Καλλιόπη Βαρδάκα: Το καθημερινό σημειωματάριο του μικρομέτοχου και ο Τύπος του Σαββάτου (04 Ιουνίου 2022)

ΜΙΚΡΟΜΕΤΟΧΟΣ
-

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΒΑΡΔΑΚΑ

2022 και ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στον κομμουνισμό, ντου στα θερινά ανάκτορα, να κυκλοφορούμε όλοι με πυτζαμες του Μάο και να κοινωνικοποιήσει ο Μπάμπης από τα Σεπόλια τα μέσα παραγωγής. Που να στρίψει ο δύσμοιρος αυτός τόπος;;;;;;;

***

ΜΗΝΥΜΑΤΑ – ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ… – Ο ΤΥΠΟΣ του Σαββάτου

***

Βρέθηκε το μεγαλύτερο φυτό στη Γη και είναι υποθαλάσσιο

Η έκταση του ισούται όσο 20.000 γήπεδα ποδοσφαίρου

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μια τεράστια έκταση υποθαλάσσιας βλάστησης στα ανοιχτά της δυτικής Αυστραλίας, που έχει έκταση όσο περίπου 20.000 ποδοσφαιρικά γήπεδα ή τριπλάσια του Μανχάταν της Νέας Υόρκης, στην πραγματικότητα είναι ένας ενιαίος οργανισμός, οπότε πρέπει να θεωρηθεί το μεγαλύτερο φυτό στη Γη, αλλά και ο μεγαλύτερος κλώνος που έχει ποτέ βρεθεί.

  • Κάνοντας γενετική ανάλυση, οι ερευνητές βεβαιώθηκαν ότι ο τεράστιος υποθαλάσσιος λειμώνας έκτασης 200 τετραγωνικών χιλιομέτρων στον ρηχό Κόλπο των Καρχαριών, περίπου 800 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης Περθ, είναι ένας και μοναδικός οργανισμός. Πιθανώς προήλθε από ένα μοναδικό σπόρο πριν τουλάχιστον 4.500 χρόνια και στη συνέχεια μέσω συνεχούς κλωνοποίησης έφθασε στο σημερινό μέγεθος που άφησε έκπληκτους τους επιστήμονες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Τζέιν Εντζλόου του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας “Proceedings of Royal Society B” της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας επιστημών, σύμφωνα με το BBC, τους “Τάιμς της Νέας Υόρκης” και το “Science”, ανέφεραν ότι το φυτό, ένα είδος Ποσειδωνίας (Posidonia australis), μεγαλώνει όπως το γρασίδι στην ξηρά με ρυθμό 15 έως 35 εκατοστών ετησίως. Θεωρητικά η μεγέθυνση του μπορεί να συνεχιστεί απεριόριστα, αν το περιβάλλον του δεν αλλάξει πολύ. Σήμερα το μέσο βάθος στον Κόλπο των Καρχαριών είναι περίπου εννέα μέτρα.

  • Το φυτό, που παρέχει καταφύγιο σε μια πληθώρα θαλάσσιων ειδών, όπως χελωνών, δελφινιών, ψαριών, καβουριών κ.α., αντέχει σε θερμοκρασίες 15 έως 30 βαθμών Κελσίου και είναι πολύ μεγαλύτερο από τον μεγαλύτερο μύκητα που έχει βρεθεί στον πλανήτη μας. Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ για τον μεγαλύτερο κλώνο ήταν μια άλλη Ποσειδωνία (Posidonia oceanica) που καλύπτει 15 χιλιόμετρα στη δυτική Μεσόγειο θάλασσα. Οι Ποσειδωνίες είναι φυτά, αν και λανθασμένα συχνά αποκαλούνται φύκια.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αγέρωχη ματιά λίγο πριν θανατωθούν από τον Γερμανό κατακτητή στο Κοντομαρί στην Κρήτη (1941).

Όταν ζητάτε κάτι μέσω email συνηθίζετε να κλείνετε με τη φράση «ευχαριστώ εκ των προτέρων»; Τότε μάλλον βρίσκεστε σε κάποια γκρίζα ζώνη της επαγγελματικής επικοινωνίας.

Οι έρευνες δείχνουν ότι κάνετε σωστά: Τα emails που τελειώνουν με τη φράση «ευχαριστώ εκ των προτέρων» παίρνουν απάντηση σε ένα ποσοστό 65,7%, το οποίο είναι μάλλον εντυπωσιακό.

Όμως, όπως επισημαίνει το Business Insider, σε ένα πρόσφατο επαγγελματικό σεμινάριο, το κοινό φάνηκε διχασμένο ως προς τη χρήση αυτής της -κατά τα άλλα πολύ συχνής- φράσης.

Οι μισοί θεωρούσαν τη φράση φιλική, ενώ οι άλλοι μισοί την χαρακτήρισαν χειριστική ή ακόμα και αγενή.

Το βέβαιο είναι πως όταν ζητάτε κάτι μέσω email θα πρέπει να είστε ευγενικοί. Έρευνα στο LinkedIn έχει δείξει ότι τα emails που κλείνουν με κάποια μορφή έκφρασης ευγνωμοσύνης είναι 36% πιθανότερο να πάρουν απάντηση.
  • Είναι όμως το «ευχαριστώ εκ των προτέρων» η καλύτερη επιλογή;

Κάποιοι διαφωνούν. «Για εμένα είναι σαν να γράφεις: ‘Είμαι τόσο σίγουρος ότι θα κάνεις αυτό που θέλω, ώστε σε ευχαριστώ από τώρα και μετά, δεν χρειάζεται να ασχοληθώ να σε ευχαριστήσω όταν το κάνεις’. Δεν μου αρέσει», λέει ο συντάκτης του Business Insider.

Ο ίδιος πιστεύει ότι η φράση πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο εάν το άτομο στο οποίο απευθύνεται είναι υποχρεωμένο να εκπληρώνει το αίτημα. Για παράδειγμα, όταν πλησιάζει η ημερομηνία για μία πληρωμή την οποία ο πελάτης πρέπει να κάνει μπορείτε να γράψετε: «Η πληρωμή πρέπει να καταβληθεί έως την 1η Ιουλίου. Ευχαριστώ εκ των προτέρων».

Όμως όταν ο αποδέκτης του μηνύματος δεν σας χρωστά κάτι, τότε πρέπει να είστε πιο προσεκτικοί. Όταν ζητάτε κάποια χάρη, την οποία ο άλλος δεν είναι υποχρεωμένος να σας κάνει, το να τον ευχαριστείτε εκ των προτέρων μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Όταν θεωρείτε τη βοήθειά του δεδομένη, αυτό μπορεί να ενοχλήσει τον αποδέκτη. Το «ευχαριστώ εκ των προτέρων» μπορεί να ακουστεί θρασύ ή ακόμα και αγενές.

Τι μπορείτε να γράψετε, λοιπόν, όταν ζητάτε μία χάρη; Σύμφωνα με το Business Insider, μερικές καλύτερες επιλογές είναι:

–          Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

–          Ευχαριστώ για όποια βοήθεια μπορείτε να προσφέρετε.

–          Ευχαριστώ και πάλι.

–          Ή το απλό και σαφές «Σας ευχαριστώ».

moneyreview.gr 

Το παραλήρημα και οι παρανοϊκές αντιδράσεις Ερντογάν μέχρι τώρα έχουν φέρει μία απαξίωση και ένα είδος διεθνούς απομόνωσης για τον ίδιο. Ασε που αναδεικνύουν και την επιτυχία της δικής μας εξωτερικής πολιτικής.

Γιατί η Αμερική δεν έχει ξεπεράσει ακόμα τον John F. Kennedy;

  • Μισό αιώνα μετά παραμένει το golden standard όχι μόνο στην πολιτική αλλά και στο στυλ.

«Μην ρωτάς τι μπορεί να κάνει η πατρίδα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ γι’αυτήν», «Είμαι ένας Βερολινέζος», «Διαλέγουμε να πάμε στο φεγγάρι». Φράσεις από τρεις ιστορικές ομιλίες του John F Kennedy τις οποίες όλοι ξέρουν και είναι πολύ πιθανό να μην ξέρουν καμία άλλη κανενός Αμερικάνου προέδρου.

  • Έχει περάσει πάνω από μισός αιώνας και η λάμψη του άστρου του τελευταίου προέδρου που δολοφονήθηκε καλά κρατεί, για την ώρα. Μνημονεύεται ακόμα και όχι μόνο ως πολιτικός. Το στυλ του, οι ομιλίες του και το όραμά του ακόμα εμπνέουν πολίτες και πολιτικούς. Τα έκανε όλα τόσο καλά ο JFK ή μήπως αυτά που δεν έκανε τον κρατούν ακόμα ψηλά; Σε μια εποχή που εύκολα αποκαθηλώνει πολιτικούς μετά από μια-δυο τετραετίες ο Jack αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Eιδικά από μαθήματα στυλ, ο JFK ήταν (και είναι ακόμα) ένα κεφάλαιο μόνος.

Σε ένα τόσο συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας, όπως το προεδρικό των ΗΠΑ, ο εκάστοτε πρόεδρος πρέπει να βρει τη λεπτή ισορροπία μεταξύ του δυναμικού doer πρωθυπουργού και του εθνικού συμβόλου που ενώνει όπως οι πρόεδροι και οι μονάρχες της Ευρώπης. Και μόλις βρει αυτή την ισορροπία καλείται να ακροβατήσει πάνω σε αυτή. Ο Jack τα κατάφερε, όχι μόνο μέχρι τη στιγμή που βίαια κόπηκε το νήμα της ζωής του, αλλά και μετά τον θάνατό του.

  • Όταν εκλέχτηκε πρόεδρος ήταν ο νεότερος που το κατάφερνε, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ήταν ο πρώτος που εξέφραζε τη νέα εποχή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ΗΠΑ δεν ήταν πια μια πρώην αποικία με καλές προοπτικές μετανάστευσης. Παίρνοντας τη σκυτάλη από το Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν η αδιαμφισβήτητη ηγέτιδα δύναμη της υφηλίου, του δυτικού τουλάχιστον.

Οι ΗΠΑ χρειαζόντουσαν μια ενσάρκωση αυτής της αλλαγής της εικόνας τους αντίστοιχη με αυτή έγινε με τον Lincoln ή τον Theodore Roosevelt. Με ελάχιστες εξαιρέσεις η ενασχόληση με την πολιτική ήταν προνομιακό πεδίο υπέργηρων εκπροσώπων δυναστειών και μακιαβελικών κομματαρχών που ήθελαν να φτιάξουν τη δικιά τους δυναστεία.

  • Ο JFK ήταν κάτι διαφορετικό, εκτός από νέος, ήταν και γόνος επιχειρηματικής οικογένειας. Ήταν η απόλυτη ενσάρκωση του American Dream. Η οικογένεια που ξεκίνησε από το μηδέν και κατάφερε τα πάντα ήταν η καλύτερη διαφήμιση για τη νέα υπερδύναμη. Η νεότητά του του επέτρεψε να υιοθετήσει το στυλ της νέας Αμερικής, αποκομμένο από την αισθητική του μεσοπολέμου.

Ένα νέο fashion icon γεννήθηκε. Λίγο το στυλ του βετεράνου του Ναυτικού, λίγο το κούρεμα Ivy League και μια Jackie δίπλα του ήταν όλα όσα χρειαζόταν να επικοινωνήσει η Αμερική.

  • Το γεγονός ότι οι πρόεδροι που τον ακολούθησαν ήταν όλοι ένα πισωγύρισμα αισθητικά ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τον μύθο του. Ο Lyndon Johnson ήταν πολύ Τεξανός και ο Nixon, ε κανείς δεν θέλει να ταυτιστεί με τον Nixon. Το στυλ Kennedy παρέμενε ο μονόκερος το οποίο αναζητούσε το εκλογικό σώμα για να ξαναβγεί ενας πρόεδρος κατ’εικόνα και καθ´ομοίοσιν του.

Μερικά από τα στοιχεία του κατάφεραν και βρήκαν τον δρόμο τους, οπως τα jeans του Carter στο ράντσο του στη Georgia ή το λευκό t-shirt και τα aviator του Reagan. Έστω και αποσπασματικά το στυλ του αδικοχαμένου προέδρου έβρισκε διόδους επιβίωσης. Ξαναζωντάνεψε πανηγυρικά λίγο μετά.

  • Εν μέρει στον Bill Clinton, και περισσότερο όταν το έφερε στα μέτρα του και στον 21ο αιώνα και ο Obama με το αθλητικό του στυλ και το λαμπερό χαμόγελο. Κι αν με όρους στυλ η λατρεία για τον Kennedy εξηγείται εύκολα, τι γίνεται με την πολιτική του κληρονομιά; Άλλωστε ήταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, όχι κάποιος με το στυλ του Paul Newman.

Στο πεδίο της πολιτικής ήταν μάλλον τυχερός. Η οικονομία εκείνη την εποχή ήταν κάτι παραπάνω από υγιής. Η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών αυξανόταν αλματωδώς και μπορούσε να ακολουθεί τις τεχνολογικές και καταναλωτικές εξελίξεις. Αυτοκίνητο, ηλεκτρικές συσκευές, σπίτι στα προάστια κλπ ήταν ένα φρενήρες roller coaster που μόνο ανέβαινε. Τα πανεπιστήμια είχαν πιο πολλούς φοιτητές από ποτέ, το Hollywood πιο λαμπερό και παραγωγικό από ποτέ ενώ το δημόσιο αν ήθελε να σπαταλήσει λεφτά, το έκανε γενναιόδωρα για την εξερεύνηση του διαστήματος.

  • Μπορεί ο JFK να έχει μικρή ή καμία σχέση με την πραγμάτωση όλων αυτών, αλλά δεν έχει καμία σημασία, ήταν η εποχή του. Όταν ανέλαβε ο Johnson, μετά τη δολοφονία, φρόντισε να υπενθυμίζει πως ό,τι κάνει είναι συνέχεια της πολιτικής του Kennedy. Το έκανε με ένα διττό τρόπο, και για ό,τι καλό έκανε και για ό,τι καταστροφικό. Προχώρησε πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά με το Civil Rights Act II και την Great Society. Αντλώντας από τη λάμψη που έχει ακόμα το άστρο του θανόντος, βρήκε τη δύναμη και το πολιτικό κεφάλαιο για να επιβάλει στον βαθύ νότο την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που ένας νεκρός πρόεδρος πιστωνόταν για μια μεγάλη μεταρρύθμιση.

Παράλληλα ο πόλεμος στο Βιετνάμ κλιμακώθηκε και αυτός πάνω στην πολιτική που ο ίδιος είχε χαράξει. Για την ακρίβεια πάνω στην πολιτική που είχε χαράξει ο υπουργός άμυνας McNamara ο οποίος συνέχισε στο ίδιο πόστο. Ενώ κανείς δεν έχει αμφιβολία ότι την ίδια καταστροφική πολιτική θα ακολουθούσαν οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ ακόμα και αν ο Kennedy παρέμενε ζωντανός και ολοκλήρωνε τη θητεία του (πιθανότητα και τις δυο θητείες του), η κοινή γνώμη έριξε την ευθύνη στους επιγόνους του.

  • Την ίδια ασυλία εξασφάλισε και ο JFK και στις κοινωνικές αναταραχές που ακολούθησαν. Το τέλος της δεκαετίας του ´60 βρήκε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο χωρισμένο εκατέρωθεν ενός οδοφράγματος. Από το Παρίσι μέχρι το Σικάγο από τη μια οι δυνάμεις ασφαλείας και όσοι ήθελαν να μπει ένα φρένο στις κατακλυσμιαίες αλλαγές που έφερναν τα 60s και από την άλλη οι νέοι, που έβλεπαν τον Kennedy και το όραμά του όχι ως τη λύση, αλλά ως stepping stone για ακόμα περισσότερα.

Ως μεγάλος απών από αυτά τα γεγονότα όχι μόνο κράτησε ανέπαφη την υστεροφημία του αλλά την ενίσχυσε. Παρά το ότι και οι δύο πλευρές αντλούσαν δύναμη και επιχειρήματα από την κληρονομιά του, συνεπώς θα μπορούσαν να κατηγορήσουν και οι δύο ξεχωριστά τον Kennedy ως υποκινητή της έντασης, τελικά η ιστορία τον κατέγραψε ως τη γέφυρα μεταξύ τους.

Στα χρόνια που ακολούθησαν η πολιτική του κληρονομιά παρέμεινε ολοζώντανη.

Ήταν άλλωστε δύσκολο να τη βάλεις σε ένα στενό καλούπι ιδεολογικών στεγανών. Συνδυάζοντας αντιφατικές τάσεις επέτρεψε σε ένα τεράστιο εύρος πολιτικών να τον επικαλεστούν όποτε χρειάστηκε. Ήταν και υπέρ του κοινωνικού κράτους και υπέρ των  φοροελαφρύνσεων, υπερ την κοινωνικής δικαιοσύνης και αντικομμουνιστής.

  • Δυο εντελώς διαφορετικοί πρόεδροι μεταξύ τους, ο προοδευτικός Carter και ο συντηρητικός Reagan τον επικαλούνταν συχνά χωρίς να λένε ψέμματα ή να αλλοιώνουν το περιεχόμενο του πυρήνα των ιδεών του. Οικιστικά project για μη προνομιούχες οικογένειες, αμυντικοί εξοπλισμοί, λιγότερο κράτος, περισσότερο κράτος, κατευναστική εξωτερική πολιτική, στρατιωτικές παρεμβάσεις, όλα μπόρεσαν να δικαιολογηθούν με βάση το δόγμα «το ίδιο ακριβώς θα έκανε και ο JFK».

Η νοσταλγία έχει ημερομηνία λήξης; Στην πολιτική σίγουρα, στο στυλ το συζητάμε. Νοσταλγία μπορεί να υπάρξει δυο-τρεις γενιές μετά από ένα πολιτικό φαινόμενο. Δηλαδή όσους έχουν σίγουρα δικές τους μνήμες και όσους έχουν δευτερογενείς από αφηγήσεις κοντινών τους ανθρώπων.

  • Με ένα απλό παράδειγμα στα δικά μας μέτρα, η πολιτική νοσταλγία περιορίζεται στην πρωθυπουργία από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου έως την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί στα σοβαρά το όραμα του Θεόδωρου Δηλιγιάννη. Δεν πρέπει να συγχέουμε σε αυτή την περίπτωση ηγέτες που έχουν ταυτιστεί με πολεμικές περιόδους γιατί απολαμβάνουν τιμές αρχιστράτηγου όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος ή ο Winston Churchill.

Σταδιακά ο JFK θα αποσύρεται από το πολιτικό πάνθεον και θα περιοριστεί αποκλειστικά στην ανδρική του εικόνα. 30 χρόνια μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η θέση των ΗΠΑ παραμένει στην κορυφή ως μοναδική υπερδύναμη έστω και με κάποιες μικρές παραχωρήσεις. Συνεπώς το αμερικανικό στυλ παραμένει και αυτό στην ίδια κορυφή. Όχι μόνο ο JFK, αλλά και ο Steve McQueen και ο Clint Eastwood θα συνεχίσουν να εμπνέουν τα σύγχρονα πρότυπα όπως τον Brad Pitt για πολλά χρόνια ακόμα.

https://www.ratpack.gr

  • Είναι δουλειά αυτό; Τα νέα επαγγέλματα που κάνουν τους γονείς να απορούν

Όταν ο Leon Martin τους ζήτησε συμβουλές για το πώς να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του να γίνει σχεδιαστής εμπειριών χρηστών (UX designer), οι γονείς του προβληματίστηκαν. «Δεν είχα την παραμικρή ιδέα περί τινός επρόκειτο», είπε η μητέρα του Anne. «Δεν ήξερα αν αναφερόταν σε σχεδιασμό ρούχων, ηλεκτρονικών προγραμμάτων ή μία νέα μάρκα ποδηλάτου».

  • Ακόμα και όταν ο 18χρονος Leon εξήγησε ότι ο ρόλος αυτός ασχολείται με το «παρασκηνιακό» online design, η μητέρα του παρέμεινε προβληματισμένη. «Ένιωθα σαν να απέτυχα ως γονέας», δήλωσε. «Ο ρόλος μου ως μητέρας είναι να δείξω τον δρόμο στα παιδιά μου για να εξελιχθούν, αλλά πως μπορώ να το πετύχω αυτό όταν δεν καταλαβαίνω καν ποιες είναι οι φιλοδοξίες τους;», λέει στον Guardian

Η Anne δεν είναι η μόνη μητέρα η οποία έχει αυτές τις ανησυχίες. Έρευνες έχουν δείξει ότι πάνω από τα 2/3 των γονιών με παιδιά 11 – 18 χρονών στην Αγγλία βρίσκονται στο «νέφος» των επαγγελμάτων, απογοητευμένοι γιατί τα παιδιά τους εκφράζουν ενδιαφέρον για καριέρες για τις οποίες οι ίδιοι δεν γνωρίζουν το παραμικρό.

  • Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη μιας και νέες επαγγελματικές εναλλακτικές εμφανίζονται διαρκώς σε εντελώς νέους τομείς. Περισσότερο από το 75% των γονέων πιστεύουν ότι είναι σχεδόν αδύνατο να συμβουλέψουν τα παιδιά τους σχετικά με την επαγγελματική τους σταδιοδρομία λόγω των συνεχών αλλαγών στην αγορά εργασίας.

Η Michelle Rea, μέλος του Talking Futures, ενός φορέα που πραγματοποίησε την έρευνα σε πάνω από 2.000 γονείς μαθητών γυμνασίου και λυκείου, δήλωσε ότι οι γονείς προβληματίζονται σχετικά με την δική τους έλλειψη γνώσεων για την αγορά και τις επιπτώσεις που αυτό μπορεί να έχει στην καριέρα των παιδιών τους.

  • «Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι οι γονείς παίζουν καθοριστικό ρόλο στις ακαδημαϊκές και επαγγελματικές επιλογές που κάνουν τα παιδιά τους», δήλωσε η Rea. «Το πιο βολικό για τον καθένα είναι να συνεχίσει να μιλάει για τον τομέα στον οποίο ειδικεύεται, μιας και έχει τις περισσότερες γνώσεις για αυτόν. Ωστόσο, τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από τότε που ήμασταν εμείς στο σχολείο».

Η Bryony Mathew, νευροεπιστήμονας, Βρετανίδα πρέσβης και συγγραφέας του βιβλίου «Qubits and Quiver Trees: Awesome Careers of the Future», δήλωσε ότι καθώς ο κόσμος αλλάζει τόσο γρήγορα, οι γονείς δεν πρέπει καν να προσπαθήσουν να εντοπίσουν συγκεκριμένες καριέρες για τα παιδιά τους.

  • «Τα παιδιά δημοτικού σήμερα θα ακολουθήσουν επαγγέλματα τα οποία δεν υπάρχουν καν, και κάθε παιδί θα έχει παραπάνω από μία καριέρα», δήλωσε. «Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να λάβουν διαφορετικά ερεθίσματα από διαφορετικού τομείς, για να εξειδικευτούν τελικά με τον δικό τους τρόπο. Οι γονείς δεν μπορούν να διδάξουν στα παιδιά τα χαρακτηριστικά στα οποία έχουν κλίση – είναι κάτι το οποίο ο κάθε νέος άνθρωπος πρέπει να καταφέρει μόνος του».

Ο Shamajul Motin, εκπαιδευτικός σύμβουλος στην εταιρεία «The Shaw Trust» δήλωσε ότι περνάει τον περισσότερο χρόνο του μιλώντας σε γονείς οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται τις επαγγελματικές επιθυμίες και στόχους των παιδιών τους.

  • «Για παράδειγμα, έχουμε πολλούς νέους οι οποίοι θέλουν να είναι streamers και οι γονείς αναρωτιούνται: Πώς γίνεται να αποτελεί αυτό πραγματική δουλειά όταν το μόνο που κάνουν είναι να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια όλη μέρα; Πώς θα βγάλουν χρήματα από αυτό;», δηλώνει χαρακτηριστικά.

«Αυτό το οποίο δεν αντιλαμβάνονται οι γονείς είναι ότι αυτό είναι δυνητικά ένα πολύ κερδοφόρο επάγγελμα και μπορεί να προσφέρει επιπλέον επαγγελματικές προοπτικές. Η αγορά έχει αλλάξει πολύ και παίρνει χρόνο στους γονείς να το αντιληφθούν».

Φουτουριστικά επαγγέλματα

Σχεδιαστής εμπειριών χρηστών: (UX designer)

Αναφέρεται στην διαδικασία σχεδιασμού αντικειμένων και ιστοσελίδων βασισμένα όχι με βάση την αισθητική, αλλά τα αποτελέσματα έρευνας και ανάλυσης δεδομένων. Οι πιο έμπειροι σχεδιαστές και σύμβουλοι κερδίζουν περίπου 65.000 λίρες τον χρόνο στην Αγγλία.

Υπεύθυνος μετάδοσης ζωντανών εξελίξεων σε ηλεκτρονικά παιχνίδια: (Twitch streamer)

Το live streaming επιτρέπει σε χρήστες να παρακολουθούν, να δημιουργούν και να μοιράζονται βίντεο ζωντανά. Νέοι με αυτό τον ρόλο παίζουν ζωντανά ηλεκτρονικά παιχνίδια μπροστά σε κοινό, μιλώντας στους τηλεθεατές μέσω μικροφώνου και κάμερας. Οι θεατές μπορούν να απαντήσουν μέσω διαδραστικής πλατφόρμας και σχολίων.  Οι streamers βγάζουν χρήματα μέσω δωρεών των θεατών και διαφημίσεων. Μπορούν να κερδίσουν έως και 350.000 λίρες τον χρόνο.

Μηχανικός τεχνητής νοημοσύνης: (Machine learning engineer)

Αποτελεί συγκεκριμένο τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, ο οποίος χρησιμοποιεί δεδομένα για να δημιουργήσει περίπλοκους αλγορίθμους οι οποίοι με την σειρά τους θα χρησιμοποιηθούν για να προγραμματίσουν άλλες συσκευές. Παραδείγματα αποτελούν τα αυτοκίνητα τα οποία δεν χρειάζονται οδηγό ή ψηφιακές κινητές φωνητικές υπηρεσίες. Το μέσο ετήσιο εισόδημα για αυτούς τους μηχανικούς στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι 52.000 λίρες.

Συλλέκτης αστεροειδών: (Asteroid miner)

Αστεροειδής και μικροί πλανήτες περιέχουν σημαντικά μέταλλα, όπως χρυσό, ασήμι και λευκόχρυσο, τα οποία χρειάζονται για την κατασκευή ηλεκτρονικών συσκευών. Η συλλογή αυτών των μετάλλων αναφέρεται στην μεταφορά τους στην Γη από το διάστημα. Μια δουλειά για το μέλλον…

moneyreview.gr με πληροφορίες από Guardian