Μία πληγή ανοιχτή, μία στενάχωρη αλήθεια το εκπαιδευτικό μας σύστημα (της Πόπης Βαρδάκα)

  • Δεδομένου ότι δύσκολα μπορεί να κριθεί κάποια από τις κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι ετών επιτυχημένη, όλη αυτή η πορεία και το δράμα της χρεοκοπημένης Ελλάδας, πρωτίστως αρχίζει από τη χρεοκοπία του εκπαιδευτικού συστήματος. 

Και εν έτει 2020, κάλλιστα μπορούμε να μιλάμε για μία γενιά νεοελλήνων, από συστάσεως Ελληνικού κράτους, που τα παιδιά μαθαίνουν λιγότερα γράμματα από τους γονείς τους, παρ’ όλο που οι πηγές πληροφοριών και εκμάθησης ποικίλλουν την σημερινή εποχή και θα μπορούσε να είναι το έναυσμα επιμόρφωσης και εξέλιξης και κυρίως ριζικής αλλαγής, ειδικότερα του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Σε ένα κύκλο περιφοράς απαιτήσεων Υπουργείου, εκπαιδευτικών και μαθητών, η εξέλιξη και το ένα βήμα μπροστά, μοιάζει όνειρο. 

  • Κατά βάθος γνωρίζουμε όλοι τι πρέπει να γίνει. 
Χρειάζεται μόνο να βρεθεί ένας “Ηρακλής” να καθαρίσει την “Κόπρο του Αυγεία” από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, τους “συνδικαλισμένους” αγράμματους που διδάσκουν τα παιδιά μας και το Υπουργείο Παιδείας. Προγράμματα σπουδών, σχολικά βιβλία και περιεχόμενο, διδακτικές μέθοδοι, εξετάσεις, βαθμολογία, τα πάντα χρειάζονται ριζική αλλαγή. 
 
Ένα κράτος όμως που αποδυναμώνει τους εκπαιδευτικούς, με συμβάσεις μιας χρήσης***, με θεσμοθετημένες τρίμηνες συμβάσεις, με νομοθετικές ρυθμίσεις που σαφέστατα παραβιάζουν ευθέως τα προσωπικά δεδομένα αλλά και κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα τους, που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, να υποβάλουν αίτηση, γυναίκες εκπαιδευτικοί που κυοφορούν, με αρτηριακή υπέρταση και με υψηλό δείκτη μάζας. Τόσο κυνικά, τόσο απλά, τόσο επιτελικά.
 
Και αντίστοιχα με εκπαιδευτικούς που έχουν ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης, γιατί σαφέστατα υπάρχουν εμπνευσμένοι εκπαιδευτές όμως και αδαείς, βαριεστημένοι αργόσχολοι. Γιατί και εκείνοι κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουν ότι το πτυχίο από μόνο του δεν είναι μόρφωση. Απαιτείται, αλλά σαφέστατα δεν αρκεί. Γέμισε ο τόπος με αμόρφωτους πτυχιούχους. 
 
Με μαθητές που τους εθίζουν στη παπαγαλία, που δεν μαθαίνουν, που τους αποδυναμώνουν τη κριτική σκέψη και δεν τη διδάσκουν, που τους οδηγούν στην επόμενη βαθμίδα αποκλειστικά και μόνο μέσω των φροντιστηρίων. Σπανίως διδάσκουν ή έστω κάνουν αναφορές στη πληρότητα και στο πλούτο της γλώσσας μας, τόσο της αρχαίας μέχρι και της νεοελληνικής. 
 
Μία πληγή ανοιχτή, μία στενάχωρη αλήθεια το εκπαιδευτικό μας σύστημα, ένα κράτος που κυβερνιέται απο στυγνούς κερδοσκόπους, που ο κόπος μιας έντιμης προσπάθειας αλλαγής, σαφέστατα και είναι μισητή. 

ΥΓ

*** ΚΑΙ ΕΝΩ το Υπουργείο καθυστερεί χρόνια τώρα προκειμένου να καλύψει τις γνωστές ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό (μόνιμο ή και αναπληρωτές), ξαφνικά τώρα “τρέχει” με ασυνήθιστους γρήγορους ρυθμούς που θα εγκαθιδρύσουν νέες και πιο ευρηματικές ελαστικές μορφές εργασίας.

Το “νέο μέτρο” αναμένεται να ταλαιπωρήσει μαθητές και εκπαιδευτικούς με την συνεχή εναλλαγή του δασκάλου-καθηγητή μέσα στη ίδια την σχολική περίοδο. Η δε συγκεκριμένη διάταξη, όπως συνηθίζεται τον τελευταίο καιρό, είναι «κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης».

  • Δεν προκαλεί επίσης έκπληξη πως ό,τι έχει να κάνει με την πρόσληψη των «προσωρινών» αναπληρωτών αφήνεται στη δικαιοδοσία των κατά τόπους Διευθυντών Εκπαίδευσης (ούτε σκέψη να περνάνε αυτές οι διαδικασίες από ΠΥΣΔΕ, αιρετούς κλπ) και «κάθε θέμα σχετικό με την εφαρμογή της παρούσας καθορίζεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων»;

Οι αναπληρωτές θα πρέπει να δηλώσουν ότι «δεν ανήκουν στις ομάδες αυξημένου κινδύνου για σοβαρή λοίμωξη COVID-19». Η προϋπηρεσία τους αντί 1 μόριο τον μήνα θα πριμοδοτείται με 1,5 – με το 10 πάντως να τίθεται ως πλαφόν.

  • Το τι σημαίνει αυτή η διάταξη για τα εργασιακά δικαιώματα και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας όλων των εκπαιδευτικών είναι εύκολα αντιληπτό. Εύκολα κανείς μπορεί να εστιάσει στη νέα νοοτροπία που γίνεται προσπάθεια να περάσει, δηλαδή πως ο εργαζόμενος είναι πλέον αναλώσιμος και απλά ο ρόλος του περιορίζεται στο να υπάρχει για να «βουλώνει τρύπες».

Τουτέστιν, υπάρχει πιθανότητα οι μαθητές να κάνουν μάθημα με έναν καθηγητή μέχρι τα Χριστούγεννα και μετά να συνεχίσουν με άλλον(!). Με ποια ψυχολογία λοιπόν, θα κάνει μάθημα ο προσωρινός αναπληρωτής και πώς θα τον αντιμετωπίσουν οι μαθητές γνωρίζοντας ότι σε μερικούς μήνες μπορεί να μην είναι μαζί;

  • Ψιλά γράμματα βέβαια όλα αυτά για την κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, που κάθε μέρα μας σερβίρει κάτι καινούργιο. Αν μη τι άλλο πάντως, δεν προλαβαίνουμε να βαρεθούμε.

Καλλιόπη Βαρδάκα
Επικοινωνιολόγος – ειδική συνεργάτης του μ/μ