• Γνωρίζω απόλυτα πως πολλοί από τους φίλους αναγνώστες που θα διαβάσουν αυτές τις γραμμές θα… ξενερώσουν και δε θα βρουν κανένα ενδιαφέρον αλλά το παρακάτω αποτελεί μια περιγραφή της πραγματικότητας ενός ρεπόρτερ του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Έχοντας καλύψει το πρώτο δεκαήμερο του Μάη και στις τάξεις των πράσινων εξακολουθεί να κυριαρχεί η απόλυτη σιωπή.

• Δεδομένα, βιώνουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση που γεννά πολλά ερωτηματικά, ωστόσο, είναι ριψοκίνδυνο να επιχειρήσουμε να την αναλύσουμε. Δεν είναι η στιγμή να φλομώσουμε και εμείς τον κόσμο με σενάρια αλλά είναι απαραίτητο να κάνουμε υπομονή για να πάρουμε τις απαντήσεις.

Προσωπικά, αυτή θεωρώ πως είναι η πιο ώριμη στάση απέναντι στον Παναθηναϊκό και τον κόσμο του.Άλλωστε, μπαίνουμε όλοι σε μια αθλητική – μπασκετική πίστα που δεν έχουμε ξαναζήσει. Η χρονιά στην Ελλάδα ολοκληρώθηκε άγαρμπα λόγω της πανδημίας ενώ στην Ευρωλίγκα αναμένουμε το αργότερο έως τις 24 του Μάη να οριστικοποιήσει το φινάλε ο Τζόρντι Μπερτομέου.

• Όσα σενάρια και αν έχουν προκύψει για τη συνέχιση της διοργάνωσης με πόλεις υποψήφιες (Βελιγράδι, Θεσσαλονίκη) για την ανάληψη του νέου format τόσα είναι και τα εμπόδια που δεν επιτρέπουν την επανεκκίνηση της. Εδώ, θα πρέπει να τονίσουμε πως η Ευρωλίγκα θέλησε να κρατήσει το όραμα της συνέχειας ανοικτό και για πρακτικούς αλλά και για ψυχολογικούς λόγους.

Το πρώτο κομμάτι είναι σαφές πως έχει να κάνει περισσότερο με τους χορηγούς της παρά με τις ομάδες που έχουν πάψει να λειτουργούν από τις 12 Μαρτίου. Σκεφτείτε το πιο απλό. Αν υπήρχε τελεσίδικη ανακοίνωση (ούτως ή άλλως αυτό δεν μπορούσε να γίνει) από τον Μάρτη τι θα γινόταν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο με τα συνδρομητικά κανάλια για παράδειγμα.

• Επιστρέφοντας στη «συζήτηση» για την επόμενη χρονιά το μόνο δεδομένο που μπορεί κάποιος να βάλει στο τραπέζι είναι πως θα έχουμε μπροστά μας μια τελείως διαφορετική συνθήκη. Από τα κεκλεισμένων των θυρών παιχνίδια έως τον κίνδυνο νέας διακοπής στην ορατή περίπτωση της έξαρσης – επιστροφής του ιού.

Αυτό από μόνο του αποδεικνύει πως και οι ομάδες θα έχουν μια διαφορετική δομή και σύνθεση. Μεγάλα και παχυλά συμβόλαια δεν θα υπάρχουν και τα μπάτζετ θα κινηθούν σε πολύ πιο χαμηλά επίπεδα στο μπάσκετ. Άρα, ξεχνάμε όποια κουβέντα αφορά χρυσά συμβόλαια. Για να μπορέσει μια ομάδα, ωστόσο, να πάει παρακάτω (με όποιες συνθήκες) θα πρέπει να αξιολογήσει τη ζημιά της και να δει τι θα κάνει με τα τρέχοντα ζητήματα.

ΥΓ: Τα ερωτήματα του κόσμου είναι εκατοντάδες και είναι αδύνατο να απαντηθούν από εμάς. Προφανώς θα απαντηθούν την κατάλληλη στιγμή.

ΥΓ2: Είναι ουτοπικό να συζητάμε για συμβόλαια εκατομμυρίων σε αυτή τη φάση. Αν γίνουμε πιο ρεαλιστές και αντιληφθούμε τι έρχεται τον επόμενο χειμώνα σε επίπεδο ύφεσης τότε θα αρχίσουμε να απαντάμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας.

ΥΓ3: Δεν έχουν όλες οι ομάδες την ίδια ζημιά, ούτε τον ίδιο κόσμο, ούτε τα ίδια γήπεδα σε εισιτήρια και χωρητικότητα.

ΥΓ4: Δεν αποφεύγω να αναφερθώ στα ονόματα αλλά θεωρώ ωριμότερο σε κρίσιμες στιγμές να περιμένω πραγματικές απαντήσεις και όχι εικασίες. Δε νομίζω πως είναι ώρα για σενάρια.