Όταν στις 17 Μαίου ο Μικρομέτοχος με άρθρο του υποφαινόμενου αναφερόταν στις ανατιμήσεις πρώτων υλών και μεταφορικών που καταγράφονταν παγκοσμίως, στόχευε αφενός στην ενημέρωση του κοινού του, αλλά ταυτόχρονα και στην πρόκληση προβληματισμού για το πως καλύτερα να αντιμετωπίσει η χώρα μας την κατάσταση.
Στους τίτλους των Κυριακάτικων εφημερίδων της 5ης Σεπτεμβρίου 2021, συναντάμε για πρώτη φορά τόσο συντονισμένες τις αναφορές στο θέμα. Και ανάλογα με τον προσανατολισμό της κάθε εφημερίδας, ο λόγος είναι είτε ενημερωτικός- επεξηγηματικός, είτε καταγγελτικός. Δεν είδαμε όμως μία έγκαιρη και τεκμηριωμένη προσέγγιση, από τα πολιτικά κόμματα, τους οικονομικούς αναλυτές, τους λεγόμενους “thoughtleaders”αλλά και τις ίδιες αυτές εφημερίδες, που να έκρουε σε επιχειρήσεις και καταναλωτές ένα δυνατό καμπανάκι και ενδεχόμενα μειδέες προετοιμασίας. Όλοι αποδεικνύονται για άλλη μία φορά καλοί προφήτες και γιατροί μετά το χτύπημα. Κανένας πριν.
Ξαφνικά λοιπόν μας έρχονται όλα σε αυτή τη χώρα. Απρόβλεπτα όπως πάντα. Και οι αντιπυρικές ζώνες που όλοι τώρα συμφωνούμε ότι χρειάζονται, αλλά για να τις ανοίξεις… βγάλε άκρη με το δασαρχείο. Και μία ελάχιστη διακομματική συνεννόηση αντιπυρικής πολιτικής (… τι χαζοί αυτοί οι Πορτογάλοι που το κάνουν) και η τεχνογνωσία των Ρουμάνων πυροσβεστών που και πάλι κατόπιν εορτής την ανακαλύψαμε.
Με κίνδυνο να κατηγορηθώ ότι προωθώ τα συμφέροντα των πολυεθνικών, ας μου πει κάποιος. Οι επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν τις μεγάλες Συμβουλευτικές εταιρείες για να καταστρώσουν τα πενταετή σχέδιά τους, γιατί το κάνουν; Ένας από τους λόγους δεν είναι ότι οι Συμβουλευτικές αυτές βλέπουν τον κάθε κλάδο από που έρχεται και που πάει, στις ανεπτυγμένες και στις αναπτυσσόμενες αγορές; Δεν βλέπουν τι δουλεύει και τι όχι; Και επομένως άμεσα και με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας δεν μπορούν να προτείνουν βέλτιστες πολιτικές; Θα μου πείτε … κοστίζουν. Για να το κάνουν όμως οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα που λογοδοτούν σε μετόχους και χρηματιστήρια, δεν μας υποψιάζει ότι βρίσκουν εκεί value for money; Και αν συνυπολογίσουμε και την ταχύτητα της μελέτης, μαζί με την αυξημένη πιθανότητα για σωστές λύσεις, το κέρδος χρόνου που το πάτε; Και στο συγκεκριμένο, τα δάση που θα σωθούν, πως τα ξεχνάμε;
Αλλά ας αφήσουμε τις Συμβουλευτικές. Δεν μας έρχονται μηνύματα από τα μεγάλα ξένα Mediaότι η Αυστραλία έκανε θαύματα μετά τις τεράστιες περυσινές πυρκαγιές; Μας έρχονται. Είδατε πουθενά μία συγκροτημένη περιγραφή του τι έκαναν εκεί και μετά, ένα διάλογο για να αντιγράψουμε και εμείς όσα μπορούν να εφαρμοστούν σε εμάς;
Υπάρχει ένας και μόνον τομέας της παγκόσμιας τεχνολογίας, που έχει ξεπεράσει τον κόμπο που μας εμποδίζει να προκόψουμε. Η αεροπορική βιομηχανία. Κάθε κακή πρακτική που προκαλεί ή κινδύνεψε να προκαλέσει ατύχημα, δεν κρύβεται κάτω από το χαλάκι, αλλά ανακοινώνεται παντού και διορθώνεται.
Στο δικό μας “blame game”, όπου το ενδιαφέρον δεν είναι πρωταρχικά στο να λυθούν τα προβλήματα, αλλά στο σε ποιόν θα ρίξουμε τις ευθύνες, δεν υπάρχει χώρος για εξυγιαντικές πρακτικές όπως της αεροπορίας. Αν γενικά είχαμε κατακτήσει τη δυνατότητα ενός ώριμου ουσιαστικού διαλόγου «τύπου αεροπορίας» στη χώρα μας, είναι σίγουρο ότι και στον εμβολιασμό θα είχαμε πολύ ευκολότερο έργο να κάνουμε.
Για να μείνουμε όμως στις ανατιμήσεις, για τώρα, ας θυμηθούμε ότι ένα κύριο παραγωγικό πρόβλημα της χώρας είναι το κόστος της ενέργειας. Το οποίο κόστος παίρνει ξανά την ανηφόρα. Και αν κάνουμε μόνο μία απλή λογική σύνδεση, καταλαβαίνουμε τι μας περιμένει.
Η Ρωσία μας κλείνει σιγά-σιγά την κάνουλα του φυσικού αερίου, αφού βρίσκει καλύτερες τιμές να πουλήσει στη Β. Ευρώπη. Η απερχόμενη Καγκελάριος έκανε το τελευταίο επίσημο ταξίδι της στη Μόσχα, για να διασκεδάσει τις ανησυχίες της Ουκρανίας, αλλά και των υπόλοιπων Ευρωπαίων, ότι με τον αγωγό Nordstream 2 που θα συνδέει άμεσα Ρωσία-Γερμανία, θα εξασφαλίζει η τελευταία αυτή τις ποσότητες που χρειάζεται, σε ανταγωνιστικότερες τιμές και όλοι οι άλλοι …
Άρα θα χειροτερέψει ή όχι η θέση μας; Είναι ή δεν είναι ένα μεγάλο εθνικό θέμα που ανοίγεται και θα καθορίσει σημαντικά τη θέση της χώρας μας στην παγκοσμιομένη οικονομία των επόμενων δεκαετιών; Θα καθορίσει ή όχι τις γεωπολιτικές ανάγκες και τις ανάγκες συμμαχιών ή συνεργασιών ακόμα και με πλευρές που ίσως δεν θα ήταν η πρώτη μας επιλογή;
Για αυτά πότε και που θα συζητήσουμε; Και αν όχι εμείς, το πλατύ κοινό, θα τα συζητήσουν οι πολιτικοί ηγέτες μας;
Θα πάρουμε σύντομα μία γεύση γι’ αυτά από όσα θα ειπωθούν στα εγκαίνια της ΔΕΘ? Ή θα συνεχίσουμε να ακούμε για άλλη μία χρονιά για τα κόκκινα δάνεια, για υποσχέσεις μελλοντικών παροχών και ενδεχόμενα, για όσα έγιναν στον εμφύλιο πριν από 75 χρόνια;
Για Σχόλια και προτάσεις, milton@mediarisk.gr
Ο Μίλτων Παπαδάκης είναι Σύμβουλος επιχειρήσεων, επικεφαλής της εταιρείας MEDIARISK και έχει περάσει από σημαντικές θέσεις στην αγορά, όπως αυτή του Εμπορικού Δ/ντού του MEGA Channel, του Διευθύνοντος Συμβούλου της CARAT Hellas κ.α. Έχει πτυχία Μαθηματικών, Marketing και Νομικής.