Γιάννης Σιάτρας: Η αποδεδειγμένη χρησιμότητα των συστημάτων συναλλαγών (24/5)

    • Η κρίση του κορωνοϊού ήρθε στο Χρηματιστήριο αναπάντεχα και έδρασε καταλυτικά με εξαιρετική ταχύτητα.

  • Όσο και αν έψαξα στην ιστορία του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, δε μπόρεσα να βρω άλλη κρίση, που να εμφανίστηκε τόσο απρόβλεπτα και να υπήρξε τόσο οξεία.


    • Για κάθε κρίση, ακόμη και γι’ αυτές που ήρθαν από το εξωτερικό, κάποιος μπορεί να πει ότι θα μπορούσαν να είχαν προβλεφθεί. Όχι όμως και για την κρίση του κορωνοϊού.

Μία κρίση που ήρθε τόσο ξαφνικά, αναδεικνύει τη σημασία και τη χρησιμότητα των συστημάτων συναλλαγών, κύριο χαρακτηριστικό των οποίων είναι να καθοδηγούν τον επενδυτή ως προς το τί θα πρέπει να πράξει και κυρίως, να τον βοηθήσουν -ή και να τον ωθήσουν ακόμη- να πάρει την κατάλληλη απόφαση, σε κείνη τη δύσκολη στιγμή που τα πάντα γκρεμίζονται και που το χαρτοφυλάκιο ήδη καταγράφει ζημιές. Και αυτή είναι η κύρια χρησιμότητα ενός συστήματος συναλλαγών: η οριοθέτηση ενός σημείου “stop loss”.

Λογικά, δεν πρέπει να υπάρχει σύστημα συναλλαγών που να μην έδωσε σήμα εξόδου, κάποια στιγμή όταν ο Γενικός Δείκτης βρισκόταν ακόμη πάνω από τις 750 μονάδες. Στην κρίσιμη συνεδρίαση της 24ης Φεβρουαρίου 2020, δηλαδή στη δεύτερη μέρα της μεγάλης πτώσης, το “απόλυτο σύστημα συναλλαγών” ήταν προγραμματισμένο να παράξει “σήμα εξόδου”, περίπου στις 865 μονάδες -βέβαια, στο θεωρητικό μοντέλο, οι πράξεις γίνονται πάντα σε τιμές κλεισίματος. Εκείνη την ημέρα, ο Δείκτης έκλεισε στις 818,35 μονάδες. Αυτό ήταν μία πολύ μεγάλη επιτυχία. Επειδή, στο Χρηματιστήριο, ακόμη μεγαλύτερη σημασία από το ποιές μετοχές αγοράζεις, έχει το πότε τις πουλάς για να βγεις από την αγορά. Δεν ήταν η μόνη επιτυχία του “απόλυτου συστήματος συναλλαγών”. Ήταν η πλέον πρόσφατη.

Στις επόμενες μέρες, ο Δείκτης έφθασε μέχρι τις 484 μονάδες. Εντυπωσιακή πτώση (περίπου 44%) που σημειώθηκε μόλις σε ένα μήνα. Ένα σύστημα συναλλαγών, δε θα σου “πει” ποτέ να αγοράσεις στον πάτο, επειδή ουδείς γνωρίζει ποιός είναι αυτός. Θα παράξει “σήμα εισόδου” όταν γίνει βέβαιο ότι η αγορά ξεπέρασε τα χαμηλότερα σημεία και αφού αρχίσει και πάλι να ανεβαίνει. Το “απόλυτο σύστημα” παρήγαγε “σήμα εισόδου” στις 609 μονάδες, όπου κάποιος είχε την επιλογή να τοποθετήσει στην αγορά -με ασφάλεια- έως 50% των κεφαλαίων του. Και εκτιμούμε ότι, το σήμα για την τοποθέτηση του υπόλοιπου 50%, θα δοθεί κάποια στιγμή μέσα στο φθινόπωρο, γύρω στις 700 μονάδες του Γενικού Δείκτη (δείτε εδώ).

Γράφουμε όλα αυτά για να δείξουμε ότι, σήμερα υπάρχουν δοκιμασμένα και αξιόπιστα “εργαλεία” τα οποία βοηθούν τον επενδυτή να πάρει αποφάσεις. Τον βοηθούν να έχει, διαρκώς, μία άποψη για τη “θέση και τη φάση” της αγοράς. Και, κυρίως, για το πότε είναι ασφαλές να αγοράσει και το πότε πρέπει να ρευστοποιήσει τις θέσεις του.

Δεν είναι μόνον ο κορωνοϊός που δε θα μπορούσε να είχε προβλεφθεί. Πάρα πολλά πράγματα, απ’ όσα γίνονται σε παγκόσμιο επίπεδο και που επηρεάζουν τις αγορές, είναι δύσκολο και συχνά αδύνατο, να προβλεφθούν. Άρα, οι οικονομολόγοι και οι αναλυτές, είναι καταδικασμένοι να κάνουν λάθη -και δε μπορούμε να τους κατηγορούμε διαρκώς γι’ αυτό.

Ασχολούμενος τριάντα ολόκληρα χρόνια με τις χρηματιστηριακές αγορές, τελικά αντιλήφθηκα ότι, στην ενασχόλησή του με το χρηματιστήριο, κάποιος δε θα πρέπει να δρα με βάση τις προβλέψεις, αλλά να αντιδρά, ανάλογα με αυτό που έχει συμβεί. Τα συστήματα συναλλαγών είναι εξαιρετικά εργαλεία για να βοηθήσουν τον επενδυτή, να το πράττει αυτό με επιτυχία.

Γιάννης Σιάτρας