Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε μία εταιρία, αξιόλογη, στην οποία μάλιστα είχε μπει μέσα και ένα πολύ έμπειρο όνομα της αγοράς που της έδινε επιπλέον κύρος, και για την οποία βγήκε φήμη για μία πολύ καλή εξέλιξη.
Δεν ξέρω αν ήταν φήμη, ή πραγματικές προκαταρκτικές ενέργειες, αυτή όμως η φήμη, έφερε επενδυτές στην εταιρία, που αγόρασαν πολλές από τις μετοχές της, και όπως καταλαβαίνετε αυτό έφερε σημαντική άνοδο της μετοχής.
Κάποια στιγμή ένα βροχερό Φλεβάρη η εταιρία, την επόμενη μέρα από την οποία στελέχη της πούλησαν χιλιάδες μετοχές σε τιμές μέχρι τα 4,5 ευρώ, με ανακοίνωση της, διέψευσε γραπτά τις φήμες, φαίνεται όμως ότι προφορικά αυτές επέμεναν, με αποτέλεσμα η μετοχή να ανέβει μέχρι τα 4,90 ευρώ, πριν αρχίσει την κατηφόρα.
Θα μου πείτε ότι , ακόμα και στα παραμύθια, ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει.
Έτσι λοιπόν η μετοχή άρχισε να κατεβαίνει, να κατεβαίνει, να κατεβαίνει.
ΟΙ μεγάλο επενδυτές που είχαν πάρει την μετοχή κάτω από τα τέσσερα ευρώ, έκαναν υπομονή μέχρι εκεί, όταν όμως είδαν ότι οι φήμες όχι μόνο δεν υλοποιήθηκαν, αλλά και ότι τα αφεντικά της εταιρίας αδιαφορούσαν, οργίστηκαν, και επειδή αυτοί οι επενδυτές δεν είναι συνηθισμένοι να τους κοροϊδεύουν, αποφάσισαν να τιμωρήσουν την μετοχή, και άρχισαν να πουλάνε , να πουλάνε, να πουλάνε, ακόμα και με μεγάλες ζημιές, αρκεί να έστελναν την μετοχή στα τάρταρα, για να μάθουν όσοι τους παραμύθιαζαν για μεγάλες συμφωνίες, να μην τους κοροϊδεύουν. Και την έστειλαν στα 2,8550 ευρώ.
Ξέρετε από πού βγήκε η παροιμία όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια;
Από αυτή τη μετοχή, γιατί από τον πόλεμο των βουβαλιών, ιδιοκτητών και μεγαλοεπενδυτών, τελικά την πλήρωσαν οι μικροεπενδυτές, τα βατράχια που λέγαμε, που είδαν τις μικρές τους περιουσίες να γίνονται καπνός, σε λίγες εβδομάδες.
Ε, τι να κάνουν κι αυτά, είδαν τα βουβάλια στο βάλτο, σκέφτηκαν ότι κάτι θα ξέρουν αυτά, που είναι και μεγάλα ζώα, και ακολούθησαν για να δροσιστούν λίγο.
Και τώρα κάθονται στην όχθη, και περιμένουν πότε θα ηρεμίσουν τα βουβάλια, για να ξαναμπούνε στον βάλτο τα βατράχια και να πάρουν λίγη από τη δροσιά που έχασαν.
Βέβαια αυτά τα βατράχια που τσαλαπατήθηκαν, αυτά πάει, φύγανε από το βάλτο, τα χάσανε όλα και φύγανε.
Το δυστύχημα γι αυτά τα βατράχια, τους μικροεπενδυτές, ξέρετε πιο είναι;
Ότι ξέχασαν πως κάθε τι που κατεβαίνει, ανεβαίνει κι όλας.
Ότι θα ξανάρθει ο βροχερός Φεβρουάριος, θα ξαναγεμίσει ο βάλτος καθαρό νερό, όσα κατάφεραν και έμειναν μέχρι τότε, μπορεί να ξεδιψάσουν πιο πολύ, αλλά αυτά που φύγανε όχι μόνο δεν θα ξεδιψάσουν αλλά θα κοιτάνε τα ξεδιψασμένα , και θα κλαίνε την μοίρα τους γιατί φύγανε.
Και τα βουβάλια αφεντικά και μεγαλοεπενδυτές, θα μονιάσουν, και θα γίνουν φίλοι, γιατί το νερό θα είναι αρκετό για να ξεδιψάσουν όλοι.
Και θα ζήσουν αυτοί καλά, αλλά εμείς χειρότερα.
Αυτό το παραμύθι το λέω στον εγγονό μου, εδώ και δυο εβδομάδες, και πάντα στο τέλος με ρωτάει το ίδιο ακριβώς πράγμα
-Εσύ παππού τι είσαι, βουβάλι ή βάτραχος;
Τι να του απαντήσω;
Περιμένω να γεμίσει ο βάλτος καθαρό νερό για να του απαντήσω.
Και μέχρι τότε του απαντώ
-Εγώ δεν ήμουν εκεί, μωρό μου, στα παραμύθια δεν χωράνε να μπούνε πραγματικοί άνθρωποι.
Σ.Σ. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα, εταιρίες, τιμές μετοχών και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.
Το άρθρο είναι προϊόν μυθοπλασίας του συντάκτη, γνωστού για την τάση του να …παραμυθιάζεται.