Ο Μητσοτάκης θέλει την εξουσία στο κόμμα, το κράτος, την Αγορά, βιάζεται, τρέχει με φόρα και δεν έχει σκοντάψει …ακόμα

Του Νίκου Λακόπουλου

Με όλη του την οικογένεια στην ορκωμοσία ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σταυροκοπούμενος και φιλώντας το χέρι του Αρχιεπισκόπου -σα να πήρε το πτυχίο του- έγινε όπως δεν αναμενόταν από κανένα πριν από τέσσερα χρόνια ο 16ος πρωθυπουργός από την Μεταπολίτευση -υποσχόμενος ανάπτυξη, λιγότερους φόρους και καλές δουλειές για όλους.

Ο φακός πρέπει να εστιάσει σε μια λεπτομέρεια καθώς ο Αλέξης Τσίπρας φεύγει από το Μέγαρο Μαξίμου: ο νέος πρωθυπουργός φορά κάτι που δεν φορούσε ο προκάτοχός του: γραβάτα. Η μισή του κυβέρνηση φαίνεται να προέρχεται από την Αγορά, η άλλη μισή από το κόμμα -με νέα κι άγνωστα πρόσωπα- και δυο πρόσωπα από άλλο κόμμα που το Κινάλ διέγραψε αμέσως: Τη Μενδώνη και τον Χρυσοχοϊδη -που μάλλον εκφράζουν την πρόθεση για «πλατειά κυβέρνηση» με συνεργασία από άλλες δυνάμεις, μαζί με τον Κυριάκο Πιερακάκη.

Η νέα κυβέρνηση με πολλούς υφυπουργούς και πενηνταένα πρόσωπα, με ελάχιστες γυναίκες, είναι η πρώτη διάψευση όσων είχε εξαγγείλει ο νέος πρωθυπουργός για …μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα. Είναι εδώ άνθρωποι της αγοράς, στελέχη επιχειρήσεων και του …ΣΕΒ, οικογενειακοί φίλοι και προσωπικές επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη -που μάλλον έχει αντιληφθεί τον ρόλο του ως μάνατζερ επιχείρησης- ίσως γιατί πιστεύει πως αυτό σπούδασε κι αυτό ξέρει να κάνει.

Πρόσωπα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Σύνδεσμο Βιομηχάνων, τον ΟΟΣΑ και την Google, τον Όμιλο Chipita μαζί με δικαστικούς, όπως ο αντιπρόεδρος Πικραμένος και ο Δημήτρης Κράνης, αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, πριν από 8 μέρες δηλαδή.

Αν ήταν πρωθυπουργός ο Τσίπρας ο Άδωνις Γεωργιάδης θα μιλούσε για «πολιτική συναλλαγή» όπως έκανε με την ανάληψη καθηκόντων της Βασιλικής Θάνου, στο Νομικό Γραφείο του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, μετά την συνταξιοδότηση της από το δικαστικό Σώμα κι όχι στην κυβέρνηση.

«Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι μόνο τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται τίμια», είχε πει τότε ο Κωστής Χατζηδάκης, αλλά ήταν …άλλη κυβέρνηση στην εξουσία. Η σημερινή όχι μόνο είναι τίμια, αλλά και θρησκευόμενη αν κρίνουμε από την ορκωμοσία όπου ορισμένοι υπουργοί έψαλλαν μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο το «Κύριε Ελέησον» και εμφανίστηκαν με τις οικογένειές τους σε πλήρη σύνθεση -ακολουθώντας το παράδειγμα του Μητσοτάκη.

Κατά τα άλλα ο νέος πρωθυπουργός όταν παρέλαβε το Μέγαρο Μαξίμου -αλλά αρνήθηκε να παραλάβει και τις πρωθυπουργικές θωρακισμένες Μερσεντές διαπίστωσε, όπως γράφει η Καθημερινή πολύ …«τσιγαρίλα». Μαζί με το νόμο για το κάπνισμα που θα εφαρμόσει ο νέος πρωθυπουργός -ο ίδιος- τα πρώτα μέτρα δεν θα αφορούν την οικονομία, αλλά το νόμο και την τάξη με κατάργηση του ασύλου, «καθάρισμα» των Εξαρχείων και αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα για αυστηρότερες ποινές και φυλακές υψίστης ασφαλείας.

Η μεταφορά της αρμοδιότητας για τις φυλακές στο υπουργείο Προστασίας και του Πολίτη -που θα χειρίζεται και το μεταναστευτικό- μάλλον ως πρόβλημα εγκληματικότητας, όπως συμβαίνει στην Ουγγαρία- δείχνει ήδη τον προσανατολισμό της κυβέρνησης για περισσότερο κράτος ή μάλλον για περισσότερη καταστολή από ένα «λιγότερο κράτος».

Όλες οι υποσχέσεις του Μητσοτάκη για ανάπτυξη και λιγότερη φορολογία -που θα φέρουν νέες και «καλές» δουλειές στηρίζεται στην επαναδιαπραγμάτευση των πλεονασμάτων που πριν αναλάβει καν η κυβέρνηση ο κ. Ρέγκλινγκ έσπευσε να πει ότι «αποτελεί τον «ακρογωνιαίο λίθο» του προγράμματος και ότι είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως θα μπορούσε να αλλάξει, με δεδομένο ότι εκεί βασίζεται η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους».

«Το μήνυμά μου σε κάθε κυβέρνηση στην ευρωζώνη, είναι ότι οι δεσμεύσεις είναι δεσμεύσεις» θα προσθέσει ο πρόεδρος του Eurogroup, Μάριο Σεντένο. «Αν κάποιος τις σπάσει, είναι το πρώτο βήμα για να χαθεί η εμπιστοσύνη, κάτι που οδηγεί σε μείωση των επενδύσεων και τελικά της ανάπτυξης».

Η νέα κυβέρνηση παραλαμβάνει γεμάτα ταμεία σε ένα ευνοϊκό κλίμα στην Οικονομία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει πάρει μόνο ισχυρή εντολή με αυτοδυναμία, αλλά έχει εξασφαλίσει ήδη τη συναίνεση της αντιπολίτευσης σε ό,τι αφορά τις «κατακτήσεις» του Αλέξη Τσίπρα.

Η σύνθεση της κυβέρνησης και η αυτοδιάψευση του Μητσοτάκη σε απλά πράγματα που αφορούν το σχήμα της κυβέρνησης δεν είναι καλό μήνυμα. Η κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται και πολύ σε σχήμα εθνικής κυβέρνησης -όπως απαιτούν οι περιστάσεις- με πολιτικές συμμαχίες, αλλά μια προσωπική κυβέρνηση με τεχνοκράτες έτοιμους να υπηρετήσουν το «όραμα Μητσοτάκη»- δίπλα σε κομματικά στελέχη και πρόσωπα που ενώνουν τη Νέα Δημοκρατία, αλλά όχι τους Έλληνες- όπως υποσχέθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Τα «νέα πρόσωπα» -τα έτοιμα για δουλειά δεν κρύβουν πως αυτή η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει έναν Καραμανλή, έναν Κεφαλογιάννη, έναν Βαρβιτσιώτη και πολύ Κωνσταντίνο Μητσοτάκη κι Αντώνη Σαμαρά -σήμα πως η μάχη κατά της …οικογενειoκρατίας και η αξιοκρατία άρχισε πριν αναλάβει την κυβέρνηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Φαίνεται πάλι πως η αξιοκρατία θριαμβεύει, αλλά όλοι οι άξιοι τυχαίνει να είναι φίλοι μας. Το λάθος του Αλέξη Τσίπρα ήταν πως δεν σχημάτισε μια κυβέρνηση ευρείας αποδοχής, αλλά προτίμησε κομματικά στελέχη, άπειρα που συχνά είχαν μόνο την εύνοια του πρωθυπουργού και τίποτα άλλο.

Ο Μητσοτάκης ως μάνατζερ μιας κυβέρνησης εργασίας από προσωπική ανασφάλεια παρατάσσει την προσωπική του κυβέρνηση με δεκαοχτώ υπουργούς και καμιά τριανταριά υφυπουργούς που θα αναφέρονται στον ίδιο -αν και πριν ένα μήνα το θεωρούσε απαράδεκτο για την κυβέρνηση Τσίπρα. Πολλοί πρόσεξαν πως έχει ο ίδιος την ευθύνη για την ΕΥΠ, την ΕΡΤ, το …Εθνικό Τυπογραφείο.

Φυσικά η έλλειψη γυναικών είχε προαναγγελθεί όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε πει πως η θέση της γυναίκας είναι στην  …κουζίνα, αλλά εκεί είναι και η θέση πολλών υπουργών που το μόνο προσόν τους είναι η σχέση με τον πρωθυπουργό ή ότι ανήκουν στο κόμμα και σε πολιτικά τζάκια -ανεξάρτητα από το για ποια κυβέρνηση μιλάμε. Εδώ ισχύει αυτό που έχει γράψει ο  David Ogilgy παραφρασμένο πως αν σε μια κυβέρνηση προσλαμβάνουμε γίγαντες θα έχουμε μια κυβέρνηση γιγάντων. Αν προσλαμβάνουμε νάνους, θάχουμε μια κυβέρνηση νάνων.

Φυσικά με τόσους νέους δεν μπορούμε να κρίνουμε τη σύνθεση αυτής της κυβέρνησης κι όταν θα μπορέσουμε μπορεί να είναι πλέον αργά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πάντως, ένα αουτσάιντερ πριν τέσσερα χρόνια για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, που πολλοί δεν περίμεναν να γίνει πρωθυπουργός δεν έχει καμιά πίεση σαν κι αυτές που είχαν οι προκατοχοί του κι ο Τσίπρας του προσέφερε πολλά δώρα -ένα από τα οποία είναι νάχει μια καθαρή τετραετία μπροστά του χωρίς ενδιάμεσες εκλογές.

Το μόνο του πρόβλημα είναι -καθώς μια κυβέρνηση φεύγει για κατηγορούμενη για αριστερές ιδεοληψίες- είναι οι δικές του δεξιές -νεοφιλελεύθερες- ιδεοληψίες. Και το ό,τι δεν υποσχέθηκε τίποτα, μόνο τον ….ουρανό με τ΄άστρα -γαλανό και μια φωτεινή η Ελλάδα. Συν το ότι η βασική του κατηγορία για τον Αλέξη Τσίπρα πως ήταν ψεύτης και απατεώνας.

Ήδη οι νέοι υπουργοί τρέχουν με φακέλους πάνω-κάτω με ρυθμούς που χαράσσει ο μάνατζερ της κυβέρνησης που διακρίνεται ίσως για εργασιομανία και εφημερίδες ψάχνουν το βιογραφικό του:  Τελικά δεν ξέρουμε και πολλά γι΄αυτόν τον άνθρωπο που διεκδίκησε αναπάντεχα την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και εξελέγη πρωθυπουργός με 40% υποσχόμενος «καλές δουλειές για όλους και επενδύσεις.

Πάντως, ο Άδωνις Γεωργιάδης -που δεν θα πάει διακοπές τα επόμενα τέσσερα χρόνια, που τον ξέρει καλύτερα, έσπευσε να πει αναλαμβάνοντας το υπουργείο του πως «ανάπτυξη δεν έρχεται από μόνη της. Η ανάπτυξη δημιουργείται». Πρώτη φορά μια κυβέρνηση εξελέγη λέγοντας κοινοτοπίες ως μεγάλες σοφίες.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως ένας υπερσυγκεντρωτικός μάνατζερ δεν θέλει την κυβέρνηση, αλλά την εξουσία στο κόμμα, το κράτος και την Αγορά. Τους έχει βάλει να τρέχουν όλοι, φορώντας γραβάτα πιστεύοντας πως η δική του γραβάτα θα φέρει την ανάπτυξη και προς το παρόν το μόνο που δείχνει είναι ότι βιάζεται. Κι όποιος βιάζεται, σκοντάφτει.

Είναι αλήθεια όμως πως ο Μητσοτάκης καθώς πήρε την κυβέρνηση με φόρα, δεν έχει σκοντάψει ακόμα.