Δεν φτάνει η Microsoft, ευτυχώς που υπάρχουν και οι φιστικάδες!!!

Του Δημήτρη Αντωνόπουλου

Δεν φτάνει η Microsoft, ευτυχώς που υπάρχουν και οι φιστικάδες!!!

  • Σήμερα είμαστε αποφασισμένοι να ευλογήσουμε τα γένια μας! Ηταν καιρός να γνωρίσει το ευρύ κοινό, μια σημαντική επενδυτική και εκσυγχρονιστική δουλειά που έγινε εν μέσω κρίσης, capital control πανδημίας κλπ κλπ στον τομέα του κελυφωτού φιστικιού.

Ολα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 2010, όταν η διεθνής τιμή του φιστικιού άρχισε να αναρριχάται με γρήγορο ρυθμό. Εκείνη λοιπόν την περίοδο, αποφάσισαν οι Ιταλοί έμποροι και μεταποιητές του προϊόντος να έλθουν στην Ελλάδα και να αγοράσουν κατευθείαν από παραγωγούς ή μεσίτες-εμπόρους τα φιστίκια μας. Γνωρίζοντας τους τώρα πια μετά από χρόνια, στην ερώτησή μας γιατί αποφάσισαν να έλθουν μόνοι τους να αγοράσουν κατευθείαν από παραγωγούς, μας εκμυστηρεύτηκαν ότι δεν ήταν ικανοποιημένοι από τον τρόπο που λειτουργούσε το ελληνικό εμπόριο. “Αλλα συμφωνούσαμε άλλα έκαναν. Ετσι δεν γίνεται δουλειά” θυμάμαι τα λόγια ενός από αυτούς που συζητούσαμε περιμένοντας να φορτωθεί το φορτηγό.

Με τα λεφτά να “πέφτουν στην πλάστιγγα” δηλαδή φόρτωσες, πλήρωσες, έφυγες, άρχισε να αναπτύσσεται όχι μόνο το ενδιαφέρον των υφιστάμενων τότε παραγωγών να περιποιηθούν περισσότερο τα περιβόλια τους αλλά και το ενδιαφέρον νέων υποψήφιων παραγωγών αγροτών αλλά και ετεροεπαγγελματιών.

Οι συζητήσεις, ενημερώσεις, επισκέψεις στα κτήματα πήραν σάρκα και οστά και πολλοί έβαλαν το χέρι στην τσέπη και άρχισαν τις φυτεύσεις. Για να μπείτε λίγο στο κλίμα της εποχής, στα μέσα της δεκαετίας, η δουλειά που μου έτρωγε περισσότερο χρόνο ήταν να δέχομαι παραγωγούς για ενημέρωση και συζήτηση. Θυμάμαι κάποιος που είχε έλθει από το μακρινό Αργος, έβαλε μέσο ένα φίλο μου να έλθει επίσκεψη καταμεσήμερο και κατακαλόκαιρο. Να είναι καλά ο άνθρωπος, αλλά ο μεσημεριανός καλοκαιριάτικος ύπνος είναι απολύτως απαραίτητος εάν θέλεις να συνεχίσεις και το απόγευμα δουλειά.

  • Φτάσαμε αισίως στο “σωτήριο έτος” (ο θεός να το κάνει) 2015 όπου τα οικονομικά μας θέματα ως χώρα έφτασαν στα όρια. Τότε έγινε και το μεγάλο μπαμ στα φιστίκια. Η αγορά στο σύνολό της να έχει τα χάλια που ξέρετε, ενώ η τιμή του φιστικιού να ανατιμάται κάθε χρόνο.
  • Με τους παραγωγούς να σκέπτονται “γιατί να έχω λεφτά στην τράπεζα να μου τα φάνε άλλοι, δεν τα τρώω και μόνος μου”, πολλοί κάτοχοι γης άρχισαν τις φυτεύσεις. Τα φυτώρια ξεπουλούσαν από την προηγούμενη χρονιά. Τα υπόλοιπα υλικά φύτευσης, πάσσαλοι στήριξης, σπάγκοι, σωληνάκια άρδευσης γνώρισαν μεγάλες πιένες. Εφευγαν από τα ράφια των γεωπόνων με γρήγορους ρυθμούς. Οι φυτεύσεις συνεχίστηκαν αμείωτες για 3-4 χρόνια και συνεχίζονται ακόμη αλλά με μειωμένους ρυθμούς.

Εδώ και ένα-δύο χρόνια και εν αναμονή καρποφορίας των δένδρων άρχισε να δουλεύει ένας άλλος κλάδος στο φουλ: οι κατασκευαστές μηχανημάτων αποφύλλωσης και ξήρανσης φιστικιών. Οι δύο βασικοί κατασκευαστές των σχετικών μηχανημάτων τρέχουν πανικόβλητοι. Το πιο ενδιαφέρον εδώ είναι ότι άρχισαν δειλά οι πρώτες εξαγωγές τέτοιων μηχανημάτων στην Ιταλία και την Ισπανία, τις άλλες δύο ευρωπαϊκές περιοχές που καλλιεργείται η φιστικιά.

Οργασμός παντού!

Ας μην παραλείψουμε να επισημάνουμε τη δουλειά των πάσης εθνικότητας εργατών γης, με προεξάρχουσα αυτή των εργατών από τη γειτονική Αλβανία. Μιλάμε για πολλή δουλειά. Και πολλά χρήματα που έμεναν στις τοπικές αγορές.

Δεν ξέρω στοιχεία, αλλά πρέπει τα τελευταία 5 χρόνια να διπλασιάστηκε η φυτεμένη με φιστίκια κελυφωτά έκταση στην Ελλάδα. Περνώντας από διάφορους επαρχιακούς δρόμους στη Στερεά Ελλάδα και την Θεσσαλία βλέπεις παντού μικρούλες φιστικιές. Σε γενικές γραμμές τα κτήματα είναι περιποιημένα και καλοφροντισμένα και δένδρα καλοταϊσμένα. Που σημαίνει ότι οι άνθρωποι ρίχνουν χρήμα και μάλιστα αρκετό! Δεν είναι φθηνό σπορ η φιστικοκαλλιέργεια, που αρχίζει να αποδίδει μετά από 7 και πλέον χρόνια…

Να λοιπόν ένα φωτεινό επενδυτικό παράδειγμα στη χειμάζουσα επενδυτικά χώρα μας! Αψηφώντας τα οικονομικά προβλήματα και τις θολές επενδυτικές προοπτικές ολόκληρης της χώρας, κάποιοι επένδυσαν σε γη και μηχανήματα. Και να που τώρα σιγά σιγά έρχεται η ώρα της συγκομιδής. Φέτος οι τιμές δεν είναι οι προσδοκώμενες λόγω της πανδημίας (κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα περίμενε το ανάποδο) αλλά εξακολουθούν να είναι σε υψηλά και κερδοφόρα επίπεδα.

  • Για να έχετε μια άποψη για τα επενδυτικά μεγέθη, η δημιουργία ενός φιστικαιώνα κοστίζει όσο η αξία ενός αρδευόμενου χωραφιού της έκτασης που καταλαμβάνει, σε μια καλή γεωργική παραγωγή. Οσον αφορά την εργασία, θα σας πω τα δικά μου δένδρα. Με τις παλιές φιστικιές χρησιμοποιούσα εκτός της συλλογής και κάποια λίγα ημερομίσθια μέσα στη χρονιά.
  • Τώρα, που έχω σχεδόν τριπλασιάσει την καλλιεργούμενη έκταση, χρησιμοποιώ πάνω από έναν εργάτη πλήρους απασχόλησης. Η συγκομιδή είναι μια εργασία εντάσεως εργασίας και ποικίλει από τα μηχανικά μέσα που διαθέτει ο κάθε καλλιεργητής. Μια γραμμή επεξεργασίας και ξήρανσης κοστίζει κατ’ έλαχιστον περί τα 20.000 ευρώ. Πολλαπλασιάστε αυτά επί μερικές εκατοντάδες και θα έχετε το αποτέλεσμα των επενδύσεων που έγιναν στον χώρο μας.

Διαβάζοντας λοιπόν στον τύπο διάφορες παρεμβάσεις σχετικά με την επένδυση της Microsoft στην Ελλάδα, με πολλούς να αναφέρουν ότι δεν αρκεί από μόνη της να φέρει την ανάκαμψη στις επενδύσεις, αναλογίστηκα τη σημαντική δουλειά που έχουμε κάνει όλοι οι συνάδελφοι και με περισσό θράσος είπαμε να την αντιπαραβάλλουμε με τη Microsoft!!! Μα πόσο θράσος θα πουν μερικοί! Μπορεί να είναι κι έτσι αλλά εμείς πιστεύουμε στην παροιμία που λέει “ήμουνα και εγώ εκεί με το τρύπιο μου βρακί”.

  • Εδώ που φτάσαμε φίλοι μου, χρειαζόμαστε από όλα: και τις καλοπληρωμένες δουλειές για μηχανικούς αλλά και τις θέσεις για τους εργάτες γης. Και τα τεχνολογικά επιτεύγματα αλλά και την αξιοποίηση της φυσικής μας κληρονομιάς. Και τα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα των μεγάλων επενδύσεων αλλά και τα οφέλη για τις μικρές κοινωνίες από τις τοπικές επενδυτικές πρωτοβουλίες.

Σκεφτείτε όμως ότι ο μικρός αυτός επενδυτικός άθλος έγινε στη χειρότερη οικονομικά μεταπολεμική στιγμή, με αυτοχρηματοδότηση, με πολλή δουλειά, με μεράκι και όραμα. Οταν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι ανέστειλαν ή επιβράδυναν τις επενδύσεις τους, μια ομάδα αγροτών επένδυσε το υστέρημά της σε δένδρα που αργούν πολύ να καρπίσουν και κοστίζουν ακριβά στην πρώτη τους εγκατάσταση. Δημιουργήθηκαν όμως πολλές θέσεις εργασίας, τζίρος σε τοπικό επίπεδο, προσδοκίες για σημαντική αύξηση των εξαγόμενων ποσοτήτων. Ηδη έμποροι ξηρών καρπών από πολλά μέρη της Ευρώπης άρχισαν να αποκτούν τοπικές διασυνδέσεις και να αγοράζουν αρκετές ποσότητες.

Από όσα ξέρω λίγοι κλάδοι της πρωτογενούς παραγωγής, εμφανίζονται τη στιγμή αυτή με θετικές προοπτικές και βιώσιμο παρόν. Τα κεράσια και τα ακτινίδια είναι οι άλλοι δύο που ξέρω. Αντε κι άλλοι δυο-τρείς που μου διαφεύγουν τώρα, κι εκεί τελειώνει ο κατάλογος των προσδοκιών.

Τώρα είναι η ώρα του εμπορίου, χονδρικού και λιανικού, να εκσυγχρονιστεί και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να εμπορευτεί με επιτυχία το αυξημένο προϊόν που άρχισε ήδη να βγαίνει στην αγορά. Ο ρόλος τους είναι απολύτως κρίσιμος για την επιτυχία του όλου εγχειρήματος.

  • Και για να μη μας πείτε ότι δεν είμαστε και δραστήριοι στα κοινωνικά δίκτυα, δημιουργήσαμε και κανά δύο ομάδες να τα λέμε διαδικτυακά. Σας πληροφορώ ότι το επίπεδο των συζητήσεών μας είναι ιδιαίτερα υψηλό, ενώ καλά κρατούν οι διαδικτυακές και φυσικές γνωριμίες και φιλίες.
  • Μια προσπάθεια που κάναμε να συζητάμε οι φιστικάδες ολόκληρης της Μεσογειακής Λεκάνης, δεν έχει πετύχει τον αρχικό της στόχο, αλλά αποτέλεσε απαρχή γνωριμιών και επαφών με άλλους συναδέλφους και πηγή σημαντικών πληροφοριών. Μάθαμε ας πούμε ότι και η Αλγερία παράγει φιστίκια! Και ζηλεύουμε τους Ισπανούς που τώρα ξεκινούν αλλά φρόντισαν να κάνουν ομάδες παραγωγών με σημαντικές επενδύσεις στη μεταποίηση. Το θέμα όμως της γλώσσας αποδεικνύεται σημαντικό εμπόδιο.

Οσο για την Microsoft Τι να πω; Καλή επιτυχία; Νομίζω ότι την έχει εξασφαλισμένη. Απλώς να τους καλοσωρίσουμε στη χώρα με τα νόστιμα φιστίκια! Δοκιμάστε κύριοι της Microsoft τα Ελληνικά φιστίκια κι αν ξαναφάτε Αμερικάνικα…

* Ο κ. Δημήτρης Αντωνόπουλος είναι Αγροτοοικονομολόγος Msc – Παραγωγός Κελυφωτού Φιστικιού

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ στο capital.gr