To μεταμεσονύχτιο σημειωματάριο του μικρομέτοχου (26 Μαρτίου 2020)

Οι ώρες που ο νους χάνεται στην ομορφιά, είναι οι μόνες ώρες που ζούμε…

**

Όσο περνάει ο καιρός, φαίνεται πόσο μεγάλο ρίσκο πήρε ο Μητσοτάκης, αλλά και πόσο του βγήκε αυτό το ρίσκο, αφού η Ελλάδα αποτελεί, μέχρι τώρα τον υγειονομικό παράδεισο της Ευρώπης. Είχε την τύχη να χει μια επιτροπή υψηλού επιστημονικού επιπέδου, αλλά τις αποφάσεις τις πήρε αυτός.

***
Αυτοί είναι οι 26 Έλληνες «σοφοί» για τον κορωνοϊό athensvoice.gr/greece/631789_ μέσω του χρήστη @athensvoice
Αυτοί είναι οι 26 Έλληνες «σοφοί» για τον κορωνοϊό- Ποια είναι τα μέλη της επιτροπής εμπειρογνωμόνων που συνεδριάζει κάθε μέρα στο Υπουργείο Υγείας για το θέμα του κορωνοϊού
***
Macron launches army Operation Resilience to support fight against coronavirus f24.my/6Jqy.t

Εικόνα

***
Πολάκης: Δεν έκανε τεστ κοροναϊού η 41χρονη που πέθανε σπίτι της και κάνει κάθε ανθυποσελέμπριτι
Πολάκης: Δεν έκανε τεστ κοροναϊού η 41χρονη που πέθανε σπίτι της και κάνει κάθε ανθυποσελέμπριτι  «Πρέπει να κάνει τεστ το υγειονομικό προσωπικό και όσοι έχουν συμπτώματα και ο ΕΟΠΥΥ επιχορηγεί ιδιώτες για να εισπράττουν από… ανθυποσελέμπριτι που μετά βά tribune.gr
***
Στο χωριό μου στην Εύβοια, με 1 ήδη επιβεβαιωμένο κρούσμα, το προηγούμενο Σάββατο στα ουζερί δεν υπήρχε ούτε άδεια καρέκλα. Την ίδια στιγμή, στο νοσοκομείο Χαλκίδας γιατροί & νοσηλευτές ρισκάρουν τη ζωή τους για να βοηθήσουν αυτούς τους ανεγκέφαλους που θα αρρωστήσουν.

Εικόνα

***

ΜΗΝΥΜΑ: Εικόνα
  • Μηχανή Θανάτου ο σύντροφος Καψώχας

Ο Παναγιώτης Ραφαήλ επέστρεψε στην Ελλάδα και «μένει σπίτι»

Ο Παναγιώτης Ραφαήλ επέστρεψε στην Ελλάδα και «μένει σπίτι»

Τέσσερις σχεδόν μήνες μετά το ταξίδι στη Βοστώνη ο μικρός Παναγιώτης – Ραφαήλ επέστρεψε στην Ελλάδα  lifo.gr


Κατάσταση εξαίρεσης

Κατάσταση εξαίρεσης
Έκτακτα μέτρα και θεωρίες συνωμοσίας
Θεωρίες συνωμοσίας που δεν δίνουν λύση στη μετάδοση του κορωνοϊού ο οποίος σκοτώνει ανθρώπους σε πραγματικό χρόνο και χώρο και όχι σε χώρο ιδεολογίας.

Πανικό των ηγεσιών, κατάσταση εξαίρεσης, ολοκληρωτισμό, καταγγέλλει, όπως συνηθίζει, ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν, ο οποίος νιώθει ότι επιβεβαιώνεται κάθε φορά που εμφανίζεται μια απειλή ή τυχαίνει κάποια συμφορά. Πώς θα ήταν άραγε ο ιδανικός κόσμος του Τζόρτζιο Αγκάμπεν και όλων των ελευθεριακών, αριστερών και αριστεριστών που μοιράζονται τις ιδέες του, ή μάλλον, τη μία και μοναδική του ιδέα; Πώς θα ήταν ένας κόσμος χωρίς μέτρα ασφαλείας, χωρίς διαχείριση πλήθους, χωρίς τιμωρίες;

  • Υπεραπλουστεύω, είναι αναπόφευκτο. Το γεγονός παραμένει ότι μεγάλο μέρος της αριστεράς επιτίθεται σήμερα στα περιοριστικά μέτρα των κυβερνήσεων για την αναχαίτιση της επιδημίας, όπως επιτίθεται στην αντιτρομοκρατική νομοθεσία και σε κάθε νομικό σύστημα ή μηχανισμό ασφαλείας.
  • Ο ίδιος ο Αγκάμπεν είχε αναλύσει την Patriot Act μετά το τρομοκρατικό χτύπημα του 2001· τότε, δεν είχε άδικο, αλλά δεν είχε ούτε δίκιο. Σήμερα έχει κάτι λιγότερο κι από άδικο: επεκτείνει μια ιδέα που έχει εξελιχθεί σε παρανοειδή εμμονή και που συνιστά, εν τέλει, συνωμοσιολογία και ηθικολογία με φιλοσοφική επένδυση.

Τις τελευταίες εβδομάδες ο Ιταλός στοχαστής και ίνδαλμα των αριστεριστών, επαναλαμβάνει ότι η κατάσταση εξαίρεσης που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις εξελίσσεται σε «φυσιολογικό», σε συνηθισμένο, «ομαλό» παράδειγμα διακυβέρνησης. Κι ότι, για μια ακόμη φορά, η πολιτική και το «κράτος» δρουν με κάποιο πρόσχημα, το οποίο συνήθως (ή πάντοτε) κατασκευάζουν, εναντίον ενός μέρους του πληθυσμού (π.χ. των μουσουλμάνων, των μεταναστών, των ομοφυλοφίλων κτλ.) ή εναντίον ολόκληρου του πληθυσμού – όπως συμβαίνει τώρα.

  • Σύμφωνα με τη θεωρία του Αγκάμπεν, οποιαδήποτε έκτακτα μέτρα είναι ένα βήμα προς τον «ολοκληρωτικό» έλεγχο, προς τον αποκλεισμό (στην κυριολεξία, με τον σημερινό όρο της «καραντίνας»), προς ένα κοινωνικό σχήμα απόλυτης πειθαρχίας.
  • Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρεί τα μέτρα «φρενήρη, παράλογα και εντελώς αδικαιολόγητα για μια υποτιθέμενη επιδημία» και την επιβολή τους ως παράγοντα δημιουργίας κλίματος μαζικού πανικού: ο περιορισμός των κινήσεων και της φυσιολογικής λειτουργίας της κοινωνίας (μεταφορές, εργασία, παραγωγή, κατανάλωση) δείχνουν την αυξανόμενη τάση του κράτους να προκηρύσσει «κατάσταση εξαίρεσης» επιτηρώντας και καταδυναστεύοντας τους πολίτες.
  • Το κεφάλαιο και η κρατική εξουσία συνεργάζονται λοιπόν για να προκαλέσουν παγκόσμια κρίση προκειμένου να ανανεώσουν την τυραννία τους; Ποιο είναι το σκοτεινό σχέδιο;

Τι κερδίζει το «κράτος» από τη δημιουργία και την τροφοδότηση του μαζικού πανικού;

  • Ο Αγκάμπεν δεν απαντά, μολονότι ξέρει ότι αυτή η παύση, αυτή η ανωμαλία, διαταράσσει σοβαρά την αναπαραγωγή και τη ροή του κεφαλαίου, δηλαδή λειτουργίες επιθυμητές και απαραίτητες για το καπιταλιστικό κράτος.
  • Το κεφάλαιο και η κρατική εξουσία συνεργάζονται λοιπόν για να προκαλέσουν παγκόσμια κρίση προκειμένου να ανανεώσουν την τυραννία τους; Ποιο είναι το σκοτεινό σχέδιο;

Οπαδοί του Αγκάμπεν, που όπως συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις ινδαλματοποίσης, είναι φανατικότεροι του θεωρητικού τον οποίον ακολουθούν, επεκτείνουν το επιχείρημα λέγοντας ότι οι σημερινές εξουσίες ενδιαφέρονται λιγότερο για το κεφάλαιο ως χρήμα και πλούτο και περισσότερο για τη γραφειοκρατία ως εξουσία: θα χρειαζόμουν πολλές σελίδες για να αναλύσω αυτές τις θέσεις οι οποίες συνοδεύονται από καταγγελίες για την «απόσταση» μεταξύ των ατόμων, την οποία παρουσιάζουν ως «πολιτική ανθρωποφοβίας» και για τον «περιορισμό κατ’ οίκον» τον οποίον εξισώνουν με ποινή κράτησης που μας αφαιρεί το δικαίωμα να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας.

  • Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, η ζωή συνοψίζεται σε αγώνα για τα δικαιώματά μας και ο μοναδικός χώρος αυτού του αέναου αγώνα είναι ο δρόμος.
  • Παραλλήλως, οι οπαδοί εξεγείρονται εναντίον της «δικτατορίας των ειδημόνων», η οποία, κατά τη γνώμη τους, διαβρώνει ακόμα περισσότερο τα ανθρώπινα δικαιώματα εφόσον επιβάλλεται για αόριστο χρόνο από μη εκλεγμένους.

Επιστρέφω στον Αγκάμπεν ο οποίος ομιλεί επίσης ως ειδήμων-γιατρός χαρακτηρίζοντας την προσβολή από κορωνοϊό «απλή γρίπη» που αντικαθιστά, με χονδροειδή τρόπο, την τρομοκρατία ως πρόσχημα της κατάστασης εξαίρεσης. Η επινόηση μιας επιδημίας είναι ιδεώδης για να εντείνει το «κράτος» την κατάσταση του φόβου που έχει εξαπλωθεί τα τελευταία χρόνια στις ατομικές συνειδήσεις.

  • Γίνεται βεβαίως υπόρρητη αναδρομή στην επιτήρηση, στο πανοπτικόν, στον έλεγχο του ανθρώπινου σώματος· σε ολόκληρο το αναχρονιστικό και χωρίς αποχρώσεις λεξιλόγιο της δεκαετίας του 1970.
  • Όσο για την αντίδραση του Αγκάμπεν, είναι μια ακραία αριστερίστικη πόζα, που, αντί να προτείνει λύσεις για τα προβλήματα, εγείρει ως προτεραιότητα την ιδεολογία.

Με τετριμμένα ιδεολογικά εργαλεία πολιτικοποιεί μια επιδημία, καυτηριάζοντας παρεμπιπτόντως, τον «ρατσισμό» μας εναντίον της Κίνας, η οποία ωστόσο αντιπροσωπεύει την απόλυτη δυστοπία που, κατά τη γνώμη του Αγκάμπεν, εξαπλώνεται σε όλον τον κόσμο: μονοκομματικό κράτος και έλεγχος μέσω υψηλής τεχνολογίας.

  • Αυτές οι ερμηνείες δεν δίνουν λύση στη μετάδοση του παθογόνου παράγοντα ο οποίος σκοτώνει ανθρώπους σε πραγματικό χρόνο και χώρο, όχι σε χώρο ιδεολογίας. Οι επιδημίες δοκιμάζουν τις αξίες μας και την αξία που προσδίδουμε στην υγεία και στη ζωή. Είναι νόμιμα όλα στο όνομα της δημόσιας υγείας; Όχι. Υπάρχουν σίγουρα κι άλλα συμφέροντα που πρέπει να ληφθούν υπόψη –νομικά και οικονομικά– όπως πρέπει να ληφθεί υπόψη η ισορροπία ανάμεσα στην ελευθερία και την ασφάλεια, το περιθώριο που πρέπει να παραχωρούμε στην ατομική ευθύνη.

Αλλά, αυτό που ξεχνούν άνθρωποι σαν τον Αγκάμπεν, οι οποίοι επιδίδονται σε ιδεολογικές ασκήσεις από την άνεση κάποιου παλάτσο της Βενετίας ή του διαμερίσματός τους στον 5ο τομέα του Παρισιού, είναι ότι στις κοινωνίες υπάρχουν σχέσεις και θύλακες δραστηριότητας που δεν πλαισιώνονται νομικά και ιδεολογικά· ότι δημιουργούνται μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης σε πείσμα ή και εξαιτίας της μη-κανονικότητας, της «εξαίρεσης». Εδώ πρέπει να σημειωθεί το πώς άνθρωποι που χλευάζουν την κανονικότητα επιζητούν σήμερα την κανονικότητα: οι αντιφάσεις πολλαπλασιάζονται.

Ο Ρίτσαρντ Ντόκινς μιλούσε για τα memes, τις μονάδες πληροφοριών που εποικίζουν σαν ιοί το ανθρώπινο πνεύμα και το χρησιμοποιούν για να πολλαπλασιαστούν: οι ιδεολογίες προϋποθέτουν την ίδια απουσία διανοητικής αυτονομίας, την επανάληψη λέξεων που φορτίζονται εν προκειμένου με το περιεχόμενο του 20ού αιώνα –αστυνομικά μπλόκα, απαγόρευση κυκλοφορίας, Τείχη, Μεγάλος Αδελφός, λογοκρισία, υποταγή, παρακολούθηση, υποκλοπή, νομιμοφροσύνη– και καταλήγουν σε νοσηρές φαντασιώσεις και υπερβολές.

  • Αν πιστέψουμε τον Αγκάμπεν, ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ένα αξιοθρήνητο θύμα του κράτους, που θυσιάζει ξανά ξανά τις πενιχρές ελευθερίες και τα δικαιώματά του κι από το οποίο ζητείται ευπείθεια και συμμόρφωση. Το σώμα του είναι δεσμώτης που κινείται κάτω από το Τεχνολογικό Μάτι και το οποίο οι αρχές εξαναγκάζουν σε αντισηψία και έξαλλο υγιεινισμό. Κάπως έτσι χτίζεται η τρέχουσα νοοτροπία του ατόμου που αναζητεί ρόλο θύματος δικαιολογώντας όλες τις αποτυχίες του μέσω μιας εξωγενούς μοίρας.
  • Το διακύβευμα, παρά τον θόρυβο των αριστερών κοινοτοπιών, είναι η διατήρηση της δημόσιας υγείας, η αποτροπή μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής και η εφαρμογή ενός επιδημιακού ήθους

Τέλος, πράγματι, παρά τη υποχθόνια συμπάθεια των αριστεριστών στην Κίνα, σήμερα ασκούν κριτική στην κινεζική διαχείριση την οποία μιμούμαστε ελλείψει άλλου μοντέλου. Αλλά βεβαίως, υπάρχει θεμελιώδης διαφορά μεταξύ «κατάστασης εξαίρεσης» στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες και κατάστασης εξαίρεσης στα μονοκομματικά κράτη. Τούτου λεχθέντος, ίσως η εργαλειοποίηση της επιδημίας αποτελεί τεστ και σκηνοθεσία στενότερου ελέγχου εκ μέρους του ΚΚ της Κίνας: ο χρόνος θα δείξει.

Αυτό που αφορά εμάς στην Ευρώπη τούτες τις μέρες, είναι η αναισθησία και ο κυνισμός έναντι του κινδύνου –χαρακτηριστικό των ανώριμων ατόμων, ομάδων και κοινωνιών– και η αχαλίνωτη δυστοπική φαντασία.

  • Το διακύβευμα, παρά τον θόρυβο των αριστερών κοινοτοπιών, είναι η διατήρηση της δημόσιας υγείας, η αποτροπή μεγαλύτερης οικονομικής καταστροφής και η εφαρμογή ενός επιδημιακού ήθους
  • – το να μη στεκόμαστε στην ακτή περιμένοντας το κύμα· το να αναζητήσουμε τις αιτίες και να αντιμετωπίσουμε τα αποτελέσματα με τις συμβουλές των ειδημόνων· με τις προτροπές όλων όσοι βλέπουν τη μεγαλύτερη εικόνα και αναλαμβάνουν την ευθύνη.

Το μήνυμα προς τον Τζόρτζιο Αγκάμπεν θα μπορούσε να είναι: Ας επιζήσουμε· αν επιζήσουμε, μπορούμε να φιλοσοφήσουμε. Prima sopravviviamo, poi possiamo filosofare.


Ισπανία: Νέοι επιτέθηκαν σε ασθενοφόρα που μετέφεραν ασθενείς με κορωνοϊό 
Ισπανία: Νέοι επιτέθηκαν σε ασθενοφόρα που μετέφεραν ασθενείς με κορωνοϊό | Kathimerini
Μια ομάδα νέων, σε μια πόλη της νότιας Ισπανίας, επιτέθηκε σε ασθενοφόρα που μετέφεραν 28 ηλικιωμένους ασθενείς, οι οποίοι έχουν προσβληθεί από τον νέο κορωνοϊό και οδηγούνταν σε ένα ίδρυμα που θα… kathimerini.gr
  • Παραλυτική η χρονοκαθυστέρηση των γεγονότων, καθώς δεν μπορείς να ξέρεις που ακριβώς βρίσκεσαι. Αυτό που ζεις σήμερα συνέβη πριν από 15-20 μέρες & αυτό που συμβαίνει τώρα θα πρέπει να περιμένεις άλλες τόσες ημέρες να το δεις. Τέλεια συνταγή αβεβαιότητας
***
Ο αναπληρωτής πρέσβης της Βρετανίας στην Ουγγαρία, έχασε την ζωή του από τον Covid19.. Μόλις 37 ετών
Coronavirus: Steven Dick, British embassy diplomat in Budapest, dies from COVID-19
A senior British diplomat has died after contracting coronavirus. news.sky.com

Γ.Κ: Καψώχας: «Ας τελειώσει πρώτα αυτός ο εφιάλτης και “όταν γυρίσω θα τους γα@@@”» Τελικά τα σκουπίδια αντιδρούν όταν μένουν για καιρό στην χωματερή τους. Σε λίγο θα γίνουν όλοι πολακηδες

Καψώχας: «Ας τελειώσει πρώτα αυτός ο εφιάλτης και “όταν γυρίσω θα τους γα@@@”»
***
Το πιο τρομακτικο ειναι οτι ολες οι δυτικές κυβερνησεις εχουν φροντισει να διαθετουν αρκετα οπλα για να σκοτωσουν πολλες φορες τους κατοικους του πλανητη Καμια όμως αρκετους αναπνεστηρες για να νοσηλευσει μια φορα τους κατοικους της χωρας της..
  • Λογικά θέλει να σηκώσει τον Σκλαβενίτη ολόκληρο.
Παράθεση Tweet
Δ. Παπαδημούλης: Χρειαζόμαστε σε ευρωπαϊκό επίπεδο ένα μεγάλο σχέδιο τύπου Μάρσαλ left.gr/news/d-papadim
***
Αυτό που εσείς (όχι όλοι) οι δημοσιογράφοι θεωρείτε φυσιολογικό να διαρκεί 2πλάσιο ή και 3πλάσιο χρόνο η ερώτηση/σχόλιό σας σε σχέση με το χρόνο που δίνετε στον ερωτώμενό σας για να σας απαντήσει πρέπει να το κοιτάξετε παιδιά! Αυτή τη δύσκολη στιγμή οι απαντήσεις μας ενδιαφέρουν.
  • Εχουν αγγίξει τα όρια ενός περίεργου μίγματος βεντετισμού, αυταρέσκειας και ναρκισσισμού και χάνουν το ρόλο που τους επιβάλει το λειτούργημά τους.

ΜΗΝΥΜΑ – Οικονομική κρίση; Επιθετικοί, διχαστικοί, προκλητικοί Λαθρομετανάστευση: Επιθετικοί, διχαστικοί, προκλητικοί Κίνδυνος με Τουρκία: Επιθετικοί, διχαστικοί, προκλητικοί Κίνδυνος με Πανδημία: Επιθετικοί, διχαστικοί, προκλητικοί Όχι στους άλλους,στους συμπολίτες τους. ποιοί; ΣΥΡΙΖΑ.

Στέφανος Κασιμάτης ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

Σκάσε και κολύμπα

  • Οι τέλειοι γείτονες! Θα περνούν ονειρεμένα εκεί επάνω…

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:ΦAΛHPEYΣ

  • Στη Διάσκεψη της Τεχεράνης, την πρώτη συνάντηση μεταξύ των τριών ηγετών των Συμμάχων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που έγινε τις τελευταίες ημέρες του Νοεμβρίου του 1943, συζητήθηκε για πρώτη φορά ευθέως μεταξύ των τριών μεγάλων, Τσώρτσιλ, Ρούζβελτ και Στάλιν, το μέλλον της Γερμανίας, αφού θα είχε κατακτηθεί από τις συμμαχικές δυνάμεις. Τι θα γινόταν, ας πούμε, με τις χιλιάδες στελέχη του γερμανικού στρατού, όλους αυτούς που ενσάρκωναν τον πρωσικό μιλιταρισμό; Και ποια θα έπρεπε να ήταν η μεταχείριση των δεκάδων χιλιάδων στελεχών του ναζιστικού καθεστώτος, που ουσιαστικά αποτελούσαν το κράτος στη Γερμανία;Το συγκεκριμένο σημείο και οι διαφωνίες που προέκυψαν γύρω από αυτό ήταν η αφορμή για να διαπιστωθεί η απόσταση που είχε αποκτήσει πια ο Ρούζβελτ από τον Τσώρτσιλ και η στενότερη προσέγγισή του με τον Στάλιν. Ο Σοβιετικός ηγέτης, μαθημένος στις δικές του, ιδιαιτέρως δραστικές, μεθόδους για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας (το Κατίν ήταν πρόσφατο…), έθεσε τον αριθμό εκείνων που έπρεπε να εκτελεστούν συνοπτικά στις 50.000, τόσους τους υπολόγιζε.Ο Τσώρτσιλ, που δεν ήταν καθόλου κυνικός, ενοχλήθηκε εμφανώς. Και ενοχλήθηκε ακόμη περισσότερο όταν ο Ρούζβελτ –που επίσης δεν ήταν κυνικός, αλλά πίστευε στην ακαταμάχητη δύναμη της γοητείας του– άρχισε να αστειεύεται με τον Στάλιν και να διαπραγματεύονται οι δυο τους, μεταξύ σοβαρού και αστείου, τον αριθμό όσων θα έπρεπε να πεθάνουν, ο οποίος τελικά συμφωνήθηκε κάπου στις 15.000, αν θυμάμαι καλά.
  • Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των παρισταμένων, που ήσαν αρκετοί, ο Τσώρτσιλ σηκώθηκε αμέσως από το τραπέζι βουρκωμένος και έφυγε από την αίθουσα. Το επεισόδιο έληξε όμως σχεδόν αμέσως, με τον «θείο Τζο», που ήταν ο οικοδεσπότης, αφού η διάσκεψη γινόταν στη σοβιετική πρεσβεία της Τεχεράνης, να χτυπάει φιλικά στην πλάτη τον Βρετανό ηγέτη και να τον βεβαιώνει, με το πιο καλόκαρδο ύφος του κόσμου, ότι όλο αυτό δεν ήταν παρά ένα «αστείο». Ο Τσώρτσιλ, πάντως, δεν το εκτίμησε καθόλου.Τα θυμήθηκα αυτά, διότι παρεμφερούς τύπου αστείο ήταν, νομίζω, η παρέμβαση του Γεωργίου Πατούλη, με την ιδιότητά του ως προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών. Ζητεί ο Πατούλης να ανοίξουν μέσα στις επόμενες μέρες τουλάχιστον 2.000 κλίνες ΜΕΘ. Ατυχές ή όχι, έξυπνο ή ηλίθιο, είναι στην κρίση του καθενός μας. Πάντως, ήταν αστείο και το προδίδουν οι επιρρηματικοί προσδιορισμοί του αιτήματος. Τις θέλει «μέσα στις επόμενες μέρες», που σημαίνει ότι δεν δίνει διορία μεγαλύτερη της εβδομάδας στην κυβέρνηση.

Επίσης, τις θέλει «τουλάχιστον» 2.000! Πολύ σωστά, διότι το ίδιο εύκολα θα μπορούσε έχει να ζητήσει 3, 4, 5, 6 χιλιάδες κλίνες, όσες θέλει, βρε αδελφέ! Σε ποιον θα δώσει λογαριασμό;

  • Είναι ο Πατούλης, πρόεδρος όλων των γιατρών, όλων των δημάρχων και όλων των περιφερειαρχών του Ελληνισμού! Είναι παντρεμένος με την αντικειμενικά ωραιότερη Ελληνίδα, τη γυναίκα η οποία, αν είχαμε τη δική μας Marianne, όπως έχουν οι Γάλλοι, θα κοσμούσε με τη μορφή της τα σύμβολα της Δημοκρατίας μας!Στην απίθανη περίπτωση, ωστόσο, που δεν το εννοεί ως αστείο, δεν πρέπει να το λάβουμε υπ’ όψιν καθόλου.
  • Αυτή είναι η ώρα των ειδικών, εκείνοι εισηγούνται στην κυβέρνηση για να αποφασίσει και, όπως όλοι γνωρίζουμε, υπάρχουν συγκεκριμένες διοικητικές και οργανωτικές δομές μέσω των οποίων η γνώμη των ειδικών περνάει στην κυβέρνηση· και ο Πατούλης ειδικός δεν είναι.

Είναι γιατρός, πράγματι. Εχει όλα τα σχετικά διπλώματα, είμαι βέβαιος. Εξίσου βέβαιος είμαι ότι, με τις ικανότητες, την προσωπικότητα και την αρρενωπή ομορφιά του, θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί σε μεγάλο γιατρό. Θυσιάστηκε, όμως, όλα αυτά τα χρόνια, για να εκπροσωπεί τα δίκια του επιστημονικού κλάδου του στην πολιτική.

  • Πρωτίστως, λοιπόν, είναι συνδικαλιστής ο άνθρωπος (πρόεδρος…) και ως τέτοιος μιλάει. Γιατρός σπούδασε κάποτε, ίσως κιόλας να υπήρξε για ένα διάστημα. Οταν όμως προτείνει «τουλάχιστον 2.000 κλίνες ΜΕΘ μέσα στις επόμενες μέρες», αυτά που μιλάνε είναι η αρχοντιά και το κιμπαριλίκι τού συνδικάλα, που θέτει τα ειδικά συμφέροντα που εκπροσωπεί πάνω από το γενικό συμφέρον.

Κίνητρό του μπορεί να ήταν οι ενδοσυνδικαλιστικές ισορροπίες. Να το έκανε, δηλαδή, ως άνοιγμα προς τις αριστερές παρατάξεις, που πλειοδοτούν σε απαιτήσεις και βλέπουν κάθε κρίση σαν αφορμή για να χτίσουν τον σοσιαλισμό. Μπορεί και για γενικότερους λόγους δημοσίων σχέσεων. Για να κάνει τον καλό προς όλους, ίσως ακόμη και για να είναι ο ίδιος εξασφαλισμένος (εγώ το είχα πει κ.λπ.) σε περίπτωση δυσμενούς εξέλιξης. Μπορεί και από κοινό βεντετιλίκι. Μπορεί, θέλω να πω, να νιώθει παραγκωνισμένος. Τι διάολο, δηλαδή, είχε τόσα χρόνια το προεδριλίκι στους γιατρούς, αν σήμερα δεν έχει ρόλο;

  • Η μόνη άλλη χρησιμότητα της παρέμβασής του, πέραν της χιουμοριστικής, είναι η υπόμνηση ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ακολουθούμε τις οδηγίες των ειδικών και να τιθασεύσουμε «το ΠΑΣΟΚ μέσα μας», όπως λέει ένας φίλος μου. Ειδικά για την περίπτωση του Γ. Πατούλη, αρμόζει η λακωνική απάντηση που έδωσε ο πατέρας στον γιο του, όταν εκείνος τον ρώτησε αν η Αμερική είναι ακόμη πολύ μακριά. Είναι ο τίτλος, οπότε δεν υπάρχει λόγος να την επαναλάβω… Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ