβο, αλλά με την απαραίτητη επιχειρηματική διορατικότητα.
Ο δημόσιος λόγος που λείπει
Στον δημόσιο διάλογο σήμερα, αυτό που λείπει δεν είναι οι απόψεις. Είναι η ουσία. Είναι οι τοποθετήσεις με υπόβαθρο, η σύνδεση πολιτικής, οικονομίας και κοινωνίας, η ευθύνη λόγου. Η παρέμβαση του Βαγγέλη Μαρινάκη κατάφερε να αγγίξει και τα τρία.
Δεν ήταν μια δήλωση για τις εντυπώσεις. Ήταν μια παρέμβαση ουσίας. Ήταν πολιτική θέση, με κοινωνική αγωνία και επιχειρηματική πείρα. Και αυτό είναι σπάνιο.
Σε μια εποχή που η φωνή του ιδιωτικού τομέα είτε απουσιάζει είτε περιορίζεται σε PR ανακοινώσεις, ο λόγος του κ. Μαρινάκη αναδεικνύει το τι σημαίνει να έχεις επιρροή και να την ασκείς υπεύθυνα. Όχι για να εξυπηρετήσεις το δικό σου αφήγημα, αλλά για να συμβάλλεις στον δημόσιο διάλογο.
* Tα παραπάνω σχόλια μπορείτε να τα διαβάσετε πρώτοι στο viber του mikrometoxos.gr
ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ: Το περιεχόμενο και οι πληροφορίες της στήλης προσφέρονται αποκλειστικά και μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εκληφθούν ως συμβουλή, πρόταση, προσφορά για αγορά ή πώληση των κινητών αξιών, ούτε ως προτροπή για την πραγματοποίηση οποιασδήποτε μορφής επένδυσης. Κατά συνέπεια δεν υφίσταται ουδεμία ευθύνη για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
Ακολουθήστε το mikrometoxos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις