Aπ. Μάνθος: Το μεγαλύτερο πάθημα – μάθημα ως «μαχόμενος» επενδυτής.

Ξεφεύγοντας λίγο από τα τετριμμένα θα ξεκινήσω την εβδομαδιαία ανάλυση με την παράκληση που δέχτηκα από ένα μεγάλο αριθμό αναγνωστών του πρώτου άρθρου του Ιανουαρίου να εξιστορήσω το μεγαλύτερο πάθημα – μάθημα ως «μαχόμενος» επενδυτής.

Η πρώτη και ίσως η ισχυρότερη επενδυτική σφαλιάρα που δέχτηκα ως επενδυτής ήταν το 1990 όταν η Αθήνα κατέβαινε με σημαντική υποψηφιότητα να πάρει τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1996. Το «κάγκελο» της  Σοφοκλέους χόρευε στο ρυθμό των κατασκευαστικών μιας που τα έργα που θα γινόντουσαν εάν παίρναμε τους Ολυμπιακούς αγώνες προσομοιώνονταν στο μυαλό των μετόχων τους ως βουτιά στη πισίνα με τα εκατομμύρια.

Τότε εργαζόμουν συν τοις άλλοις και ως «ντελιβεράς» των γραμμένων σε μπλοκάκι εντολών αγοράς ή πώλησης που έπαιρνα από τους πελάτες της χρηματιστηριακής που βρίσκονταν στο εσωτερικό του χρηματιστηρίου και τις παρέδιδα στο «κάγκελο» για αναφώνηση και πλήρωση. Εκεί λοιπόν στα μπροστινά έδρανα της «πλατείας» βρισκόταν καθημερινά η  Σούλα από τα Σεπόλια.

Μια αρχοντογυναίκα 60 κάτι με σημαντικό αριθμό ακινήτων στη κατοχή της, με κωδικούς σε 5 χρηματιστηριακές προς άγραν μεγαλύτερης τότε πληροφόρησης και με παχυλό χαρτοφυλάκιο, που είχε ως βασικές θέσεις:  Αλουμίνιο Της Ελλάδος  Π.Μ.Ψ., Ηρακλή, Εθνική Τράπεζα,  ΧΑΛΥΨ προνόμιο, ΕΤΜΑ προνόμιο, Μύλους Αγ. Γεωργίου και Ιπποτούρ. Όποτε ρωτούσα τον εργοδότη μου (δεύτερης γενιάς Χρηματιστής)  για το οικονομικό ποιόν της Σούλας μου έκλεινε το μάτι γελώντας και μου έλεγε με έμφαση: “Πολλά λεφτά..!!”.

 Βέβαια στη πορεία έμαθα ότι η κύρια πηγή των εισόδων της ήταν από  ερωτικά «διασκεδαστήρια», όπως λέει και ένας φίλος προς κάλυψη και παραλλαγή της γνωστής  ιταλικής λέξης. Η  Σούλα λοιπόν εκείνη την εποχή άρχιζε και γέμιζε το χαρτοφυλάκιό της με μετοχές της ΜΕΤΚΑ παροτρύνοντάς με να πάρω και εγώ γιατί οι γνωστοί που είχε  μέσα στους «Αθάνατους» της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής την διαβεβαίωναν ότι η Αθήνα είχε τους Ολυμπιακούς στο τσεπάκι της.  Μάλιστα σε κάθε εντολή που μου έδινε για τη ΜΕΤΚΑ μου σιγοτραγουδούσε από τη χαρά του σίγουρου κέρδους το: “Οι κόκκινες, οι πράσινες, οι θαλασσιές σου οι χάντρες στα χέρια χθές εφέρανε δέκα λεβέντες άντρες” !!??

Εκεί  πετώντας στο κάλαθο των αχρήστων σχεδόν όλους τους τότε επενδυτικούς μου κανόνες αγόρασα όχι μόνο με όλο μου το κεφάλαιο αλλά δυστυχώς και με δανεικά από οικείους ένα μεγάλο αριθμό μετοχών της ΜΕΤΚΑ ποντάροντας στη κυριολεξία στο όνειρο. Όταν αργότερα ο  Αντόνιο Σάμαρανκ  ανακοίνωσε ότι η πόλη για τη διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων του 1996 ήταν η Ατλάντα και όχι η Αθήνα από τον παραλογισμό μου άφησα τη ροή του τραγουδιού του Δημήτρη Χόρν  να φτάσει παρακάτω ψελλίζοντας “ Τα κόκκινα, τα πράσινα, τα μπλέ σου τα βραχιόλια τρέλαναν τα Πετράλωνα και ‘κάψαν τα Σεπόλια”.

Η επόμενη μέρα  βρήκε τη μετοχή στο -35% και εμένα χωρίς καθόλου κεφάλαιο καθώς τα υπόλοιπα έφταναν  μόλις για να καλύψουν τα δανεικά. Μπορεί η Σούλα από τα Σεπόλια να με τσουρούφλισε αλλά το φταίξιμο της επιλογής ήταν όλο δικό μου και όσο ποιο γρήγορα το χώνεψα τόσο ποιο εύκολα προχώρησα μπροστά, ενώ το πάθημα όχι μόνο έγινε μάθημα αλλά μου αύξησε και την παραγωγική  δημιουργικότητα  εύρεσης δικλείδων αντιμετώπισης τέτοιων καταστροφικών λαθών.

  • ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΑΝΘΟΣ
  • ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ του Σαββάτου 18/1/2020
“Η Σούλα από τα Σεπόλια και το εύκολο κέρδος..” το εβδομαδιαίο άρθρο μου στην εφημερίδα “Κεφάλαιο”

Εικόνα