Κυρ. Μητσοτάκης: Aπό πού προκύπτει ότι θα του «πάει καλά» το 2019;

Toυ Γ. Λακόπουλου

Αν πάρουμε τοις μετρητοίς τους συνήθεις υμνογράφους του Κυριάκου Μητσοτάκη- εκ μεταφοράς από τον Κ. Σημίτη οι περισσότεροι- το 2019 θα είναι «η χρονιά του». Και εξ αυτού θα είναι «σωτήριον έτος».  Με δημοσκοπική στήριξη προβάλλεται ως νυμφίος που έρχεται εν τω μέσω της νυκτός και   μακάριοι  όσοι γρηγορούν για την υποδοχή του- ενώ τους υπολοίπους τους πήρε και τους σήκωσε…

Η πρώτη απάντηση ήλθε ήδη από τον Σταμάτη Μαλέλη του Κινάλ, που επισήμανε ότι αυτό που κομίζει ο  Κυριάκος είναι ο όλεθρος- και δεν το πήρε ποτέ πίσω- παραπέμποντας με τον τρόπο του στο παλιό: «Καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη».

Να σοβαρευτούμε. Με όλο το σεβασμό στο πρόσωπο και  στο αξίωμά του- από πολιτική άποψη, τι ακριβώς είναι αυτό που εκπροσωπεί ο σημερινός επικεφαλής της ΝΔ και γιατί θα του πάει καλά  το νέο έτος;  Από  πού προκύπτει  ότι οι Έλληνες προτίθενται να υποστούν έναν ακόμη υιό του πατρός;  Τι είναι αυτό που τον καθιστά θελκτικό, αξιόπιστο, ικανό και  χρήσιμο στη χώρα;

Τι  άλλο, πέρα από την προσωπική βουλιμία του – χωρίς αρχές και δισταγμούς- να αποκτήσει εξουσία, έχει φέρει ως τώρα στο δημόσιο βίο; Ποιο από τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας ηγέτης τον διακρίνει; Γιατί να τον προτιμήσουν οι ψηφοφόροι;

Να αρχίσουμε από το όνομά του- με το οποίο σταδιοδρομεί εξ αρχής. Υπάρχει κάποιος που δεν ξέρει πώς και γιατί ο βίος  και η πολιτεία του Κώστα Μητσοτάκη το κατέστησε  κακόφημο;  Υπάρχει πολιτικός με πιο αρνητικό φορτίο από τον αποστάτη του 1965; Χειρότερη πολιτική πρακτική από το «βρόμικο  89» που οργάνωσε για να πάρει την πρωθυπουργία και τα οφέλη της;

Και, καθώς ο Κυριάκος προβάλλει ως συνεχιστής του, γιατί να θέλουν οι Έλληνες επανάληψη του καταστροφικού – οικονομικά, πολιτικά και ηθικά- 1990-93; Έχει μήπως ο ίδιος ο Κυριάκος  έξωθεν καλή μαρτυρία και ένσημα καλής  διακυβέρνησης; Ποιος δεν ξέρει ότι η θητεία του στην κυβέρνηση Σαμαρά δεν είναι και για βραβείο, ειδικά σε ό,τι αφορά κάποιες κατηγορίες εργαζόμενων;

Είναι πολιτικός που μπορεί να προβάλλει ότι αναδείχθηκε στην πολιτική δια της συμμετοχής του σε κοινωνικούς αγώνες, ή στη δραστηριότητα του κόμματός του;  Την έδρα του πατέρα του πήρε στη Β’ Αθήνας. Δια της συναλλαγής με τον Σαμαρά  εξελίχθηκε. Και οι 175.000 που τον ψήφισαν  δεν συνιστούν και λαϊκό κίνημα.

Προϊόν της επικοινωνίας και όχι της πολιτικής ήταν η επικράτησή του. Και έκτοτε δεν υπάρχει Νεοδημοκράτης που θα αισθάνεται ενθουσιασμένος γι’ αυτό.  Έχει μήπως πρόγραμμα και σχέδιο για τη χώρα;  Περιβάλλεται από ικανά πρόσωπα; Η ατζέντα του περιλαμβάνει αυταρχισμό, εκθεμελίωση της κοινωνίας και ασυδοσία του κεφαλαίου, πολιτικές οπισθοδρόμησης.

Για να τη κρύψει, καταφεύγει σε συνθήματα και μεγάλα λόγια με το άκομψο μότο «εγγυώμαι προσωπικά». Από πού προκύπτει ότι μπορεί να «εγγυάται»; Εμπνέει, συναρπάζει ή παρακινεί κανέναν η προσωπικότητά του; Πιστεύει κανείς στην κρίση και την επάρκειά του;

Είναι άραγε ο πολιτικός που επιβάλλεται με το κύρος του, με την ακτινοβολία της παρουσίας του ή με τον περιεκτικό λόγο  του;  Πήγε μπροστά  το πολιτικό ήθος με την παρουσία του στο ρετιρέ της πολιτικής σκηνής;  Το αντίθετο: κάνει καριέρα  βρίζοντας τον Τσίπρα και όχι προβάλλοντας τα προσόντα του. Κανείς άλλος Πρωθυπουργός δεν είχε απέναντί του κάποιον που τον πολεμάει με τόσο ευτελή μέσα.

Έδωσε μήπως ώθηση προς το μέλλον στο κόμμα που παράλαβε και στην πολιτική του; Κάθε άλλο. Το παρέδωσε στον τσαρλατανισμό του Άδωνι και στον Βορίδη και στον ασύδοτο νεοφιλελευθερισμό. Έδειξε σε κάτι σθένος και  αποφασιστικότητα; Ακόμη και σε γνωστές προσωπικές θέσεις του όπως το Μακεδονικό  έκανε πίσω μόλις τον αγριοκοίταξε ο Σαμαράς.  

Εξυγίανε τον πολιτικό χώρο του και αναβάθμισε την παράταξη του ιδεολογικά, πολιτική ή… αισθητικά; Δεν υπάρχει τυχοδιωκτικό στοιχείο που να μην βρήκε στέγη δίπλα του: εθνικιστές, μισαλλόδοξοι, ακροδεξιοί, παραεκκλησιαστικοί, όλα τα άνθη του κακού, έχουν την κατανόησή του.

Ανανέωσε μήπως το πολιτικό προσωπικό της ΝΔ με σοβαρά και αξιόπιστα πρόσωπα, με πολιτική κουλτούρα και νέες αντιλήψεις; Σούργελα, παπαρολόγοι, σαλεμένοι, εγκάθετοι, απεργοσπάστες,  χυδαιολόγοι και άλλα λουλούδια που να μην διεκδικούν  φιλοξενία στα ψηφοδέλτια του;  Κάθε καρυδιάς καρύδι  βρίσκει καταφύγιο στη σημερινή ΝΔ και καριερίστες λιμοκοντόροι εμφανίζονται στη μαρκίζα της.

Αντιστάθηκε στην υποταγή της πολιτικής στη διαπλοκή και την  οικονομική εξουσία;  Συνέβαλε στην εξυγίανση του δημοσίου βίου εμπλεκόμενος από το ιμπέριουμ των μιντιαρχών;  Συγκρούσθηκε με τους «νταβατζήδες» και τους δυνάστες της πολιτικής ζωής;  Έδειξε τόλμη και αποφασιστικότητα σε  κάποιο θέμα; Εδώ γελάνε.

Είναι μήπως αποδεκτός στην Ευρώπη; Κουμπώνονται όταν τον ακούνε και κανείς άλλος -εκτός από τον ανθέλληνα Βαυαρό φίλο του- δεν έχει σχέσεις μαζί του. Είναι ορατό ότι  εμβληματικά προσωπα του ΕΛΚ όπως ο Γιούνκερ και η Μέρκελ τον κρατούνε σε απόσταση.

Έχει κανείς την εντύπωση ότι τον διακρίνει η έννοια για τον καθημερινού  ανθρώπου, ξέρει πόσο κάνει το κουλούρι που τον βάζουν να αγοράζει μπροστά στις κάμερες, πήγε ποτέ σε καφενείο χωρίς τηλεοπτική συνοδεία, ξέρει πώς ζει ο απλός Έλληνας πολίτης; Eίχε ποτέ σχέση μαζί του, πέρασε από δημόσιο σχολείο και δημόσιο νοσοκομείο, αντιμετώπισε την αγωνία της επιβίωσης, πήρε μέρος σε κινητοποιήσεις για το δίκιο του, ήταν παρών στις αγωνίες της γενιάς του;

Τι  είναι επιτέλους  αυτό που καθιστά τον Κυριάκο Μητσοτάκη ικανό να ηγηθεί μιας χώρας σε μια κρίσιμη στιγμή της; Τι άλλο διαθέτει εκτός από την… απαίτηση να πάρει και να ασκήσει την εξουσία ως  κληρονομικό δικαίωμα;  Η επικράτησή του είναι  αυτοσκοπός.

Τα υπόλοιπά είναι σκηνοθεσία, προπαγάνδα και ψιμυθίωση. Το προφίλ του είναι στημένο, ψεύτικο, παραπλανητικό. Μια μάσκα που του φορούν οι πολυπληθείς σύμβουλοι επικοινωνίας που τον περιβάλλουν. Δεν γίνεται πολιτικός του λαού  σε σκηνοθετημένες συναντήσεις με τον λαό.

Ξέρει αλήθεια κανείς πολίτης ποιος πραγματικά είναι ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ; Οι ίδιοι οι νεοδημοκράτες, τον είχαν ποτέ δίπλα τους, τον ένιωσαν σαν έναν από αυτούς;  Οι πολίτες τον θυμούνται να κάνει οτιδήποτε άλλο εκτός από ότι αποσκοπεί στην καριέρα του; Είδαν από την πλευρά του τίποτε περισσότερο από διαρκές πολιτικό μάρκετινγκ;  Τον αισθάνεται κανείς σαν μπεσαλή, οικείο, ανοιχτόκαρδο, γενναιόδωρο, γήινο, σαν άνθρωπο της πολιτικής που θα ήθελε την παρέα του;

Τι καινούργιο κομίζει, εκτός από την κληρονομικότητα, την οικογενειοκρατία , την ανοχή στην ακροδεξιά υστερία, τον  εξοβελισμό του πολιτικού πολιτισμού, τη βαρβαρότητα του αντιπρόεδρου και τους σκελετούς στις ντουλάπες του, τις γκάφες,  τον ναρκισσισμό, την αλαζονεία, τον ρηχό λόγο του, την επίπεδη παρουσία του, την αποστροφή στο δημόσιο έλεγχο και τη λογοδοσία, την άρνηση της  πολιτικής κριτικής, της αυτοκριτικής και της βελτίωσης;

Από πού κι ως πού, λοιπόν, είναι μέγεθος που μπορεί να κυριαρχήσει στο χρόνο που έρχεται;  Ποιος μπορεί να πει ότι  ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πολιτικός που κοιτάς στα μάτια και τον εμπιστεύεσαι;