Το μεταμεσονύχτιο σημειωματάριο του μικρομέτοχου (προς 27 Μαϊου 2020)

Ουίσκι: Είναι το ποτό με τη μεγαλύτερη κατανάλωση στον κόσμο.

/www.mivida.gr

Ουίσκι: Αδιαμφισβήτητα το ουίσκι είναι ο βασιλιάς των αποσταγμάτων. Υπάρχει μάλιστα και Παγκόσμια Ημέρα Ουίσκι που γιορτάζεται το τρίτο Σάββατο του Μαΐου.

Η ιδέα το ουίσκι να έχει Παγκόσμια Ημέρα, ανήκε στον σκωτσέζο φοιτητή Μπλερ Μπόουμαν, που την υλοποίησε για πρώτη φορά το 2012, και αμέσως υιοθετήθηκε από το κοινοβούλιο της Σκωτίας.

Ο 21χρονος τότε φοιτητής της ισπανικής φιλολογίας θέλησε με την κίνησή του αυτή να τιμήσει το εθνικό ποτό της πατρίδας του, «που δεν είχε τη δική του παγκόσμια ημέρα, όπως άλλα ποτά», αλλά και να συμβάλει μέσω αυτού στην αύξηση του τουριστικού ρεύματος στη Σκωτία. Τα επόμενα χρόνια, όπως μας ενημερώνει το sansimera, ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Ουίσκι άρχισε να εξαπλώνεται σταδιακά σε πολλές χώρες του κόσμου, ακόμη και στο μουσουλμανικό Αϊζερμπαϊτζάν, με πρωτοστάτες τα μπαρ και τα ξενοδοχεία.5014318-scaled

Την ημέρα αυτή, οι συμμετέχοντες στη γιορτή καλούνται φυσικά να πιουν το «νερό της ζωής» και να συνεισφέρουν τον οβολό τους στη φιλανθρωπική οργάνωση «Just a Drop», που αγωνίζεται για την πρόσβαση σε καθαρό και υγιεινό νερό στις φτωχές χώρες του πλανήτη.

Τι πρέπει να γνωρίζετε για το Ουίσκι

  • Τα αμερικάνικα whisky έχουν το κοινό τους. Το πιο αγαπητό είναι το Bourbon, που παράγεται κυρίως στο Kentucky, από 51% καλαμπόκι και παλαιώνει τουλάχιστον για δύο χρόνια σε νεαρά αμερικάνικα βαρέλια.
  • To Moonshine αποτελούσε αγαπημένο ποτό του Νότου για αιώνες. Όταν όμως αυξήθηκαν οι φόροι, το ίδιο έκανε και η παράνομη παραγωγή του. Το 2010 η παραγωγή του άρχισε να γίνεται πάλι με νόμιμο τρόπο. Τώρα η παραγωγή του γίνεται σε πολύ μεγάλες ποσότητες και με πολύ γρήγορους ρυθμούς, ενώ πλέον κυκλοφορεί και σε γεύσεις, όπως caramel apple, salty watermelon, black forest, κλπ.
  • Το σκοτσέζικο whisky, που ρέει από τα Highlands, το Speyside, τα Lowlands, το Islay και το Campteltown, μπορεί να είναι malt, δηλαδή να προέρχεται μόνο από βυνοποιημένο κριθάρι, μπορεί να είναι grain και να δημιουργείται από βυνοποιημένα ή μη δημητριακά, ή να είναι blend και να παντρεύει σε μια φιάλη malts και grain whiskies.
  • Το ιρλανδέζικο whisky έχει τις ίδιες ακριβώς κατηγορίες malt, grain και blends με το σκοτσέζικο, αλλά φτιάχνεται στην Ιρλανδία, αποστάζεται τρεις φορές και είναι πιο γλυκό και μαλακό, με νότες μελιού, βανίλιας και γλυκών φρούτων. Γι’ αυτό ταιριάζει περισσότερο με θαλασσινά, με γλυκόξινα και αποξηραμένα φρούτα και ξηρούς καρπούς
  • Το 2011, ένα σκωτσέζικο αποστακτήριο έστειλε ένα φλασκί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να δει εάν το ποτό θα ωρίμαζε διαφορετικά στο διάστημα. Μετά από 4 χρόνια, η Ιαπωνία έστειλε έξι δείγματα στο Σταθμό

  • Το πιο δημοφιλές ουίσκι είναι το Jack Daniel’s. To ουίσκι αυτό παράγεται στο Τενεσί και αποτελείται από 51% καλαμπόκι και 39% μείγμα σίκαλης, κριθαριού και σιταριού. Το 2016, η εταιρεία πούλησε 12.49 εκατομμύρια κιβώτια, που αντιστοιχούν σε περισσότερα από 230 εκατομμύρια δολάρια σε πωλήσεις, νούμερα που το κατατάσσουν πρώτο σε δημοτικότητα. Ακολουθούν οι Fireball και Jameson
  • Το Tennessee Whisky παράγεται επίσης από καλαμπόκι, κατά το φιλτράρισμα όμως περνάει μέσα από ξυλάνθρακα σφενδάμου, με αποτέλεσμα να είναι πιο γλυκό και ελαφρύ από το Bourbon.
  • To γιαπωνέζικο whisky έχει γίνει μεγάλο trend και συνεχώς αυξάνει το κοινό του. Σε ό,τι αφορά την παραγωγή του, δεν αλλάζει τίποτα από τα σκοτσέζικα whisky. Το αποτέλεσμα όμως δεν είναι το ίδιο, γιατί διαφέρουν το έδαφος και οι συνθήκες
  • Σύμφωνα με ειδικούς εάν ένα μπουκάλι ουίσκι παραμείνει σφραγισμένο και έχει αποθηκευτεί σε σκοτεινό μέρος μπορεί να διατηρηθεί για πάντα. Το φως του ήλιου δεν χαλάει το ποτό απλά αλλοιώνει τη γεύση του
  • Αρκετοί σεφ χρησιμοποιούν το ουίσκι και στο φαγητό. Υπάρχουν αρκετές συνταγές μαγειρικής που το χρησιμοποιούν για την γεύση
  • Κι όμως το ουίσκι είναι διάφανο. Το χρώμα και η γεύση του οφείλονται στα δρύινα βαρέλια μέσα στα οποία γίνεται η ωρίμανση καθώς και στα διάφορα πρόσθετα όπως για παράδειγμα η καραμέλα, που εμπεριέχεται συνήθως μέσα σε λιγότερο ακριβά ουίσκι.

ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ

Στέφανος Κασιμάτης
 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

Στον δρόμο που χάραξε ο Βελόπουλος

Η φωτογραφία δείχνει τον Θανάση Παπαχριστόπουλο του ΣΥΡΙΖΑ προσερχόμενο στη Βουλή, χθες. Αν, όμως, παρατηρήσουμε τις φωτογραφίες του αργότερα, όταν βρίσκεται μέσα στο βουλευτήριο, θα διαπιστώσουμε ότι έχει αλλάξει ρούχα και φοράει ένα μαύρο κοντομάνικο πουκάμισο, και μάλιστα εμφανώς τσαλακωμένο. Προφανώς ζεσταίνεται πολύ και γι’ αυτό κουβαλάει πάντα μια αλλαξιά στο τσαντάκι του…

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:ΦAΛHPEYΣ

Κοροϊδεύουν κάποιοι τον Ευάγγελο Αντώναρο (πρώην «κύκλος» του Κώστα Καραμανλή του Ακάματου) επειδή δημοσίευσε μια φωτογραφία του στα social media, στην οποία εμφανίζεται μπροστά από μια βιβλιοθήκη. Ο λόγος της κοροϊδίας είναι ότι, αν προσέξει κανείς, καταλαβαίνει ότι η βιβλιοθήκη είναι στην πραγματικότητα ταπετσαρία: τα βιβλία είναι ζωγραφισμένα στο χαρτί. Κανονικά, όμως, θα έπρεπε να τον επαινέσουν για τη συνέπειά του, καθώς η βιβλιοθήκη – ταπετσαρία είναι η απόδειξη ότι μένει πιστός στις αρχές του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου ο πρόεδρος, θυμίζω, είχε εγκαινιάσει σταθμό του μετρό στη Θεσσαλονίκη με τα εκδοτήρια των εισιτηρίων ζωγραφισμένα στον μουσαμά.

  • Ο Αντώναρος τουλάχιστον μένει πιστός στις αρχές του κόμματος που υπηρέτησε (δηλαδή μουσαμάδες, ταπετσαρίες κ.λπ.), όταν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ τις παραβιάζει κατάφωρα. Το λέω επειδή βλέπουμε ότι το κόμμα του οποίου ο αρχηγός αγνοούσε την ύπαρξη θαλασσίων συνόρων, το κόμμα που ακολουθούσε την πολιτική «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» στο μεταναστευτικό, που θρηνούσε για την προσωρινή παύση της διαδικασίας ασύλου τον Μάρτιο και του οποίου η νεολαία είχε πάρει την πλευρά των επίδοξων εισβολέων, τώρα κόπτεται για τα σύνορα στον Εβρο!

Πώς έτσι, βρε παιδιά; Να είναι άραγε οι παρενέργειες, λόγω υπερβολικής κατανάλωσης Καμμένου, Κουίκ, Κουντουρά κ.ά. από τον ΣΥΡΙΖΑ τα περασμένα χρόνια; Και το χειρότερο είναι ότι υιοθετεί ανενδοίαστα τα ψεύδη που δημοσιεύουν ξένες εφημερίδες ως ειδήσεις και τα αναπαράγει με τη μορφή ερωτήσεων προς την κυβέρνηση.

  • Η υπόθεση ξεκίνησε από ένα ανυπόστατο δημοσίευμα δύο λαϊκών φύλλων της Βρετανίας, της Sun και της Daily Mail, που ισχυρίζονταν ότι ο ελληνικός στρατός αποσύρθηκε από ένα σημείο των συνόρων στις Φέρες του Εβρου, το οποίο και υποτίθεται ότι κατέλαβε στη συνέχεια η τουρκική στρατοχωροφυλακή. Με συγχωρείτε, αλλά ποιος στην Ελλάδα μπορεί να πιστέψει ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ποτέ δυνατό χωρίς να έχει προηγηθεί πόλεμος;

Καταλαβαίνω ότι κάποιοι στο εξωτερικό, χωρίς καμία αίσθηση της κοινωνικής πραγματικότητας στην Ελλάδα, θα μπορούσαν να το χάψουν αμάσητο. Αλλά πώς γίνεται να ζεις στην Ελλάδα, να έχει περάσει όλη η ζωή σου με μόνιμη υπόκρουση τα ελληνοτουρκικά, αλλά να είσαι έτοιμος να πιστέψεις κάτι το οποίο θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία για οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση; Μιλούμε ότι αυτά είναι τα βασικά, εδώ στην Ελλάδα! Μόνο αν έρχεσαι από κάποιον άλλον κόσμο δεν το καταλαβαίνεις.

  • Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, το είδε σαν ευκαιρία για αντιπολίτευση, ακολουθώντας μάλιστα το παράδειγμα του Βελόπουλου, που πρώτος εκείνος σήκωσε το θέμα. Για τον σκοπό αυτόν, εκμεταλλεύθηκαν μια δήλωση του υπουργού Εξωτερικών, από συνέντευξή του προ δεκαημέρου. «Υπάρχει ένα ζήτημα», είχε πει ο Νίκος Δένδιας, «αμφισβήτησης του ακριβούς ορίου εξαιτίας και των αλλαγών της κοίτης του ποταμού. (…) Δεν μου αρέσει να δημιουργώ εντάσεις ανάμεσα σε δύο χώρες οι οποίες είναι σύμμαχοι. Αυτά τα πράγματα λύνονται χωρίς να γραφεί ούτε μονόστηλο σε εφημερίδα. Μπορούν κάλλιστα να γίνουν οι ανάλογες μετρήσεις και, με μια επιτροπή κοινή, όλα αυτά τα πράγματα να επιλυθούν. Μιλάμε για λίγες δεκάδες μέτρα».

Υποθέτω ότι θα ήταν καλύτερα εάν ο Ν. Δένδιας είχε αποφύγει την αναφορά στις «λίγες δεκάδες μέτρα». Πώς μπορεί, όμως, από μια ατυχή φράση να σπεύδει κάποιος να υιοθετήσει, έστω και ως υποψία, την εκδοχή ότι η Ελλάδα παραχώρησε έδαφος στον Εβρο; Μόνον αν είσαι επιπόλαιος, αδιάβαστος, τυχάρπαστος και χαβαλές, δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ, είναι η απάντηση. Αλλά και απελπισμένος, να προσθέσω, διότι παρόμοια ταλάντωση από το ένα άκρο του ζητήματος στο άλλο προδίδει μεγάλη απόγνωση. Το συμπέρασμά μου είναι ότι η μοναδική ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα λάθη της κυβέρνησης…

Το 4,5%

Με συνέντευξή του, ο πρώην υπουργός (αναπληρωτής) του ΠΑΣΟΚ Λεωνίδας Γρηγοράκος ζητεί συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. «Δεν μπορεί αυτόν τον χώρο να τον αφήσουμε έρμαιο», είπε, «δεν είμαστε το 4,5-5%». Και όμως, είναι – αυτό δεν μπορεί να καταλάβει ο Λ. Γρηγοράκος. Νομίζει ότι είναι κάτι μεγαλύτερο από το εκλογικό ποσοστό του κόμματός του, αλλά αυτό ακριβώς είναι: τα υπολείμματα των παπανδρεϊκών και του πράσινου ήλιου. Εκείνος, όμως, λέει ότι τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί «να τον αφήσουμε έρμαιο», λες και είναι στο χέρι τους, λες και βρισκόμαστε 20 χρόνια πίσω.

  • Αν δεν ήταν μόνο 67 ετών, θα έλεγα ότι ο Λ. Γρηγοράκος δείχνει να τα έχει χαμένα, εφόσον φαντάζεται ότι το 4,5-5% μπορεί να απορροφήσει το 30% του ΣΥΡΙΖΑ. Το δε κωμικότερο είναι ότι θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά χωρίς τον Πολάκη. Λες και πρόκειται να του κάνει τη χάρη ο Τσίπρας να τσακωθεί με τον φίλο του προκειμένου να ικανοποιηθεί ο Γρηγοράκος. Κλασική περίπτωση του «πού πας, ρε Καραμήτρο;». Η έπαρση του παλιού ΠΑΣΟΚ στην πιο θλιβερή μορφή της…

Για περισσότερη αρθρογραφία, γίνετε συνδρομητής στην έντυπη Καθημερινή.

EINAI AΠΛA, ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ…

Όλο το προηγούμενο διάστημα οι κάτοικοι στο Κρανίδι διαμαρτύρονται για τη δομή φιλοξενίας μεταναστών διότι η ζωή τους, όπως και σε άλλες περιοχές της χώρας όπου έχουν στηθεί «δομές», έχει ανατραπεί βίαια. Το ένα σκέλος είναι η δραματική υποβάθμιση ενός τόπου που θεωρείται από τους κορυφαίους προορισμούς υψηλού επιπέδου τουρισμού στη χώρα, εγχώριου και ξένου.

  • Οι «φιλοξενούμενοι» στη δομή κυκλοφορούν ελεύθερα με αποτέλεσμα σκηνές στους δρόμους να παραπέμπουν σε Σομαλία, Πακιστάν ή Αφγανιστάν και πάντως όχι στο Κρανίδι.

Το άλλο σκέλος είναι το υγειονομικό. Ο κάτοικοι κατήγγειλαν ότι δεν είχαν γίνει τεστ κορωνοϊού στους μετανάστες με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν στην πόλη χωρίς να έχει διαπιστωθεί αν κάποιος από αυτούς νοσεί. Με το που έγιναν τα τεστ, βρέθηκαν τρεις θετικοί και η δομή μπήκε σε καραντίνα 15 ημερών. Το επόμενο διάστημα θα φανεί αν έχει υπάρξει διασπορά του ιού στη τοπική κοινωνία.

Στη Μαλακάσα όπου επίσης υπάρχει δομή χιλιάδων ατόμων, οι κάτοικοι διαμαρτύρονται και προειδοποιούν εδώ και μήνες χωρίς αποτέλεσμα. Και εκεί, όπως και στο Κρανίδι, υποτίθεται ότι οι δομή θα ήταν προσωρινή. Η ζωή και στη Μαλακάσα έχει ανατραπεί.

  • Μετανάστες κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα, συμπλέκονται άγρια στους δρόμους με καδρόνια και μαχαίρια μπροστά σε κατοίκους, ακόμα δίπλα από μικρά παιδιά. Ανάβουν φωτιές στο δάσος με προφανή τον κίνδυνο πυρκαγιάς, ενώ ξηλώνουν τα παγκάκια για να τα κάνουν… προσάναμμα.
  • malakasa11
  • Στην Πλατεία Ομονοίας, με τη νέα ωραία της μορφή, το σκηνικό παραπέμπει σε κάποια απροσδιόριστη αφρικανική ή ασιατική πόλη και σε καμία περίπτωση στο κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας. Αν κάποιος δεν γνωρίζει ότι είναι η Ομόνοια, π.χ. κάποιος ξένος αποκλείεται να μαντέψει ότι οι σκηνές είναι από την Ελλάδα και δη από την Αθήνα, με εκατοντάδες Αφροασιάτες να συνωστίζονται γύρω από το συντριβάνι.

Στη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο, ετοιμάζονται μεγάλες μουσουλμανικές πόλεις οι οποίες κατ’ ευφημισμόν αποκαλούνται «κέντρα φιλοξενίας» ή «δομές». Πρόκειται για κανονικές πόλεις πολλών χιλιάδων, με εγκαταστάσεις αναψυχής, χώρους λατρείας, γυμναστήρια. Στις πιο νευραλγικές περιοχές της χώρας, τις οποίες έχει στοχοποιήσει η Τουρκία και τις οποίες προσπαθεί να «γκριζάρει» και εποικίζοντάς τις στέλνοντας καραβιές λαθρομετανάστες, οι ελληνικές Αρχές φτιάχνουν πόλεις υποδοχής.

  • Έχουμε πει και έχουμε γράψει ότι αυτή η ιστορία δεν θα τελειώσει ομαλά.

Μια πρόγευση πήραμε με τα όσα έγιναν στη Λέσβο και στη Χίο όταν οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν και αντέδρασαν δυναμικά στην επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον τους η κυβέρνηση στέλνοντας τα ΜΑΤ για να επιβάλει τη δημιουργία του μουσουλμανικών θυλάκων. Το γεγονός ότι ήδη μουσουλμανικές ΜΚΟ έχουν αρχίσει τις περίεργες αναρτήσεις για τη «νέα γη μας», «ελληνική πλευρά του νησιού» και διάφορα άλλα, ουδόλως πτοεί τους ανόητους (στην καλή εκδοχή) που επιμένουν σε αυτήν την πολιτική.

….large_1479971896_bial-hotspot-xios-3

Είναι θέμα χρόνου μέχρι αυτό που έγινε στα νησιά να επαναληφθεί και εκεί και στην ηπειρωτική χώρα. Είναι εξαιρετικά απίθανο να αποδεχθούν οι Έλληνες, παρά την κόπωση από την πολυετή κακουχία, την ισλαμοποίηση της χώρας αδιαμαρτύρητα. Με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά τα πράγματα μπορεί να είναι χειρότερα. Διότι ενδέχεται η Τουρκία, η οποία έχει προαναγγείλει «Έβρο 2», μαζί με τη νέα απόπειρα εισβολής δια αντιπροσώπων από ξηρά και θάλασσα, να ενεργοποιήσει αυτούς που έχει «φυτέψει» σε όλη τη χώρα μαζί με τους μετανάστες που στέλνει.


  • Το ιδιωτικό καλοκαίρι

    Οι νέες ελίτ και οι μεγάλοι παίκτες του τουρισμού ήδη σχεδιάζουν το νέο μοντέλο, μακριά από το μαζικό θέρος που ξέραμε και τον εκδημοκρατισμό των υπηρεσιών των τελευταίων πέντε δεκαετιών

Το ιδιωτικό καλοκαίρι | in.gr

Η χώρα μας εισέπραξε το 2019 19 δισ. ευρώ από τον τουρισμό. Στον πέμπτο μήνα του 2020, είμαστε στο 1 δισ. Το έδαφος που πρέπει να καλυφθεί είναι τεράστιο και ήδη η σεζόν μετρά απώλειες.

  • Μια πρώτη συζήτηση θα μπορούσε να γίνει για το τι έχει πάει τόσο στραβά. Γιατί η ελληνική οικονομία και η κοινωνία έχουν μια τέτοια μονομέρεια. Και γιατί μια αναποδιά μπορεί με ευκολία να ανατρέψει το οικοδόμημα, ο τουρισμός με τα διάφορα ποδάρια του συμβάλλει στο 30% του ΑΕΠ. Η αγωνιώδης προσπάθεια της κυβέρνησης να σώσει το χαμένο καλοκαίρι από εδώ εκπορεύεται.

Παρ’ όλα αυτά, το σχέδιό της αλλά και οι ευρύτεροι σχεδιασμοί δεν πρέπει να διαβαστούν ως μια απόπειρα απλώς διάσωσης του τουριστικού προϊόντος, έστω και με μια αμφιλεγόμενη στρατηγική υποδοχής. Η καινούργια ημέρα πρέπει να προβληματίσει όλους και σε μεγαλύτερο βάθος από την επικαιρική πανδημική κρίση.

  • Η γενική τάση, για να μην τα πολυλογούμε, θα λέγεται ιδιωτικό καλοκαίρι. Οι νέες ελίτ και οι μεγάλοι παίκτες του τουρισμού ήδη σχεδιάζουν το νέο μοντέλο, μακριά από το μαζικό θέρος που ξέραμε και τον εκδημοκρατισμό των υπηρεσιών των τελευταίων πέντε δεκαετιών.

Εδώ δεν συναντώνται απλώς νέες συμπεριφορές για τους υποδοχείς και τους επισκέπτες. Αλλά μια τάση που θα βαίνει μόνιμη. Ιδιωτικές πτήσεις. Κλείσιμο ξενοδοχείων για μικρές παρέες. Διαμόρφωση ζώνης σε παραλίες με υγειονομικά κριτήρια. Ιδιωτικοί γιατροί που θα συνοδεύουν τις παρέες. Κλείσιμο εστιατορίων για λίγους.

  • Μια ζώνη μέσα στον προορισμό για λίγους, ένα ταξικό distancing, ένα καλοκαίρι μέσα στο καλοκαίρι. Ακόμη και η λογική της καραντίνας θα απλωθεί με ενοικίαση βίλας σε νησιά, ιδιωτικά πάρτι, ιδιωτική φρουρά και καμία πλέον ώσμωση των κοινωνικών τάξεων. Ενα χαρακτηριστικό των προηγούμενων δεκαετιών, που υπήρχε και πιο συμπαγής μεσαία τάξη και ισορροπούσε τις πάντα υπαρκτές διαφορές.

Το καλοκαίρι και παρά τις διαφορετικές συμπεριφορές και διαστρωματώσεις του, ήταν μια επικράτεια δημοκρατική, όλοι, φτωχοί και πλούσιοι, στην ίδια θάλασσα έμπαιναν και κάτω από τον ίδιο ήλιο βρίσκονταν. Πάντα υπήρχαν διαφορές – μην παρεξηγηθούμε -, ρευστοποιούνταν όμως και επίσης αυτό που λέμε κοινωνική κινητικότητα έδινε την προσδοκία σε ευρεία στρώματα για διακοπές, ακόμη και ενός επιπέδου υπηρεσιών.

  • Η πανδημία, παρούσα ακόμη και επικίνδυνη, φάινεται πως διαγράφει μια κληρονομία αμέσως αμέσως. Και δεν είναι μόνον η βιοπολιτική χροιά της, ο τρόπος που ο ιός καθορίζει ακόμη και το επίπεδο της Δημοκρατίας, αλλά μεταβάλλει και προς το δυσμενέστερο τις κοινωνικές διαφορές.

Η λεηλάτηση του δημόσιου χώρου, οι μεταβολές στα εργασιακά με τους νέους όρους που στερούνται προστατευτισμό – πότε σταματάει η εργασία όταν κάνεις τηλεργασία; – αλλά και το νέο καλοκαίρι που εμφανίζει αυτές τις προαναφερόμενες τάσεις (κλωβοί σε παραλίες, ζώνες, σύνορα ταξικά, ιδιωτική αναψυχή) είναι εδώ. Ανησυχητικά για την αφομοιωμένη Δημοκρατία και τις ενδιάμεσες τάξεις.

  • Ενα νέο μνημόνιο καλοκαιριού είναι προ των πυλών. Μια νέα επερχόμενη κανονικότητα που θα σπάει το μοντέλο ενδιάμεσου τουρισμού, που μπορούσε να φτιάχνει πληρότητες σε πανσιόν και δωμάτια και που ήταν προωθητική δύναμη για τις μικρές και μεγάλες οικονομίες, για τις οικογένειες πολλών γενεών (ταβέρνα, τουριστικά, μικρέμποροι θερινών ειδών). Το θέρος, από υπόθεση όλων, θα γίνει κάποιων. Η υπερδεκαετής ύφεση στη χώρα φαίνεται πως δεν ήταν το τέλος του πηγαδιού.

Η εικόνα ίσως περιέχει: κείμενο