Καλλιόπη Βαρδάκα: Το πρωϊνό σημειωματάριο του μικρομέτοχου (29.8.2021)

Charlie Watts: O άνθρωπος που δίδαξε τον ρυθμό του rock and roll σε πέντε γενιές

O drummer των Rolling Stones έθεσε τις βάσεις, πριν αυτές καλά-καλά υπάρξουν. Ποιος δεν έχει ακούσει έστω κι ένα κομμάτι των Rolling Stones; Ποιος δεν έχει χορέψει ή σιγοτραγουδήσει ή και τα δύο με ένα έπος αυτού του ροκ εντ ρολ μεγαθηρίου;

  • Κι όμως ο Charlie ήταν ένας ογκόλιθος ήθους. Το να είσαι ο ντράμερ του μεγαλύτερου ροκ εντ ρολ συγκροτήματος δεν είναι κι ότι πιο εύκολο. Το να γλιτώσεις από τόσα και τόσα μέσα σε 5 δεκαετίες καριέρας σημαίνει πως ξέρεις τι σημαίνει ζωή.

Μέλος των Rolling Stones από τον Ιανουάριο του 1963, ο Charlie Watts ήταν με την μπάντα καθ’ όλη την τεράστια καριέρα τους, παίζοντας σε δίσκους που άλλαξαν την εικόνα και την πορεία της μουσικής.

  • Ο άνθρωπος έχει βάλει ντραμς στα πιο σημαντικά κομμάτια στην ιστορία του ροκ εντ ρολ. Όλοι εμείς έχουμε μάθει τι θα πει ροκ εντ ρολ ρυθμός από τα χέρια του Charlie.

Ως ντράμερ ενός εκ των μεγαλύτερων και πλέον θρυλικών συγκροτημάτων όλων των εποχών ο ήχος του και το παίξιμό του επηρέασαν χιλιάδες, με την κληρονομιά του πρακτικά να περιλαμβάνει όλη τη rock των τελευταίων πενήντα χρόνων.

  • Από την ημέρα που το κομμάτι We Love You χτύπησε κόκκινα στα charts των αγγλικών τραγουδιών το 1967, η ζωή του Charlie επρόκειτο να αλλάξει μια για πάντα. Στην ουσία ο άνθρωπος είχε δουλειά σταθερή αλλά που και που έπαιζε και λίγο ντραμς. Στην αρχή δεν ήθελε να παρατήσει την πρωινή του δουλειά αλλά μετά την τρομερή επιτυχία των πρώιμων Rolling Stones δεν άντεξε κι ενέδωσε στον πειρασμό της ζωής ενός ροκ εντ ρολ μουσικού.

Αειθαλής και αλύγιστος, παρά τα προβλήματα υγείας και τον καρκίνο του λάρυγγα που αντιμετώπισε στα μέσα της δεκαετίας του ’00, συνέχισε πάντα με την μπάντα του να πηγαίνει προς τον επόμενο δίσκο.

  • Οι ίδιοι οι Stones στο ντοκιμαντέρ Tip Of The Tongue έλεγαν πως δεν θα ήταν τίποτα σαν μπάντα χωρίς τη «μηχανή», δηλαδή τον ντράμερ τους τον Charlie Watts.

Ο Charlie, πριν από τους Stones, έπαιζε σε πολλές μικρές μπάντες που κάνανε ζωντανές εμφανίσει στο σκληρό Λονδίνο του 1960. Ο απόηχος του πολέμου καλά κρατούσε αλλά τώρα κάτι νέο πήγαινε να γεννηθεί. Το κίνημα των παιδιών των λουλουδιών και όλη εκείνη η εξαίσια μουσική σκηνή που πήρε τα μπλουζ της μαύρης κοινότητας και τα έκανε ροκ εντ ρολ. Ο Charlie ήταν στο κέντρο αυτής της σκηνής παίζοντας σε μπάντες όπως οι John Mayall Bluesbreakers και Alexis Corner band.

  • O Charlie ήταν ο πρώτος άνθρωπος από την μπάντα των Stones που παντρεύτηκε κι έκανε οικογένεια. Από την αρχή φαινόταν σαν ο πιο μαζεμένος, την ίδια στιγμή όμως κυκλοφορούν τρελές ιστορίες για σκηνές απείρου κάλλους πίσω στο backstage.

O Charlie ήταν από πάντα, μαζί με τον Bill Wyman τον μπασίστα, ο πιο σταθερός και άξιος Stone, δεν μπορούσες να τον εντυπωσιάσεις με τίποτα. Είχαν δει τα μάτια του τόσα και τόσα. Το 2004 διαγνώστηκε με καρκίνο του φάρυγγα αλλά το ξεπέρασε με χημειοθεραπείες. Ο άνθρωπος έχει ζήσει εκατό ζωές πραγματικά.

  • Εκτός της μνημειώδους πορείας του με τους Rolling Stones o Charlie Watts είχε επίσης και σόλο καριέρα, κυκλοφορώντας σημαντικό αριθμό δίσκων υπό το όνομα The Charlie Watts Quintet και παραλλαγές του, ενώ πέρα από τα ντραμς έκανε και γραφιστική δουλειά για τους Rolling Stones.

Εμείς θα θυμόμαστε τον Charlie Watts σαν έναν από του πιο cool ανθρώπους που έβγαλε η ιστορία της μουσικής και σαν έναν δάσκαλο που δεν μας δίδαξε μόνο το ρυθμό αλλά και την συνείδηση ενός ήρεμου και καλού ανθρώπου.

Live On Charlie!

https://www.ratpack.gr/


Η σκληρή πραγματικότητα θα προσγειώσει ανώμαλα τη ζωή και το μέλλον όσων…

Στη σύγχρονη κατανομή του φάσματος της εργασίας με βάση την 4η βιομηχανική επανάσταση, που συντελείται και στην Ελλάδα, αναγκαστικά οι νέοι θα πρέπει να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα προσόντα για δεύτερη -ίσως και παραπάνω- παράλληλη καριέρα.

Στη νοοτροπία  μερίδας εργαζομένων, που επαναπαύονται στην “αγκαλιά” του Δημοσίου τομέα και της αργομισθίας, τα ανωτέρω, ίσως φαντάζουν ξένα και μακρινά, όμως η σκληρή πραγματικότητα θα προσγειώσει ανώμαλα τη ζωή και το μέλλον όσων δεν θα είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι.

  • Στο νέο παγκόσμιο γίγνεσθαι είναι επιτακτικώς εφικτό και σκόπιμο να έχει κάποιος πολλαπλές  καριέρες  – σταδιοδρομίες, ώστε να δύναται να προσφέρει και να δρέψει τα αποτελέσματα των εμπειριών του.

Παραδείγματος χάριν, πρακτικά μιλώντας, θα μπορούσε κανείς να είναι μηχανικός ή δικηγόρος και παράλληλα να είναι καθηγητής σε πανεπιστήμιο ή ΙΕΚ, μεταφραστής η μεσίτης. Η εμπειρία και ο κύκλος των γνωριμιών, που θα του προσφέρουν οι παράλληλες εργασίες του, θα είναι ανεκτίμητης αξίας, καθώς ο κύκλος του θα διευρύνεται και οι εργασιακές εμπειρίες του θα εμπλουτίζονται, αποδίδοντας πολύτιμη εμπειρία σε αμφότερες τις εργασίες του, κάνοντας τον επαγγελματία πιο αποτελεσματικό.

  • Η επιλογή εκπαίδευσης  είναι δύσκολη απόφαση τη σημερινών νέων, καθώς οι αλλαγές είναι ταχύτατες και η σοφή επιλογή του σήμερα ίσως δεν έχει την ίδια αξία σε μερικά χρόνια, καθώς με την πρόοδο των επιστημών, ίσως καθίστανται παρωχημένα τα επαγγέλματα που σχετίζονται με το πεδίο σπουδών, που επελέγη με βάση τα δεδομένα συγκεκριμένης στιγμής.

Παλαιότερα οι επιλογές επαγγελμάτων είχαν τριαντακονταετείς κύκλους ή και περισσότερο, εάν μιλήσουμε για παραδοσιακά επαγγέλματα, οπότε προλάβαινε ο επαγγελματίας να συνταξιοδοτηθεί ακολουθώντας έναν και μόνο δρόμο, χωρίς την ανάγκη μετεξέλιξης του επαγγέλματος ή την άσκηση έτερου παράλληλου.

  • Σήμερα όμως οι χρονικοί αυτοί κύκλοι είναι σαφέστατα μικρότεροι, ίσως μικρότεροι της δεκαετίας, διότι η ταχεία άνοδος της επιστημονικής εφαρμογής δημιουργεί αυτοματισμούς, που παραγκωνίζουν εργασίες και ρόλους, και ανάγκες για ταχείες και ραγδαίες μεταβολές.

Ως εκ τούτου, στην επιλογή  του πεδίου σπουδών ενός νέου θα πρέπει να παίζει ρόλο κυρίως η πηγαία και αυθόρμητη διάθεση για συνεχή μάθηση και όχι η περιχαράκωση γύρω από κεκτημένα επαγγελματικών κλάδων, χωρίς θέληση για κάτι διαφορετικό.

  • Το “mindset” θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και να διαγραφούν τα  στεγανά, που το εκπαιδευτικό σύστημα είχε θέσει παλαιοτέρα, ξεπερνώντας τις μονολιθικές επαγγελματικές προσεγγίσεις, και οδηγώντας σε μια πολύπλευρη λογική ανοικτού εύρους εκπαίδευσης.

Είναι  δεδομένο δε ότι στη σύγχρονη αγορά μπορεί να συναντήσει κανείς, μεταξύ άλλων, τα κάτωθι δυο είδη εργαζομένων:

  • Αυτούς που απασχολούνται παράλληλα σε διαφορετικές δουλειές, και αν μπορούσαν θα απασχολούνταν σε ακόμη περισσότερες (εννοείται με τεράστιο αγώνα),
  • και αυτούς που είναι άνεργοι, χωρίς διάθεση για εξέλιξη, και εφευρίσκουν δικαιολογίες και προσκόμματα που σχετίζονται με την έλλειψη γνώσης εμπειριών και ειδικότητας ή ακόμα και τη “σκληρότητα” της εργοδοσίας, τη “μαστίζουσα” ανεργία κλπ.

Τούτα τα επιχειρήματα δεν είναι ανύπαρκτα ή ανεδαφικά στη σημερινή κοινωνία, αλλά δυστυχώς χρησιμοποιούνται κατά κόρον από άεργους και ουχί από ανέργους που διψούν για γνώση και εξέλιξη. Αυτοί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο , θα θριαμβεύσουν, όσο ρομαντική και αν ακούγεται αυτή η προσέγγιση.

Όμως με την πληθώρα των δωρεάν μαθημάτων-εκπαιδεύσεων που διατίθενται στο διαδίκτυο, είναι σχεδόν αδύνατον κάποιος που έχει θέληση να μάθει, να μην τα καταφέρει,  και τούτο αφορά τόσο τεχνικές γνώσεις όσο και επιστημονικές – θεωρητικές.

  • Υπάρχουν στην ελληνική αγορά αυτοδίδακτοι προγραμματιστές, που λαμβάνουν σεβαστούς μισθούς, ολοκληρώνοντας projects ως “freelancers” στον ελεύθερο χρόνο τους και στον αντίποδα υπάρχουν ακόμα περισσότεροι που περιμένουν τα επιδόματα ανεργίας ή οποιαδήποτε άλλη επίκαιρη κρατική ενίσχυση, ώστε να βιοποριστούν, χωρίς την παραμικρή διάθεση για πορεία προς το μέλλον και την ελπίδα, δημιουργώντας εν τέλει μια λιμνάζουσα ανθρωποδεξαμενή κολεκτιβιστικού ύφους, που θα περιμένει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα σαν μάννα εξ ουρανού.

Δυστυχώς κακομάθαμε τα παιδιά μας σε μια νοοτροπία, που τα καταδικάζει  στην προσμονή της κρατικής επιχορηγήσεως – κουπονιού σίτισης. Για να αντιστραφεί δε η τάση αυτή θα πρέπει  οι νέες γενιές να αποφασίσουν από μόνες τους ποιον ρόλο θα θέλουν να παίξουν στο μέλλον που έρχεται σαρωτικά: αυτόν του πρωταγωνιστή ή αυτόν του κομπάρσου;

https://www.capital.gr


Έφυγε από τη ζωή ο Θεσσαλονικιός δημοσιογράφος και διεθνολόγος Νίκος Χειλαδάκης. Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή ο δημοσιογράφος Στέφανος Δαμιανίδης από τον ραδιοφωνικό σταθμό Focus FM, ο οποίος φιλοξενούσε συχνά τον Νίκο Χειλαδάκη για αναλύσεις σε διεθνή θέματα και ελληνοτουρκικά.

Ποιος ήταν ο Νίκος Χειλαδάκης

Ο Νικόλαος Χειλαδάκης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασε κατ’ αρχή οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ Αθηνών και τουρκικά στο ΙΜΧΑ Θεσσαλονίκης, ενώ παρακολούθησε μαθήματα τουρκολογίας.

Διετέλεσε ανταποκριτής στην Τουρκία επί πολλά χρόνια και έγραψε πολλά άρθρα σε γνωστές εφημερίδες και περιοδικά, σχετικά με τα ελληνοτουρκικά, τις διεθνείς εξελίξεις, και ιδίως με ότι έχει σχέση με την Τουρκία, (πολιτική, οικονομία, στρατός, εξωτερική πολιτική, κοινωνία, θρησκεία, κ.α.), καθώς και με θέματα παγκόσμιας γεωπολιτικής.



Τα δικά μας παιδιά, τα κακομαθημένα

Αυτό που συμβαίνει με τον Έλληνα, όταν του επισημαίνεις ότι τα παιδιά του ή ακόμη χειρότερα ο ίδιος, είναι κακομαθημένοι

  • ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΣΠΕΙΡΕΙΣ ΔΙΧΟΝΟΙΑ σε μία παρέα ξέγνοιαστων παραθεριστών –ανάμεσά τους και γονείς- μπροστά στα πιατάκια με τις φλούδες από καρπούζι, ξεκινάς μια ιστορία περί παιδικού σαματά σε κάποια ελληνική παραλία.

Στη δική μας την παρέα, λόγου χάριν, έχει μεγάλο σουξέ ένα εντελώς αθώο περιστατικό πριν από λίγα χρόνια, κάπου στο Αγκίστρι, όπου Γαλλάκι παίζει με Ελληνάκια στο νερό. Γίνεται της τρελής από τις φωνές των δικών μας, το Γαλλάκι διασκεδάζει πολύ με όλο αυτό το χάος, αλλά δεν ακούγεται ιδιαιτέρως και κάποια στιγμή, παραδόξως ταυτόχρονα, οι μητέρες των δύο σφυρίζουν το σήμα λήξης.

  • Η μεν Γαλλίδα τον φωνάζει μία φορά και ο μικρός βγαίνει απ’ το νερό στο επόμενο λεπτό. Η Ελληνίδα λογικά τον περιμένει ακόμη.

Αξιωματικά, σε όποιον Έλληνα κι αν αναφέρεις κάτι παρόμοιο, οι αντιδράσεις κυμαίνονται από την απλή ενόχληση στον σοβαρό εκνευρισμό, όλα διανθισμένα με λίγα «γαλλικά». «Έλα, μωρέ, σιγά οι αιώνιες μ@λ@κί@ς για την πειθαρχία των παιδιών των ξένων». «Ναι, γι’ αυτό τα παιδιά τους είναι ζαβά και ψυχανώμαλα». «Τι να μας πουν, ρε συ, Άγγλοι, Γάλλοι πουρκουάδες που διώχνουν τα παιδιά τους απ’ το σπίτι στα 18;».

  • Εδώ και καιρό κυκλοφορούμε σαν ευσυνειδητά ρομπότ ανάμεσα στους εκπροσώπους μιας γενιάς, που ο κόσμος να χαλάσει, δεν θα βγει από τη βολή της. Δεν θα αναλάβει την ευθύνη για τίποτα. Ο μπαμπάς και η μαμά έχουν μεγαλώσει τέλεια παιδιά, και θα «καθαρίσουν» ακόμη και με ένα δόντι, ακόμη και με το «Π», ακόμη και μέσα απ’ τον τάφο που λέει ο λόγος για τη στραβή του γιου ή της κόρης.
  • Μίλα στον Έλληνα γονιό για όρια, πες του στην ευγενέστερη γλώσσα ότι δεν είναι δυνατόν το παιδί του να ξεσηκώνει τον τόπο, και αν δεν είναι αυτός ο πιο ασφαλής τρόπος για να τσακωθείς ή να ψυχραθείς, ειλικρινά δεν ξέρω ποιος είναι.

Βέβαια, γιατί να σπείρει κανείς τη διχόνοια καλοκαιριάτικα; Γιατί να εμπλακεί σε τέτοιες συζητήσεις; Η κακομαθησιά πλέον είναι δομικό στοιχείο της προσωπικότητας της ελληνικής «Γενιάς Ζ».

  • Κακομαθησιά ανάμεικτη με κυνισμό και σχεδόν καθόλου συναισθηματική νοημοσύνη. Για το IQ η συζήτηση γίνεται ακόμη πιο προβληματική, καθώς κάποτε μπερδεύεται στη μέση η εξυπνάδα και οι εξυπηρετήσεις της τεχνολογίας και το πράγμα γίνεται μαντάρα.

Σου λέει ο άλλος: «Αυτή η γενιά γεννήθηκε με ένα κινητό στο χέρι και παίζει την τεχνολογία στα δάχτυλα». Αφήνοντας τελείως ασχολίαστο αυτό το επιχείρημα, μπορούμε απλώς να αναφέρουμε ότι το τεστάρισμα της ευφυίας ενός νεαρού ανθρώπου θα γίνεται πάντα στα απλά, στα καθημερινά, στα της στιγμής, εκεί δηλαδή που πάντα λάμπει ο πραγματικά οξυδερκής, από το λυσσάρι της Google.

  • Και μετά είναι και όλα αυτά τα τερτίπια που βλέπεις σε σχέσεις, σε δουλειές, σε κοινωνικά τραβολογήματα, όλο αυτό το αποτέλεσμα του «δεν μου έβαλαν όρια ποτέ» που ξεχύνεται σε γραφεία, καφετέριες, εστιατόρια, λεωφόρους και σε κάνει να νιώθεις γέρος, υπερβολικός και ανυπεράσπιστος, επειδή εσύ ποτέ δεν τη «βγήκες» με τέτοιο ασυγχώρητο θράσος πουθενά.

Ας πούμε, στη δουλειά, τον βλέπεις τον άλλον: θέλει τον τίτλο, θέλει την εξουσία που του αντιστοιχεί, θέλει και να το παίξει «αεράτος», αλλά από ικανότητες μέτρια πράγματα, γλωσσάρα παπούτσι, χαζόψεματα, χαζοΐντριγκες και καταστροφικό gossip-άκι και η φανέλα δεν ιδρώνει ποτέ. Καταλαβαίνεις τι έχει να γίνει, αν δοθούν προνόμια σε ένα τέτοιο βύσμα.

  • Εννοείται ότι υπάρχουν αισχροί εργοδότες, όπως υπάρχουν και κάτι ατάλαντα της κακιάς ώρας που άνοιξαν καφετέρια μετά από χρόνια γλαστροσύνης στην τηλεόραση κι αναζητούν κορόιδα, και ναι, νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, αλλά όχι ότι δεν υπάρχουν κι ορδές από τα παραπάνω, να τα λέμε όλα.

Στις σχέσεις; Ούτε εδώ εγκαταλείπεται το καλάμι. Πάντα κάποιος/-α πέφτει πολύς σε κάποιον/-α άλλο / -η. Ανεξήγητη έπαρση, οριακά κακοποιητική, χειριστικές συμπεριφορές και πόζα, πόζα, ανυπόφορη πόζα να ξεχειλίζει από τα social media, σαν αφρόδιχτο για τα επόμενα ψάρια, αν αποδειχθεί ότι το υπάρχον δεν «μασάει» εύκολα.

  • Ας αφήσουμε καφετέριες και καταστήματα. Ας μιλήσουν οι εργαζόμενοι αυτών των κλάδων για ό,τι ζουν, ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια, εν μέσω πανδημίας. Για τις μάσκες που άλλος μπορεί και άλλος δεν μπορεί. Για την αγένεια, για την ανυπομονησία στην εξυπηρέτηση, που λόγω περιοριστικών μέτρων, έγινε πιο αργή.

Για τις φωνές, τις προσβολές, το κανονικότατο bullying που εκπορεύεται από τη σαχλή, παλιακή ατάκα «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο», να κάτι που αυτή η γενιά δεν είχε κανένα πρόβλημα να υιοθετήσει.

  • Κι ας περάσουμε στους δρόμους, στις μεγάλες λεωφόρους, στις Λωρίδες Εκτάκτου Ανάγκης που χρησιμοποιούνται σαν πίστες κάποιου video-game. Κι ας σκοτωθούν. Κι ας σε σκοτώσουν. Και το χειρότερο; Για όλα –μα για όλα!- από το πιο αμελητέο, μέχρι το πιο σοβαρό, θα υπάρχει μια δικαιολογία στην άκρη της γλώσσας, έτοιμη να σερβιριστεί. Δεν υπάρχει πια «συγνώμη» σκέτο. Υπάρχει το εξοργιστικό «συγνώμη, αλλά…», η θεοπάλαβη ανάγκη ο φταίχτης να βγει και από πάνω, να σου την πει και τελικά να σε ταπώσει κιόλας, αν γίνεται, παρακαλώ.

(Για τα social media ας μη γίνει καμία αναφορά. Δυστυχώς, στον πολτό των ύβρεων συμμετέχει με χαρά όλο το ελληνικό ηλικιακό φάσμα, που απλώς αποδεικνύει το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ).

  • Πάντα ήμασταν –στο μυαλό μας μόνο- οι επιλέκτοι, οι περιούσιοι, το ελληνικό DNA το πολύτιμο, αλλά τώρα που όλες αυτές οι ανοησίες πότισαν από γενιά σε γενιά, απλώς δεν συμμαζεύεται η κατάσταση.

Τόλμα, όμως, να μας πεις κακομαθημένους. Επαναστατούμε, εξοργιζόμαστε, δεν ανεχόμαστε τις συγκρίσεις με τους ξένους. «Τι θες; Λόγω της οικονομικής κρίσης κι αυτοί που τους λιβανίζεις με τη μαμά και τον μπαμπά ζουν!». Τρομερό επιχείρημα κι αυτό –κρίση κι ανεργία από μάστιγες έγιναν βολικά άλλοθι στο να μη δουλεύει το μυαλό ούτε για τα βασικά, αλλά αν το πεις είσαι ένα βρωμοφιλελές, οπότε άχνα δεν βγάζεις- όμως…

  • Ομως, η πικρή και εξοργιστική αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό κυκλοφορούμε σαν ευσυνειδητά ρομπότ ανάμεσα στους εκπροσώπους μιας γενιάς, που ο κόσμος να χαλάσει, δεν θα βγει από τη βολή της. Δεν θα αναλάβει την ευθύνη για τίποτα. Ο μπαμπάς και η μαμά έχουν μεγαλώσει τέλεια παιδιά, και θα «καθαρίσουν» ακόμη και με ένα δόντι, ακόμη και με το «Π», ακόμη και μέσα απ’ τον τάφο που λέει ο λόγος για τη στραβή του γιου ή της κόρης.

Και όλο αυτό είναι απείρως πιο σιχαμένο και πιο αποκαρδιωτικό απ’ οποιοδήποτε τσαντισμένο επιχείρημα κάποιου γονιού που του θίξανε το πρόγραμμα ανατροφής ή κάποιου βλασταριού που αισθάνεται ότι το «κυνηγάνε» κι ότι το «αδικούν».

  • Και ναι, υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά για την ώρα ο κανόνας σκάει στα μούτρα μας κάθε αναθεματισμένη μέρα. Το να μην το λέμε ανοιχτά, επειδή φοβόμαστε τις ξεκούραστες αηδίες που θα μας σούρουν στα σχόλια ή την αποδοκιμασία από φίλους και γνωστούς, είναι καθαρή (μας) βλακεία. Όσο μπορούμε, διορθώνουμε. Κι όσο αντέχουμε, δεν αφήνουμε να πέσει κάτω. Είναι για καλό.
https://www.lifo.gr/

Κ.Β: Το νέο αφήγημα των Συριζαίων, καθώς δεν είχαμε νεκρούς από φωτιές, είναι να μιλούν για τους νεκρούς από μια παγκόσμια πανδημία .. Και μάλιστα οι ίδιοι που έκαναν πορείες εν μέσω πανδημίας για τον Κουφοντίνα και έβριζαν τους πυρόπληκτους στο Μάτι


Κ.Β: Είναι που ο πρωθυπουργός μας και το σινάφι του, τα πηγαίνουν εξαιρετικά στη διαχείριση της πανδημίας …

Μπαίνει Σεπτέμβρης, ετοιμαστείτε !!!

Γαλλία: Ιδιοκτήτης εστιατορίου δυσαρεστημένος με την αστυνόμευση στους πελάτες του, για το αν έχουν ή όχι το πιστοποιητικό εμβολιασμού, έβαλε ανακοίνωση στην πόρτα του εστιατορίου του πως δεν θα δέχεται υπουργούς που δεν έχουν καθαρό ποινικό μητρώο + άλλες απαιτήσεις


  • Η Ελλάδα κατατάχθηκε στην πρώτη θέση της κατηγορίας «Αγαπημένη χώρα» (Favorite Country) για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ενώ η Σαντορίνη αναδείχθηκε ως το «Καλύτερο νησί της Ευρώπης»

Οι Αμερικανοί ταξιδιώτες εκφράζουν με κάθε ευκαιρία την επιθυμία τους να επισκέπτονται στην Ελλάδα, παρά τα προβλήματα που έχουν ανακύψει εξαιτίας της πανδημίας.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά στα αμερικανικά τουριστικά βραβεία κοινού FXExpress 2021 Awards, όπου η χώρα μας κατέκτησε δύο κορυφαίες διακρίσεις.

Τουρισμός – Μεγάλες νικήτριες Ελλάδα και Σαντορίνη στα αμερικανικά βραβεία FXExpress 2021 Awards | tovima.gr
  • Συγκεκριμένα, η Ελλάδα κατατάχθηκε στην πρώτη θέση της κατηγορίας «Αγαπημένη χώρα» (Favorite Country) για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και στη δεύτερη θέση στην κατηγορία «Αγαπημένος προορισμός για ταξίδι του μέλιτος» (Favorite Honeymoon Destination) στα βραβεία «Global Traveler’s – The Trazees».

Την ίδια στιγμή, για όγδοη συνεχή χρονιά η Σαντορίνη αναδείχθηκε ως το «Καλύτερο νησί της Ευρώπης» (Best Island in Europe) στα βραβεία «Global Traveler’s – Leizure Lifestyle Awards».

Η ψηφοφορία πραγματοποιήθηκε ηλεκτρονικά από τις 14 Δεκεμβρίου 2020 έως τις 30 Απριλίου 2021 μεταξύ των αναγνωστών του μηνιαίου περιοδικού για τον επαγγελματικό τουρισμό και τον τουρισμό πολυτελείας «Global Traveler» και της ηλεκτρονικής σελίδας «The Τrazees» (trazeetravel.com) για ταξιδιώτες ηλικίας 25-40 ετών, του εκδοτικού ομίλου FXExpress Publications Inc.

Σύμφωνα με τους διοργανωτές των βραβείων «οι αναγνώστες εκτίμησαν τις προσπάθειες που καταβάλει η Ελλάδα προκειμένου να προσφέρει απίστευτες εμπειρίες στον τομέα του τουρισμού πολυτελείας».

 «Στην Ελλάδα η ομορφιά συναντά την Ιστορία»

Σε σχετικό άρθρο τους με τίτλο «4 λόγοι για να επισκεφθείτε την Ελλάδα τώρα», οι συντάκτες της έντυπης και ηλεκτρονικής έκδοσης σημειώνουν, μεταξύ άλλων:

«Με περισσότερα από 2.000 νησιά, το καθένα με τη δική του ταυτότητα και γοητεία, πόλεις γεμάτες από ιστορία και μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO και παρθένα, παραδοσιακά χωριά, η Ελλάδα διαθέτει ατέλειωτη ομορφιά για να εξερευνήσετε. Μια ομορφιά που συναντά την Ιστορία.

Οι παραλίες της είναι πανέμορφες, ενώ η φιλοξενία των κατοίκων της απαράμιλλη. Οι γαστρονομικές σπεσιαλιτέ διαθέτουν εκπληκτική ποικιλία, διαφορετικότητα και υπέροχα υλικά. Όμως, η πραγματική ομορφιά της ελληνικής κουζίνας έγκειται σε τέσσερα μυστικά: φρέσκα υλικά, τέλεια ισορροπία καρυκευμάτων και αρωματικών ουσιών, αγνό ελαιόλαδο και απλότητα.

Ο ελληνικός λαός είναι φιλικός και φιλόξενος, πρόθυμος να μοιραστεί με τους ταξιδιώτες μια “γεύση” από τις παραδόσεις του. Οι λαϊκοί χοροί είναι πάντα δημοφιλείς, όπως και η παλαιότερη μορφή τέχνης της Ελλάδας, το θέατρο.

Η παραδοσιακή μουσική είναι εξαιρετικά σημαντική σε όλη τη χώρα, ενώ ορισμένες ανεξίτηλες παραδόσεις της Ελλάδας έχουν ενταχθεί από την UNESCO στην Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ανθρωπότητας, όπως η καλλιέργεια μαστίχας και η μαρμαροτεχνία στην Τήνο».

Την ίδια στιγμή, για την Σαντορίνη επισημαίνουν πως «τίποτα δεν συνδέεται περισσότερο με την ιδέα του ρομαντισμού από την εκπληκτική θέα στις εμβληματικές μπλε στέγες της.

Τα ζευγάρια που αναζητούν το ιδανικό σκηνικό για τον έρωτά τους, δεν επιλέγουν τίποτα άλλο παρά την Σαντορίνη, η οποία προσφέρει καταπληκτικές παραλίες, πολυτελή ξενοδοχεία, μαγευτικά τοπία και μια ολόκληρη «βιομηχανία» επαγγελματιών που μπορούν να βοηθήσουν στην οργάνωση του γάμου σας ή του ταξιδίου του μέλιτος».

Η τελετή απονομής των βραβείων θα πραγματοποιηθεί την προσεχή Πέμπτη 26 Αυγούστου σε κεντρικό ξενοδοχείο της Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο εκδήλωσης που οργανώνει ο εκδοτικός όμιλος FXExpress Publications Inc. Τα ελληνικά βραβεία θα παραλάβει ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας ΕΟΤ Βόρειας Αμερικής, Κωνσταντίνος Χαροκόπος.

https://www.tovima.gr

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Καλλιόπη Βαρδάκα