Καλλιόπη Βαρδάκα: Το καθημερινό σημειωματάριο του μικρομέτοχου – Τρίτη 10 Αυγούστου 2021


Φωτιές – Η μεγαλύτερη πολιτική κρίση για την κυβέρνηση και οι αποφάσεις που αναμένονται

  • Οι φωτιές έκαψαν και το αφήγημα του επιτελικού κράτους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλείται τώρα να λάβει αποφάσεις που θα αναστρέψουν το αρνητικό κλίμα που δημιουργήθηκε

ΒΗΜΑτοδότης

Στο μεταξύ οι μόνοι που φτιάχνουν σοβαρές αντιπυρικές ζώνες και ανοίγουν δασικούς δρόμους είναι αυτοί με τις ανεμογεννήτριες.


  • Να σας πω βέβαια ότι οι “βοηθάτε τους ξένους και δεν βοηθάτε τους Έλληνες” ειναι εξαφανισμένοι,από κάθε συλλογική προσπάθεια βοήθειας στο χωριό.
  • Η πολιτική επιλογή να μην τιμωρηθεί ο Τσίπρας και ο Γιάνης για τα καραγκιοζιλίκια του 15 είναι η αιτία που τώρα σας κουνάνε και το δάχτυλο. Περιμένατε αλήθεια τους κλόουν που δεν δίστασαν να παίξουν τη χώρα στα ζάρια να σας σεβαστούν ενώ παλεύετε με πυρκαγιές και επιδημίες;
Δεν θυμάμαι την λαλιστατη κ Θανου να είχε ασκήσει την οποία κριτική το 2018 που είχαμε 103 νεκρούς, τώρα βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει για αποτυχία του επιτελικου κράτους φρασεολογία που χρησιμοποιούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Παράθεση Tweet
Αιχμές Θάνου για τους κυβερνητικούς χειρισμούς στις πυρκαγιές dikastiko.gr/eidhsh/aichmes

Πυρόπληκτοι Ραφήνας: Ο,τι μας υποσχέθηκε ο Μητσοτάκης το 2019 το έκανε, το ίδιο θα πράξει και τώρα
Τι αναφέρουν στο Twitter οι πυρόπληκτοι Ραφήνας

Την βεβαιότητα ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα κάνει ό,τι χρειαστεί για την αντιμετώπιση των συνεπειών των καταστροφικών πυρκαγιών που πλήττουν φέτος τη χώρα εκφράζουν οι πυρόπληκτοι της Ραφήνας, που βίωσαν τον τρόμο στην τραγωδία του 2018 στο Μάτι.

Σε ανάρτηση του στο Twitter, η επιτροπή πληγέντων στο κόκκινο λιμανάκι Ραφήνας, αναφέρει: «Ό,τι υποσχέθηκε ο κ. Πρωθυπουργός στην πληγείσα περιοχή της Ανατολικής Αττικής το 2019, το πραγματοποίησε. Συνεπώς, το ίδιο θα πράξει & τώρα σε όλες τις πληγείσες περιοχές».



Οικολόγοι που είστε να καμαρώστε τα αποκαιδια τώρα, που με τις συνεχείς παρεμβάσεις δεν αφήνετε κλαρί να κοπεί; ούτε δρόμος να ανοίξει ούτε αντι/κές ζώνες, όταν για να κόψεις δέντρο στην αυλή σου θέλει άδεια με σφραγίδα από το δασαρχείο;.. είδατε το δένδρο και χάσατε το δάσος.


Ανικανοποίητοι από τη συγγνώμη του ΠΘ για τις όποιες αδυναμίες του κράτους οι κατσαπλιάδες που άφησαν τους ανθρώπους να καούν σαν τα ποντίκια, τους επιζώντες να περιμένουν μέσα στη θάλασσα να τους μαζέψουνε ψαράδες και μετά έριχναν το φταίξιμο στους πυρόπληκτους.


Καλό θα είναι η ΕΥΠ σε συνεργασία με τον Εισαγγελέα του ΑΠ να ερευνήσουν άμεσα κ τη διασπορά ψευδών ειδήσεων μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κ την παρότρυνση κάποιων γελοίων να παραμείνουν οι άνθρωποι στα σπίτια τους!


Μετά τα μη δοκιμασμένα εμβόλια & τις θεωρίες συνωμοσίας για τζουκ μποξ εταιριών & φαρμακευτικών, ο τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ κ. Πολάκης σε νέο ψεκασμένο παραλήρημα μίλησε για επενδυτές real estate στο Τατόι & ανεμογεννήτριες! Δεν είναι αστείο να έχει ψεκια η Αξιωματική Αντιπολίτευση…


Σε μια από τις δυσκολότερες δοκιμασίες για την πατρίδα μας ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτίστηκε με τους “Μητσοτάκη γαμ@έσαι”, τη δικηγόρο-κτήνος που ευχόταν να καούν η Εκάλη και το Καστρί, αλλά και τα χυδαία τρολς που αναπαρήγαγαν αισχρά fake news. Αντιπολίτευση για κλάματα λέγεται αυτό.


Λοιπόν πάμε στα βασικά… Οι ανεμογεννήτριες έχουν μεγαλύτερη ισχύ όπου υπάρχει βλάστηση, λόγω μικροκλίματος. Οι ανεμογεννήτριες εγκαθίστανται άνετα χωρίς να χρειάζεται να καούν βουνά. Όπου υπάρχουν ανεμογεννήτριες υπάρχουν δρόμοι και αντιπυρικές ζώνες. Το μέλλον είναι στις ΑΠΕ.


Εραστές των #fakenews Ζαίοι, για να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση πολιορκίας κ να υπάρξει αναστολή συγκεκριμένων άρθρων του Συντάγματος απαιτείται συναίνεση των 3/5 της Βουλής! Δλδ απαιτείται αναγκαστικά η ψήφος σας! Πάψτε να είστε τόσο αστείοι εν μέσω τέτοιων καταστάσεων.


Βγήκε πρωθυπουργός και μάλιστα Έλληνας να ζητήσει Συγνώμη! Τα ύστερα του κόσμου…


  • Εχει πλάκα – μαύρη πλάκα – να θυμηθούμε όσα μας πάθιαζαν μερικές δεκαετίες πριν

«Πώς θα ‘ναι αλήθεια ο κόσμος ο δικός σου; Η φαντασία δεν φτάνει να τον δω…» τραγουδούσε το 1979 ο Ακης Πάνου στο νεογέννητο παιδάκι του. Σοβαρός ως λαϊκός καλλιτέχνης ομολογούσε την άγνοιά του.

  • Σαράντα δύο χρόνια αργότερα, το μέλλον δείχνει ήδη παρόν. Οι βασικές γραμμές του μοιάζει να έχουν ανεξίτηλα χαραχτεί. Δεν χρειάζεται να έχεις την ενορατικότητα του Ιούλιου Βερν, του Ισαάκ Ασίμοφ για να εικάσεις με φαινομενική ασφάλεια τι θα απασχολεί, τι θα απειλεί κυρίως όσους θα δουν τον 22ο αιώνα να ανατέλλει.

Τα συμπτώματα της κλιματικής αλλαγής γίνονται πλέον αντιληπτά στον καθένα. Ακόμα και αν αποστρέφεις τα μάτια από τις ζοφερές ειδήσεις για τον καύσωνα στη Σιβηρία και τις χιονοθύελλες στη Βραζιλία και την άσβεστη φωτιά στον Αμαζόνιο…

  • Ακόμα και αν έχεις την τύχη να παραθερίζεις σε κάποια ειδυλλιακή παραλία, σε απόσταση ασφαλείας από τα σαρανταπεντάρια του θερμόμετρου, τις πύρινες γλώσσες που απανθρακώνουν σπίτια, ζώα και πευκώνες, τη σταχτοβροχή που έπεσε στην Αττική και τρύπωσε στα πνευμόνια των ανθρώπων…

Αρκεί να κάνεις μια βουτιά για να διαπιστώσεις πως το νερό είναι φέτος αφύσικα ζεστό. Σάμπως κάποιος να ξέχασε τον θερμοσίφωνα σε Αιγαίο και σε Ιόνιο αναμμένο.

  • Στην αρχή – κρυουλιάρα ούσα – χαίρεσαι, «γυφτοπούλα στο χαμάμ και εγώ πληρώνω μπιρ ταμάμ!» λικνίζεσαι σαν γοργόνα τσιφτετελού – η διπλανή λουόμενη σε κοιτάει στραβά, στην πολιτικώς ορθή κοινωνία μας η λέξη «γυφτοπούλα» θα έπρεπε να έχει απαγορευτεί, είτε απ’ τα χείλη της Γλυκερίας βγαίνει είτε απ’ την πένα του Παπαδιαμάντη…

Βαθμηδόν θορυβείσαι. Ιδίως όταν ο οικοδεσπότης σου σού αναφέρει ότι η παραλία φέτος διπλασιάστηκε σε πλάτος κι έτσι όλες οι ξαπλώστρες και οι ομπρέλες χωράνε και ας τηρούνται οι υγειονομικώς επιβεβλημένες αποστάσεις. «Μα τι συμβαίνει;» αναρωτιέσαι. «Εξατμίζεται η θάλασσα;».

  • Στον νου σου έρχεται ο τίτλος του Μιχάλη Κακογιάννη «Οταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά», η πρώτη ίσως περιβαλλοντολογική δυστοπία στην ιστορία του κινηματογράφου, η οποία απέτυχε παταγωδώς στα ταμεία, οι θεατές το 1966 ούτε καν καταλάβαιναν τι κώδωνα έκρουε ο σκηνοθέτης. «Θα βγουν τα ψάρια στη στεριά;» σε πιάνει ρίγος. «Κι εμείς πού θα βουτήξουμε, πού θα χωθούμε για να αποφύγουμε τις επερχόμενες πανδημίες;».

Με τη θριαμβευτική αναγγελία του εμβολίου είχες πιστέψει ότι ο πόλεμος κερδήθηκε. Πού να ‘ξερες ότι ο κύριος Covid-19 θα έπαιζε μεταλλασσόμενος κατενάτσιο, θα επιχειρούσε ξαφνικές αντεπιθέσεις με τους αντιεμβολιαστές να λειτουργούν ως πέμπτη φάλαγγά του; Οι επαΐοντες είναι πλέον κατηγορηματικοί.

  • Με τον μικροσκοπικό προοργανισμό που μας άλλαξε τον αδόξαστο δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα ή σύντομα. Κι αν τελικά τον δαμάσουμε κι αν μάθουμε να θεραπεύουμε και τα post-Covid συνδρομα, σειρά θα έχουν άλλοι ιοί, πανάρχαιοι, οι οποίοι θα απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα καθώς θα λιώνουν οι πάγοι των πόλων. Μπλέξαμε…

Εχει πλάκα – μαύρη πλάκα – να θυμηθούμε όσα μας πάθιαζαν μερικές δεκαετίες πριν. Τον Ψυχρό Πόλεμο. Το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού ολέθρου. Τις πετρελαϊκές κρίσεις. Τα αμερικανοκίνητα ή τα σοβιετοκίνητα πραξικοπήματα. Η Κίνα τότε φάνταζε άλλος πλανήτης, γοήτευε. Οι ευρωπαίοι διανοοούμενοι εντρυφούσαν στο κόκκινο βιβλιαράκι, επέχαιραν για την Πολιτιστική και αργότερα για την Ιρανική Επανάσταση, έβρισκαν τη σκέψη του Μάο εμπνευσμένη και τους μουλάδες προτιμότερους από τον Σάχη.

  • Λέτε να πέφτουμε κι εμείς τόσο έξω; Να αποδειχθούν, στη στροφή του δρόμου, οι εκτιμήσεις και οι τρόμοι και οι ελπίδες μας άστοχοι, έωλοι; Λέτε τα παιδιά, τα εγγόνια μας να γελάνε με την αφέλειά μας, με την ανικανότητα μας να αντιληφθούμε προς τα πού πάει το γαλάζιο διαστημόπλοιο με τα επτάμισι δισεκατομμύρια επιβάτες, ο πλανήτης Γη;

«Από αλλού να το περιμένεις κι από αλλού να σου ‘ρχεται. Αυτή είναι η μοίρα όλων σας ανεξαιρέτως, ακόμα και των πιο σοφών» λέει ένας σπουργίτης-προφήτης σε ένα μυθιστόρημα. «Αυτός και μόνον ο χρησμός θα έπρεπε να σας δίνεται. Μα πώς θα τον αντέχατε;».

https://www.in.gr/2021/08/08/apopsi/tha-vgoun-ta-psaria-sti-steria/

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


«Τα χωριά τα σώζουν αυτοί που τα αγαπούν»

  • «Τα χωριά εκκενώνονται. Πίσω όμως μένουν αυτοί που μπορούν να βοηθήσουν και μέχρι σήμερα έχουν προσφέρει τρομερή βοήθεια. Χωρίς αυτούς, πολλά χωριά θα είχαν καεί» υπογραμμίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο περιφερειάρχης, Φάνης Σπανός και συμπληρώνει: «Τα χωριά τα σώζουν αυτοί που τα αγαπούν».

Ανάμεσα σε Γαλατσάδες και Αβγαριά, για πολλές ώρες τώρα δίνεται μία μεγάλη μάχη από πολύ ισχυρές δυνάμεις της πυροσβεστικής, από εθελοντές, από κατοίκους, από ενισχύσεις που ήρθαν απ’ το εξωτερικό, με πληθώρα ρίψεων από τα εναέρια μέσα, χωρίς όμως να μπορούν να σταματήσουν την καταστροφική πορεία του μετώπου.

  • «Αν περάσει το μέτωπο ανάμεσα σε Καματριάδες και Γαλατσάδες θα σταματήσει στην Αιδηψό και τους Ωρεούς» προβλέπουν οι κάτοικοι και επαναλαμβάνουν και οι άνθρωποι της αυτοδιοίκησης. Μεγάλο το παράπονο, πως μέχρι σήμερα το πρωί ήταν μόνοι τους. Ζητούσαν υποστήριξη από εναέρια μέσα και πυροσβεστικά οχήματα. Παραπονούνται πως «η βοήθεια δεν έφτανε ποτέ».

Σήμερα βρέθηκαν εκεί σε κάθε μέτωπο της πυρκαγιάς αρκετοί πυροσβέστες, πολλά πυροσβεστικά συνεργεία από το εξωτερικό και δεκάδες εθελοντές, και έγιναν ακόμη πολλές ρίψεις από τα εναέρια μέσα – όμως το μέγεθος της φωτιάς δεν επέτρεψε μέχρι στιγμής να γευτούν και το ποθούμενο αποτέλεσμα.


Ενωμένοι στα δύσκολα

κυριο αρθρο


  • Απαιτείται σχεδιασμός και σύστημα

Στενοχώρια, ανασφάλεια, απελπισία… Τα νιώθουμε όλα μαζί και πολύ έντονα, καθώς βλέπουμε μεγάλα κομμάτια της πατρίδας μας να καίγονται. Η μαυρίλα στον ουρανό και η έντονη μυρωδιά του καμένου στον αέρα δεν αφήνουν περιθώρια για να ξεφύγει κανείς από τη σκληρή πραγματικότητα.

  • Είμαστε αντιμέτωποι με κάτι που μας ξεπερνάει, που δεν εξηγείται εύκολα ούτε και έχει εύκολες απαντήσεις. Οι πυρκαγιές είναι όμως ένας ακόμη κρίκος σε μια δοκιμασία που δεν λέει να τελειώσει. Ξεκίνησε με την οικονομική και κοινωνική κρίση, πήρε τη σκυτάλη η πανδημία και τώρα αυτό.

Μόλις λέμε να πάρουμε μια ανάσα, να βγάλουμε όλοι μαζί το κεφάλι πάνω από το νερό, κάποιο αόρατο χέρι μάς βουλιάζει πάλι. Το νιώθουμε όλοι, αλλά περισσότερο απ’ όλους το νιώθουν οι ευάλωτοι αυτής της κοινωνίας. Δικαιολογημένο το «γιατί;» κοιτώντας τον ουρανό.

  • Δικαιολογημένο και το συχνό βουβό κλάμα, καθώς μία ακόμη σκηνή απελπισίας εκτυλίσσεται στις τηλεοπτικές μας οθόνες. Φοβάμαι όμως ότι οι μεγάλες πυρκαγιές θα ρίξουν άλλο ένα στουπί γεμάτο καύσιμη ύλη στο ποτάμι της παράνοιας που τρέχει με ορμή γύρω μας.

Η πανδημία το φούσκωσε για τα καλά και δοκιμάζει τα αναχώματα λογικής που προσπαθούμε οι υπόλοιποι να ορθώσουμε στις κοίτες του. Τώρα όμως ξεχειλίζει από οργή, από αβεβαιότητα και –ναι– από μεγάλα αποθέματα τοξικότητας. Θέλει προσοχή, γιατί κανένας λογικός, καμία «σοβαρή» πολιτική παράταξη δεν κερδίζει όταν το εκμεταλλεύεται. Η νέα δοκιμασία εμπιστοσύνης θα βγάλει πρωτόγνωρα τέρατα στη σκηνή. Ας είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό.

  • Και εν τω μεταξύ, ας επικεντρωθούμε στα ερωτήματα της επόμενης ημέρας. Να δούμε αν ο κρατικός μηχανισμός έχει πραγματικά ετοιμαστεί. Να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε οι πολίτες ως κοινωνία και πώς θα σοβαρευτούν τα στελέχη της αυτοδιοίκησης, ώστε να ειδικευτούν σε έργα και όχι στα τηλεπαράθυρα. Να δώσουμε οριστικές απαντήσεις σε όλα όσα συζητούμε 40 χρόνια, από τη συντήρηση του δικτύου ηλεκτρισμού έως τη χρησιμότητα των πευκοφυτεύσεων.

Η εποχή μας και οι περιστάσεις απαιτούν ψυχραιμία, πρακτικότητα, σχεδιασμό, σύστημα. Ολα αυτά είναι είδη εν ανεπαρκεία σε αυτόν τον τόπο. Και κινδυνεύουν να χαθούν μέσα σε ένα τοπίο ανεξέλεγκτης οργής και αχαλίνωτης τοξικότητας.


  • Το πράσινο
Γκουρού τραπεζίτης