Στην εποχή της συνεχούς πληροφόρησης και της διαρκούς προβολής στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η ηγεσία μιας επιχείρησης έχει μετατραπεί σε μια ιδιαίτερα περίπλοκη διαδικασία. Η εικόνα που διατηρεί ένας διευθύνων σύμβουλος στα μάτια του κοινού μπορεί να επηρεάσει τις εντυπώσεις και την εμπορική απόδοση μιας εταιρείας. Ωστόσο, όταν οι προτεραιότητες στρέφονται υπέρμετρα στην προσωπική εικόνα και όχι στην ουσία της εταιρείας, οι επιπτώσεις είναι αναπόφευκτες.
Όπως λέει η παροιμία, “Όποιος κοιτάει μόνο τον καθρέφτη, χάνει τη θέα γύρω του.” Αυτή η έκφραση αποτυπώνει με ακρίβεια τη συμπεριφορά ορισμένων διευθυνόντων συμβούλων που εστιάζουν υπέρμετρα στο πώς παρουσιάζονται στα μέσα ενημέρωσης, ενώ αδιαφορούν για τη συνολική εικόνα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η επιχείρησή τους.
Αυτή η στάση μπορεί να προέρχεται από δύο κυρίως πηγές: την ανάγκη για προσωπική προβολή και την αδυναμία να κατανοήσουν ότι η εταιρεία δεν είναι προέκταση του εαυτού τους, αλλά μια ζωντανή οντότητα που απαιτεί διαρκή φροντίδα και προσαρμογή. Οι διευθύνοντες που ακολουθούν αυτήν την τακτική, συχνά, αντί να επικεντρωθούν σε θέματα στρατηγικής και λειτουργικής αποδοτικότητας, αναλώνονται στην καλλιέργεια της δημόσιας εικόνας τους. Ενδιαφέρονται περισσότερο για τα σχόλια στον Τύπο που αφορούν το όνομά τους και λιγότερο για την κριτική που δέχεται η εταιρεία τους ως σύνολο.
Το προφίλ του σύγχρονου “Καπετάνιου”
Ένας διευθύνων σύμβουλος που ενδιαφέρεται περισσότερο για την προσωπική του εικόνα και λιγότερο για την επιχείρηση μπορεί να συγκριθεί με έναν καπετάνιο που εστιάζει στην αντανάκλασή του στα κύματα, ενώ το πλοίο του είναι έτοιμο να βουλιάξει. Στη σύγχρονη επιχειρηματική σκηνή, όπου η αλλαγή είναι ραγδαία και οι προκλήσεις συνεχείς, οι ηγέτες αυτοί χάνουν την ευκαιρία να ενισχύσουν την ανθεκτικότητα και την προσαρμοστικότητα των οργανισμών τους.
Οι εσωτερικές επιπτώσεις αυτής της συμπεριφοράς είναι εξίσου σοβαρές. Οι εργαζόμενοι μπορούν εύκολα να διακρίνουν έναν ηγέτη που ασχολείται μόνο με το πώς φαίνεται στα εξώφυλλα περιοδικών και όχι με την πραγματική επίλυση προβλημάτων. Το αποτέλεσμα είναι η απογοήτευση και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τη διοίκηση. Αυτό έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες: μειωμένη δέσμευση, χαμηλή παραγωγικότητα και, τελικά, αυξημένος κύκλος εργασιών προσωπικού.
Η Σημασία της αυθεντικότητας και της στρατηγικής προσαρμογής
Σε μια εποχή όπου η αυθεντικότητα και η διαφάνεια γίνονται ολοένα και πιο σημαντικές, οι καταναλωτές και οι εργαζόμενοι αναγνωρίζουν ποιοι ηγέτες έχουν στρατηγικό όραμα και ποιοι απλώς προσπαθούν να προβάλλουν μια θετική εικόνα χωρίς πραγματική βάση. Ένας διευθύνων σύμβουλος που αναλώνεται σε μια αυτοαναφορική προσέγγιση χάνει τη δυνατότητα να προσαρμοστεί στις αλλαγές και να αντιδράσει αποτελεσματικά στις κρίσεις.
Για να αποφευχθεί αυτή η οπισθοδρομική αντίληψη, οι ηγέτες πρέπει να επικεντρωθούν στη συνολική εικόνα. Χρειάζεται να κατανοήσουν ότι η εταιρεία είναι κάτι περισσότερο από μια αντανάκλαση του εαυτού τους – είναι ένας σύνθετος οργανισμός που επηρεάζεται από τις στρατηγικές τους αποφάσεις και τις ηθικές τους αξίες. Η πραγματική ηγεσία επιτυγχάνεται όχι όταν ο διευθύνων συμβούλος είναι απλά δημοφιλής, αλλά όταν η εταιρεία ακμάζει υπό τη δική του καθοδήγηση.
Η παροιμία “Όποιος κοιτάει μόνο τον καθρέφτη, χάνει τη θέα γύρω του” υπενθυμίζει στους ηγέτες τη σημασία της προσοχής και της διορατικότητας. Μια ηγεσία που κοιτάζει μόνο προς τον καθρέφτη χάνει την ευκαιρία να παρατηρήσει τις αλλαγές, τις ευκαιρίες και τις προκλήσεις που βρίσκονται γύρω της. Η επιτυχία μιας εταιρείας δεν βασίζεται μόνο στο πώς φαίνεται στα εξώφυλλα, αλλά κυρίως στο πώς διαχειρίζεται τις κρίσεις, βελτιώνεται και αναπτύσσεται με πραγματική στρατηγική και υπευθυνότητα.
